نامه سرگشاده به دبیرکل سازمان جهانی کار – گفتگو با شهلا دانشفر

نشریه ژورنال شماره ۱۰۵۴ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

سوسن صابری: اخیراً از طرف کمپین برای آزادی کارگران زندانی Free Them Now ، نامه سرگشاده‌ای برای دبیرکل سازمان بین‌المللی کار (آی ال او) در باره نقض حقوق کارگران در ایران منتشر شده. در باره محتوا و نکات برجسته این نامه برای خوانندگان ما توضیح بدهید

شهلا دانشفر: اجلاس سالانه آی ال او شروع شده و نامه سرگشاده ما خطاب به گیلبرت هانگبو دبیرکل آی ال او، اعتراضی به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس و مماشات آی ال او با این حکومت آپارتاید جنسی و ویرانگر انسانیت است. من سخنگوی این نهاد و کاظم نیکخواه مسئول روابط بین‌المللی نویسندگان این نامه هستیم.

نامه به لیستی از جنایات حکومت که هر موردش به‌تنهایی برای بایکوت جهانی حکومتی کافی است، اشاره می‌کند. از جمله به موج گسترده اعدام‌ها، تروریسم جهانی جمهوری اسلامی، انفجار مرگبار در بندر رجایی با ۱۲۰ کشته و هزاران قربانی و ناامنی محیط‌های کار که هر روزه قربانی می‌گیرد و قتل ۵۳ معدنچی طبس اشاره می‌کند. به شلیک موشکی به هواپیمای اوکراینی و جان‌باختن ۱۷۷ سرنشینش و کشتار ۱۵۰۰ نفر در خیزش آبان‌ماه و صدها نفر در انقلاب مهسا اشاره می‌کند. به گزارش تکان‌دهنده سپتامبر ۲۰۲۰ عفو بین‌الملل از جنایات حکومت در سرکوب مردم با عنوان «زیر پا گذاشتن انسانیت در ایران ادامه دارد» اشاره دارد.

نامه به تشدید جنایات حکومت پس از سرکوب اعتراضات ۱۴۰۱، اعدام دستکم ۹۷۵ نفر در سال گذشته، به لیست بزرگ احکام اعدام و خطر اعدام افرادی چون عباس دریس، شریفه محمدی دو فعال کارگری و معترضینی چون پخشان عزیزی و وریشه مرادی اشاره می‌کند و همچنین به قتل خاموش زندانیان به‌خاطر محرومیت از درمان.

نامه به بیانیه ژوئن ۲۰۲۴ عفو بین‌الملل و تأکیدش بر به رسمیت شناخته‌شدن آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت در حقوق بین‌الملل، بر نقض کنوانسیون‌های آی ال او توسط جمهوری اسلامی درباره حقوق پایه‌ای کارگران و زندانی بودن بسیاری از فعالین کارگری و معلمان در کنار دیگر زندانیان سیاسی و احکام بیشتر زندان و خطر دستگیری‌های گسترده اشاره می‌کند.

نامه تأکید می‌کند با چنین کارنامه‌ای از جنایت، جمهوری اسلامی نمی‌تواند و نباید عضو سازمان بین‌المللی کار باشد و باید در سطح جهانی بایکوت و از ILO اخراج شود.

سوسن صابری: آیا در اوضاع سیاسی کنونی در سطح بین‌المللی می‌شود از چنین نهادهایی انتظار دفاع از حقوق مردم را داشت؟

شهلا دانشفر: سازمان جهانی کار زیر مجموعه سازمان ملل قرار است به امور مربوط به کار و کارگران بپردازد. هر ساله از سوی دولت‌های عضو دو نماینده دولت، یک نماینده کارفرما و یک نماینده کارگران در اجلاسش شرکت می‌کنند. یک “نماینده کارگر” در برابر دو جبهه سرمایه‌داری. در کشوری مثل ایران “نماینده کارگری” هم از تشکل‌های حکومتی هستند؛ بنابراین روشن است که از چنین سازمان‌هایی نمی‌شود انتظار دفاع از حقوق مردم را داشت.

اعتراض ما به حضور جمهوری اسلامی در این اجلاس‌ها و عضویتش در این سازمان است و تلاش می‌کنیم اتحادیه‌های کارگری را در این اعتراض با خود همراه کنیم. زیر فشار قدرت مبارزات مردم و جنبش کارگری خیلی از معادلات عوض می‌شود. همانطور که حکومت آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی زیر فشار اعتراضات مردم در جهان بایکوت و از آی ال او اخراج شد، در سال ۱۹۳۳ با فشار نمایندگان کارگری، هیئت آلمان هیتلری از آی ال او اخراج شدند و نیز زیر فشار انقلاب زن زندگی آزادی، جمهوری اسلامی از مقام کمیسیون زن سازمان ملل بیرون انداخته شد، می‌توان جمهوری اسلامی را در سطح جهان بایکوت و از چنین سازمانی اخراج کرد. این گام مهمی در سرنگونی حکومت است و اتکای ما به نیروی مردم و مبارزاتمان است.

ما با حضور اعتراضی خود در ششم و هفتم ژوئن مقابل اجلاس آی ال او تلاش می‌کنیم صدای رسای اعتراض کارگران و مردم ایران باشیم.