روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
به تاریخ هفتم تیرماه نامه ای سرگشاده از سوی خانواده های جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی، و مسعود نیکخواه در اعتراض به ادامه بازداشت عزیزانشان منتشر شده است. دادخواهی این خانواده ها مربوط به شماری از فعالین معلم، کارگری و فعالین اجتماعی است که در جریان یک پرونده سازی مسخره بدنبال بازداشت دو فعال کارگری تبعه فرانسه به اسامی ژاک پاری و سیسل کولر بازداشت و با اتهامات امنیتی و نخ نمایی چون” همکاری با دسیسه جاسوسی” دو ماه است که در زندانند. حکومت طی این مدت این افراد را زیر شدید ترین بازجویی ها قرار داده است. آنها را ممنوع الملاقات کرده اند. خانواده ها را تهدید کرده اند که اگر سکوت نکنند ماجرا پیچیده تر خواهد شد و با تمدید مدت بازداشتها بازجویی ها ادامه دارد. یک تلاش رژیم وادار کردن دستگیر شدگان به اعترافات اجباری است. در همین رابطه دستگیر شدگان با اعتصاب غذا و با رساندن صدای اعتراض خود به بیرون از زندان اعلام کرده اند که زیر بار این تهدیدات نمیروند آنها جرمی نکرده اند و دیداری ساده با دو فعال کارگری اروپایی جرم نیست. از جمله هم اکنون رضا شهابی و حسن سعیدی در اعتصاب غذا بسر میبرند.
در بخشی از نامه سرگشاده خانواده های این بازداشت شدگان چنین آمده است:” نزدیک به دوماه، اعضای خانوادهٔ ما را در بازداشت موقت نگاه داشته و با انفرادی و بازجویی‌های مکرر تحت فشار قرار داده‌اند. در کجای دنیا چند معلم و کارگر زحمتکش و خوشنام را که هیچ جنایتی نکرده‌اند، در خیابان جوانان مردم را با گلوله نکشته‌اند، حق دیگران از زندگی را ندزدیده‌اند، اختلاس نکرده‌اند، مال مردم را نخورده‌اند، سرمایه‌های عمومی را بالا نکشیده‌اند و خانه مردم را روی سرشان ویران نکرده‌اند، اینگونه آزار می‌دهند؟ جرم پاره‌های تن ما جز انسان‌دوستی و دفاع از ابتدایی‌ترین حقوق کارگران و فرهنگیان چیست؟ چرا عزیزان ما که به حق‌طلبی و دیگرخواهی زبانزد عام و خاص‌اند، باید طی سال‌های متمادی اینچنین آزار ببینند، زندانی شوند، با انفرادی شکنجه ببینند و هدف پرونده‌سازی‌های دروغین نهادهای اطلاعاتی و نمایش‌های شرم‌آور و غیرقانونی صدا و سیما قرار بگیرند؟ “
در بخش پایانی این نامه چنین آمده است:”ما به عنوان اعضای خانواده بازداشت شدگان اخیر، خواستار توقف فوری پرونده‌سازی‌های دروغین علیه عزیزانمان و پایان یافتن بازجویی‌های مکرر و موهن و تهدیدآمیز آنها هستیم. هیچ توجیهی برای برای تداوم بازداشت آنها وجود ندارد. تهدیدها و توهین‌های مقامات زندان و بازجوها در برخورد با بازداشتی‌ها و اعضای خانواده‌شان، مصداق بارز آزار و شکنجه است و باید فوراً خاتمه بیابد. از تمام همکاران و همراهان و نهادهای مدافع حقوق کارگران و معلمان در ایران و جهان تقاضا داریم تا ضمن دفاع از حقوق اولیه و ابتدایی این عزیزان، از مقامات جمهوری اسلامی و مسئولان قضایی بخواهند تا فوراً آنان را آزاد کنند و بیش از این آنها و ما را عذاب ندهند.”.
حزب کمونیست کارگری در کنار این خانواده ها بر آزادی فوری و بدون قید و شرط عزیزان بازداشت شده ، معلمان دربند و کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی تاکید دارد. با قدرت اعتراضاتمان در زندانها را بگشاییم.
حزب کمونیست کارگری ایران
۸ تیر ۱۴۰۱، ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲
