روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
نمونه ای دیگر از بساط شکنجه و جنایت حکومت اسلامی در زندان
شاهرخ زمانی یکی از چهره های شناخته شده محبوب جنبش کارگری، يک کمونيست و یک انسان رزمنده بود که بدست جانیان حکومت اسلامی در زندان رجایی شهر به قتل رسید. یاد او همیشه زنده است.
شاهرخ از سال ١٣٩٠ در زندان های جمهوری اسلامی بود و به یازده سال زندان محکوم شده بود. شاهرخ در زندان مورد شکنجه های بسیاری قرار گرفت و علیرغم تهدیدات و محرومیت ها و بیماری های مختلف که بخاطر زندان به آنها مبتلا شده بود، لحظه ای در راه مبارزه برای آزادی و برابری آرام و قرار نداشت و در زیر چنگ جمهوری اسلامی شجاعانه از آرمانهای انسانی اش سخن میگفت و بساط توحش سرمایه داری حاکم را به چالش میکشید. شاهرخ یک چهره رادیکال و جسور کارگری بود که در مقابل هر نوع بیحقوقی و ستمی از جمله نسبت به بیحقوقی زنان، محرومیت های کودکان، مجازات شنیع اعدام و سایر محرومیت های مردم حساس بود و قاطعانه و بی تخفیف قد علم میکرد. یک عرصه دائم فعالیت شاهرخ تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی بود.
شاهرخ بخاطر مبارزاتش در زندان همواره مورد شکنجه قرار گرفت. بارها به مرگ تهدید شد و نزدیک به پنج سال در زندان از حداقل امکانات پزشکی برای معالجه بیماری های اش محروم بود. جمهوری اسلامی قاتل شاهرخ زمانی است.
اکنون که با اعلام کیفرخواست اسماعیل بخشی علیه شکنجه و زندان، جنبش دادخواهی با قدرت تمام دارد به جلو می آید و قد علم میکند، مناسبت دارد که از شاهرخ زمانی به عنوان یکی از قربانیان بساط جنایت و سرکوب جمهوری اسلامی یادی شود. به همین مناسبت از سوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی نامه دادخواهی شاهرخ را که برای کمپین ارسال کرده بود، انتشار دهیم. متاسفانه متن کامل نامه را پیدا نکردیم، اما همین بخش از آن گوشه ای از بساط شکنجه و عملکرد ماشین جنایت و سرکوب دستگاه قضایی جمهوری اسلامی را به نمایش میگذارد. امروز جامعه در مقابل کل این بساط جهنمی قد علم کرده است.
متن نامه و نسخه ارژینال آن ضمیمه است.
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
shahla.Daneshfar2@gmail.com
http://free-them-now.com
١٢ ژآنویه ٢٠١٩
موضوع درخواست: دادخواهی و تظلم
به: دادسراسی انتظامی قضات، دادسران کارکنان دولت، کمیسیون اصل نود مجلس، هیات رسیدگی کننده به نقض حقوق شهروندی
من شاهرخ زمانی کارگر نقاش متاهل دارای دو فرزند، ٣٠ سال ساکن تهران، در ١٤ خرداد ٩٠ پس از پنج ماه دوری از والدیدن و بابت دیدار با آنان عازم شهر تبریز شدم که در بدو ورود توسط ماموران اطلاعات بدون کوچکترین مدرک و حکم بازداشت با زور و تهدید اسلحه و ضرب و شتم دستگیر و به محلی برده شدم که در ٤٠ روز شکنجه روحی و جسمی در سلولهای انفرادی با چشم بند و توهین و تحقیر و تهدید چندین باره به مرگ، در اعتراض به این برخورد غیر قانونی و خودسرانه تقاضای محاکمه در دادگاه صالحه با حضور هیات منصفه و وکیل در اعتصاب غذا بوده و یک سطر بازجویی ننوشته و نداده ام. علیرغم اینکه ٢٧ کیلو لاغر شدم و رو به موت بودم تن به پرونده سازی خود ساخته و اتهامات واهی و پوچ از طریق تهدید به مرگ و حتی تهدید به تجاوز ندادم.
