نامه سرگشاده به دولتهای جهان، سازمان ملل و نهادهای بین المللی. سکوت در برابر توحش حکومت اسلامی از نظر مردم بخشودنی نیست

جمهوری اسلامی اخیرا به اقدامات جنایتکارانه و سرکوبگرانه خود علیه کارگران و بازنشستگان و معلمان و بخشهای مختلف مردم شدت داده است. دستگیریهای فله ای و پرونده سازیهای بی حساب و کتاب، قطع داروی زندانی سیاسی، شکنجه و اعتراف گیری اجباری، ترور، آدم ربایی، شلیک مستقیم به معترضان، تخریب خانه های شهروندان بهائی، مجازات قطع انگشت و قطع عضو و کور کردن، اعدام، شلاق زدن، شلیک مستقیم به کارگران بیکاری که کولبری میکنند، اینها چند نمونه از اقدامات و سیاستهای ضد انسانی و قرون وسطائی جمهوری اسلامی است که در ماههای اخیر نیز به کار گرفته شده است.

این حکومت ننگ جامعه بشری است. انتظار مردم ایران این است که دولتها و نهادهای بین المللی این حکومت را زیر فشار قرار دهند و چشم خود را در برابر پایمال کردن ابتدایی ترین حقوق انسانی شهروندان این کشور توسط حاکمین نبندند. از نظر ما سکوت در برابر این جنایات بخشودنی نیست.

ابعاد سرکوبگریها و جنایات حکومت اسلامی در حدی است که سازمان عفو بین‌الملل در گزارش تحقیقی تازه خود در دوازدهم مرداد ماه در مورد برخورد رژیم جمهوری اسلامی با اعتراضات مردمی در ماههای اردیبهشت و خرداد امسال خطاب به جامعه بین المللی هشدار داده و مینویسد: “جامعه بین‌المللی باید مقامات رژیم جمهوری اسلامی را به خاطر سیل خشونتی که نیروهای امنیتی همراه با مصونیت مطلق علیه معترضان در جنوب غرب ایران در ماه‌های اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۱ به راه انداختند پاسخگو بداند”.

بدون شک دولت ها و نهادهای بین المللی از این سیاستها و سرکوبگریها کاملا با خبرند. سوال ما اینست که آیا جامعه جهانی وظیفه ای در رابطه با پایمال کردن زندگی و حقوق انسانی در این کشور برای خود قائل هست؟ تا کی میخواهید در برابر چنین سبعیتی و چنین جنایاتی سکوت و مماشات کنید؟ این حکومت از نظر ما و مردم ایران باید در سطح جهان منزوی و بایکوت شود. باید سفارتخانه هایش در همه کشورها بسته شوند و نمایندگانش از سازمان ملل و نهادهایی مثل سازمان جهانی کار بیرون انداخته شوند و سران و دست اندرکارانش در دادگاههای بین المللی محاکمه شوند. اقدامات عملی در این جهت، انتظار مردم ایران از هر دولتی است که ادعای دفاع از حداقل حقوق انسانی را دارد.

نمونه هایی از اقدامات جمهوری اسلامی در ماههای اخیر را به ضمیمه این نامه تیتروار به اطلاع شما میرسانیم. در یک کلام مردم ایران سکوت دولتها و مماشات با حکومت جنایتکار اسلامی را بهیچ وجه و با هیچ مصلحت و توجیهی نمی پذیرند.

دفتر بین المللی حزب کمونیست کارگری ایران

چهارم اوت ۲۰۲۲ – ۱۳ مرداد ۱۴۰۱

***

ضمیمه: برخی از اقدامات سرکوبگرانه و جنایتکارانه اخیر جمهوری اسلامی

در زیر مختصرا به نمونه هایی از اقدامات ضد انسانی اخیر حکومت اسلامی اشاره میکنیم که هر تک مورد آن برای به مواخذه کشیدن دست اندرکاران یک دولت کافیست:

– در پی حملات گسترده اخیر گشت های جمهوری اسلامی به زنان تحت عنوان “حجاب و عفاف”، سپیده رشنو یک زن هنرمند و نویسنده ۲۸ ساله ایرانی به اتهام مخالفت با حجاب اجباری اخیرا دستگیر شد و زیر شکنجه وادار به اعترافات تلویزیونی گردید. سپیده به دلیل برداشتن حجابش در اتوبوس و صحبت علیه حجاب بازداشت شد. او ابتدا به یکی از بازداشتگاه‌های سپاه پاسداران منتقل گردید. برای او پرونده سازیها شد. اعتراض او همچون اعتراضات بیشمار دیگر به “دولتهای خارجی” نسبت داده شد و بعد از ۱۴ روز بیخبری شبکه های خبری جمهوری اسلامی ویدئوی اعتراف اجباری او را پخش کردند. شکنجه زندانیان برای اعتراف اجباری روش رایجی است که رژیم در ایران برای وادار کردن زندانیان به اعترافات دروغین استفاده می کند تا آنها را به زندان یا حتی اعدام محکوم کند. در حال حاضر کسی از محل بازداشت سپیده خبر ندارد و از ملاقات با خانواده و یا حق داشتن وکیل محروم است. جمهوری اسلامی با راهی کردن گله های “ارشاد” خود به خیابانها تحت عنوان “حجاب و عفاف” تعرض گسترده ای علیه زنان و کل جامعه در دستور گذاشته است. در مقابل این تعرض، زنان با کارزاری تحت عنوان “حجاب بی حجاب” ایستادند و حجاب برگیران کردند. حکومت با خشونت مقابله کرد و شمار بسیاری بازداشت شدند.

– روز ۲ اوت حدود ۲۰۰ مامور حکومتی روستای روشنکوه ساری را به محاصره در آوردند و خانه‌های شهروندان بهائی را تخریب کردند. در این یورش دست‌کم خانه ۶ شهروند بهائی به نام‌های کیهان قنبری، ساسان علوی، امید قنبری، قوام‌الدین ثابتیان، هادی چلنگری و آرمان قلی‌نژاد، بطور کامل تخریب شد.

– یک سیاست حکومت اسلامی توطئه های تروریستی علیه فعالین سیاسی در خارج کشور است. نمونه اخیر آن تلاش برای  ترور مسیح علینژاد است.  طبق گزارشات منتشر شده روز ۳۱ ژوئیه (۹ مرداد) فرد مسلحی بنام خالد مهدی اف که مشغول شناسایی محل زندگی مسیح علینژاد روزنامه نگار و فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در شهر نیویورک بوده بوسیله پلیس آمریکا دستگیر شده است. شواهد نشان میدهد که این فرد قصد ترور مسیح علینژاد را داشته و انگشت اتهام متوجه جمهوری اسلامی است. این دومین توطئه تروریستی جمهوری اسلامی علیه مسیح علینژاد است که خوشبختانه هر دو بار ناکام مانده است.

– در برابر سونامی گرانی در ایران از نیمه اردیبهشت امسال اعتراضات مردمی ای در شهرهای مختلف ایران از جمله شهرهای ایذه، دزفول، اندیمشک، بروجرد، دورود، جونقان، فارسان، دهدشت و بسیاری شهرهای دیگر به راه افتاد. جمهوری اسلامی با سرکوب خشونت آمیز با این اعتراضاتِ بحق مردم مقابله کرد و بنا به منابع حکومتی دستکم ۴ نفر در این اعتراضات کشته شدند و شمار بسیاری بازداشت شدند که هنوز در زندانند. در این اعتراضات نیروهای حکومت اسلامی با گلوله های ساچمه ای معترضان و شاهدان و رهگذران و از جمله کودکان را مورد حمله قرار داده و مجروح کردند. عفو بین الملل در گزارش خود  از در اختیار داشتن اسناد بسیاری از این جنایات خبر میدهد.

– یک جنایت تکان دهنده اخیر حکومت اسلامی قطع انگشتان دست دو زندانی با گیوتین به جرم سرقت است. مورد اول در مورد فردی به نام پویا ترابی در پنجم مرداد ماه انجام شد. پویا ترابی نزدیک به چهل سال سن دارد و این عمل جنایتکارانه در حضور تعدادی از مقامات و یک پزشک در زندان اوین انجام گرفته است. قبل از آن در در دهم خرداد چهار انگشت دست شخصی بنام سید برات حسینی بدون داروی بی حسی با گیوتین قطع گردید. حسینی همچنان در زندان اوین بسر میبرد و در حالی که پس از قطع انگشتانش دچار عفونت و آسیب روحی شده، از دسترسی به مراقبت‌های درمانی فیزیکی و روانی محروم مانده است. و این درحالیست که در حال حاضر حداقل هشت زندانی دیگر در ایران در خطر قطع انگشتان دست قرار دارند. قطع عضو یک مجازات اسلامی در قوانین حاکم بر ایران است.  

– طبق اخبار دولتی حکم کور کردن سه نفر برای انجام مقدمات اجرای حکم به دادسرای جنایی تهران فرستاده شده است. این احکام مربوط به سه پرونده جداگانه یک زن و دو مرد است که به قصاص از طریق کوری چشم محکوم شده‌اند. قصاص یکی دیگر از قوانین مجازات های وحشیانه اسلامی در ایران است.

– یک موضوع دیگر بازداشت گسترده خانواده های دادخواه است. خانواده هایی که عزیزانشان در کشتار سال ۹۸ و اعدامهای دهه شصت بدست جانیان اسلامی به قتل رسیده اند. بیشتر این مادران اکنون با کارزارهای مردمی آزاد شده اند اما ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری یکی از جانباختگان کشتار آبان ۹۸، همچنان در زندان است.  

– قتل هر روزه کولبران در غرب کشور و سوختبران در شرق کشور از دیگر جنایات هر روزه جمهوری اسلامی است. نمونه اخیر کیوان عبدالله کولبر ۳۰ ساله است که در ۳۱ ماه مه در پی شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی به قتل رسید. اینها کارگران بیکاری هستند که به خاطر نداشتن شغل به این شکل امرار معاش میکنند و در طی سالها صدها کولبر و سوختبر توسط حکومت اسلامی به قتل رسیده اند.

– نیروی انتطامی بنا به فتوای خامنه ای نیروی “آتش به اختیار” است. شامگاه نهم  تیرماه مأموران نیروی انتظامی حکومت به خودروی شخصی رحمان راشدی‌منش اهل روستای “قلقله” از توابع مریوان، در جاده خرم آباد شلیک کردند که در پی آن، دو کودک این خانواده بنام‌های مهدی و متین راشدی منش ٩ سالە و ١٣ سالە جان خود را از دست دادند و پدر (رحمان) و مادر (هما) آنان نیز بازداشت شدند.

– در کمتر از دو ماه گذشته بیش از ۲۴۰ معلم از سراسر ایران بخاطر اعتراض علیه وضع بد معیشتی و وضع نابسامان آموزش و پرورش و خواستهای معیشتی خود و تاکید بر تحصیل رایگان بازداشت و زندانی شده اند.

– بازداشت دو تبعه فرانسوی و فعال کارگری سسیل کولر و ژاک پاری در اردیهبشت ماه و همراه با آنها دستگیری شماری از معلمان، فعالین کارگری و اجتماعی با اتهام مسخره همکاری با دستگاه های جاسوسی خارجی برای تخطئه مبارزات معلمان و سرکوب آنها یک نمونه شناخته شده دیگر است. کلا دستگیری اتباع خارجی و یا دو تابعیتی بعنوان گروگان بمنظور باج گیری و برای پیشبرد سیاستهای تروریستی در جهان و معاوضه با  تروریستهای اسلامی از دیگر اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی است. بازداشت شدگان این پرونده که جرمشان ملاقات با این دو تبعه فرانسه است عبارتند از:  معلمان بازداشتی (رسول بداقی، شعبان محمدی، اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه)، کارگران بازداشتی (واله زمانی، حسن سعیدی، رضا شهابی)، فعالین اجتماعی (آنیشا اسداللهی، کیوان مهتدی، ریحانه انصاری نژاد). چند نمونه دیگر از شهروندان دو تابعیتی و یا خارجی که در حال حاضر در زندان های جمهوری اسلامی اسیرند، عبارتند از:‌ شهروند آلمانی-ایرانی جمشید شارمهد که دو سال پیش توسط عوامل جمهوری اسلامی از دوبی ربوده شده و خطر اعدام هر لحظه او را تهدید میکند؛ شهروند سوئدی-ایرانی احمد رضا جلالی که او نیز به اعدام محکوم شده است؛ شهروند بلژیکی اولیویه وندکاستیل؛ شهروند آلمانی-ایرانی ناهید تقوی؛ شهروند بریتانیائی-ایرانی مهران رئوف؛ شهروند آمریکائی-ایرانی مراد طاهباز که همچنین تابعیت بریتانیائی دارد؛ و بسیاری دیگر.

– در میان این دستگیرشدگان بویژه واله زمانی در وضعیت بسیار هشدار دهنده ای بسر میبرد و خطر مرگ او را تهدید میکند. او به بیماری سخت هپاتیت س مبتلا است و باید تحت درمان فوری قرار گیرد. اما علیرغم این بیماری حکومت او را دستگیر کرده و زیر شکنجه و فشار قرار داده و از درمان و داروهایش او را محروم کرده است. بعد از پایان بازجویی بدلیل مسری بودن بیماری اش او را در انفرادی نگاهداشته و فقط  به او مسکن داده میشود.

علاوه بر این موارد اخیر، باید به کشتار بیش از ۱۵۰۰ نفر در اعتراضات مردمی در آبان سال ۹۸، اعدامهای دهه ۶۰ و استفاده از اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب جامعه و افزایش شمار اعدامها  از جمله اعدام نوید افکاری از بازداشت شدگان اعتراضات مردمی در سال ۹۷ که خبرش جهانی شد، شلیک موشک به هواپیمای مسافربری اوکراینی و به قتل رساندن ۱۷۶ سرنشین آن، حکم اعدام علیه انسانهای ال جی بی تی و دگرباشان، همه و همه گوشه ای از کارنامه عریض و طویل جنایات حکومت را بیان میکند.