روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۱۵ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
نرگس محمدی به تاریخ سه شنبه ۲۶ فروردین در نامه‌ای به سازمان ملل خواستار “بررسی ویژه اعدام، ترور، قتل و ناپدیدسازی مخالفان جمهوری اسلامی در ۴۶ سال گذشته” شد.
این نامه سرگشاده نرگس محمدی فریاد و دادخواست همه زندانیان سیاسی است؛ این فریاد کارگران اعتصابی است که دستگیر، و شکنجه، یا اعدام شده‌اند. این صدای جامعه‌ای است که فرزندان نوجوانش با شلیک مستقیم نظامیان حکومت اسلامی در جریان اعتراضات خیابانی در خون خود غرق شده‌اند.
نامه به اسم یک شخص نوشته شده است، اما این صدای همه زنان در ایران است که طی این ۴۶ سال از حاکمیت ننگین ارتجاع خون‌آشام اسلامی زندگی و هویت و کرامت انسانی آنها پایمال شده است. زنانی که به‌حکم اسلام به صورتشان اسید پاشیده شده و به‌خاطر رعایت‌نکردن حجاب متعفن اسلامی به دست مأموران کتک‌خورده و همچون مهسا به قتل رسیده‌اند.
ما مردم ایران، آن اکثریت بسیار عظیمی که هر روز با مبارزه فردی و جمعی خود برای نابودی این نظام مبارزه میکنیم، پیام‌های زیادی برای جهانیان داریم. نه فقط پیام به سازمان ملل که لنگان‌لنگان بر اثر فشار ما مردم ایران، این جانیان را بعضا محکوم می‌کند، اما با همه ابزارهای سیاسیِ در دستش جمهوری اسلامی را مورد بازخواست قرار نمی‌دهد و به انزوا نمی کشاند. ما برای همه جهانیان، از خوانندگان و هنرپیشگان تا دانشگاهیان و اتحادیه‌های کارگری و همه انسان‌های شریف جهان روزانه با مبارزه خود پیام می‌فرستیم که در کنار جنبش انسانی، مدرن و مترقیِ زن زندگی آزادی قرار بگیرند. در کنار جنبشی که پیروزی‌اش خوشبختی و زیبایی و رفاه و آزادی را فوراً به گفتمان سیاسی روز در منطقه، و به یک معنا به گفتمان انساندوستی و مدرنیسم در جهان تبدیل می‌کند. ما از مردم انساندوست جهان می خواهیم که به دولت های خود فشار بیاورند تا رژیم جنایتکار اسلامی را بایکوت و سفارتخانه هایش را تعطیل کنند.
نامه نرگس محمدی و صدها نامه زندانیان سیاسی دیگر خطاب به سازمان‌های بین‌المللی را به آتشفشان اعتراضات علیه جمهوری اسلامی گره می‌زنیم و جهان را به حمایت از عزم یک جامعه ۸۷ میلیونی فرامی‌خوانیم که پرچم آزادی و انسانیت، پرچم خوشبختی و برابری مردم ایران را برافراشته‌اند.
