روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۱۰ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
عباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی گفت “آمریکا مذاکرات غیرمستقیم را پذیرفته است.” اما کارولین لیویت، سخنگوی کاخ سفید پیش‌تر اعلام کرده بود این مذاکرات در عمان مستقیم خواهد بود.
مذاکره مستقیم در این دوره که خامنه‌ای حرف‌های گنده‌تر از دهانش در رد مذاکره، حتی به شکل غیرمستقیم آن زده بود یک عیب بزرگ برای جمهوری اسلامی دارد: پذیرش پایان شعار مرگ بر آمریکا. تا امروز بارها جمهوری اسلامی غیرمستقیم با آمریکا مذاکره داشته و هیچ‌وقت هم لازم نشده است از تبلیغات خود مبنی بر دشمنی با “شیطان بزرگ” دست بردارد.
ترس جمهوری اسلامی در اعلام این شکست بیش از همه از مردم است. از زنانی که همین حالا در انتخاب نوع پوشش از زنان پاریسی و نیویورکی و ایتالیایی جلو زده‌اند. این زنان را نمی‌شود با تهدیدِ “دست دشمنان خارجی” در کار است کنترل کرد. مذاکره به این شکل یعنی پذیرفتن این شعارِ جامعه که “دشمن ما همین‌جا است، دروغ میگن آمریکاست”، شعاری که توسط معلمان و بازنشستگان و کارگران اعتصابی بروز خیابانی آن را روزانه مشاهده می‌کنیم؛ یعنی اینکه باید حق ما را بدهید و بیخود دشمن خیالی برای ما نتراشید. تن‌دادن به این وضعیت توسط رژیم یعنی پیروزی مردم در یک جنگ فرهنگی و سیاسی. رژیمی که دلیل این منجلابی که ساخته است را به “دشمنان خارجی” نسبت می‌دهد، صدچندان بیشتر در مقابل تعرض مردم شکننده می‌شود.
اما این‌همه درد حکومت نیست. ماجرا فقط مصالحه بر سرِ برنامه هسته‌ای نیست. هدف آمریکا پذیرش شکست اساسی است. یعنی بیرون انداخته شدن از کل معادلات منطقه، کوتاه‌شدن دست نیروهای نیابتی در عراق و یمن و لبنان. وقتی این دیوار فروبریزد کل ساختمان حکومت اسلامی با خاک یکسان خواهد شد.
در مقابل یک خطر اما باید کاملاً هوشیار بود. باید بندوبست حکومت اسلامی با دولت ترامپ را در نطفه خفه کرد که مثلاً جمهوری اسلامی دررابطه‌با سلاح هسته‌ای کوتاه بیاید و حتی دررابطه‌با نیروهای تروریستش در منطقه شکست را بپذیرد، اما در عوض در داخل ایران دولت آمریکا بیش از گذشته چشم بر جنایات و آدمکشی این رژیم ببندد. ضعف کنونی رژیم اسلامی را با مبارزه متحدانه و سراسری باید به سرنگونی این حکومت تبدیل کرد. مردم بیش از همیشه باید در میدان باشند. وحشت جمهوری اسلامی را بیش از هر چیز باید اینجا دید. حضور حداکثری مردم در صحنه مبارزه!
