نشریه ژورنال شماره ۱۱۰۵ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
فاطمه مجتبایی، مادر غزاله چلابی، مبارز کشتهشده در انقلاب زن زندگی آزادی، دوشنبه ۱۳ مرداد در مراسم تولد او که با حضور برخی خانوادههای دادخواه بر سر مزارش در آمل برگزار شد، گفت: “من تا زنده هستم، دادخواه خون به ناحق ریخته دخترم و صدای او هستم”. در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، غزاله با شلیک مستقیم دشمن به خاک افتاد و جان باخت.
تجمع بر مزار جانباختگان انقلاب زن زندگی آزادی درعینحال که ادای احترام و مراسم یادبود این عزیزان است، بهمنظور گرامیداشت یاد انقلابیونی صورت میگیرد که خار چشم حکومت اسلامی و تبلور اراده جامعهای هستند که برای رهایی از چنگال خونین جمهوری اسلامی جانانه بهپاخاسته اند. جوانانی که برای زندهبودن و بهرهبردن از همه زیباییها و امکانات رفاهی زندگی عزم جزم کردهاند که این رژیم مافیایی و عقبمانده یا ارتجاعی اسلامی را در هم بشکنند.
این مراسم همچنین پیمان مردم با خانوادههای جانباخته است. ما در این مراسمها چهره مبارزین به خاک افتادهای را میبینیم که برای خوشبختی و رهایی از دست یک حکومت مذهبی و ضدبشری خیابان را زیر پای حکومت لرزاندند و آنچنان ضربات کاری به این رژیم پوسیده و منفور وارد کردند که تمام جهانیان شکستن استخوانهای این ارتجاع حاکم را شنیدند. پژواک این درهمشکسته شدن اقتدار حکومت اسلامی مدتها در گوش مردم ایران طنینانداز است.
مراسمهای یادبود جانباختگانمان ما را همنواتر با انقلاب زن زندگی آزادی میکند و یادآوری میشود که پیروزی بر حکومت اسلامی تا چه حد نزدیک بود. ما از آن انقلاب درسهایی بیشتری برای متحدتر شدن و همه با هم بودن خواهیم گرفت و با نیرویی بسیار وسیعتر و با عزمی بسیار بزرگتر این رژیم بیبنیاد را در هم خواهیم شکست.
مراسم یادبود جانباختگان انقلاب زن زندگی آزادی را با جمعیتی هر چه بیشتر برگزار کنیم. این یک حرکت سیاسی مهم علیه حکومت منزوی و منفور اسلامی است. یاد غزاله و همه جانباختگان ما گرامی است.