نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به سازمان جهانی کار در خصوص دستگیری جعفر عظیم زاده و پروین محمدی

دبیر کل محترم سازمان جهانی کار؛

احتراماً به عرض می رساند:

جعفر عظیم زاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران روز 29 ژانویه ( نهم بهمن) با حمله نیروهای امنیتی دستگیر شده و لوازم شخصی و لب تاپ و گوشی های تلفن ایشان را نیز ضبط نموده اند. متعاقب با آن با حمله به منزل پروین محمدی نائب رئیس هیأت مدیره اتحادیه، ایشان را بازداشت و تمام لوازم شخصی ایشان را نیز ضبط کرده اند. جعفر عظیم زاده که بعد از دستگیری در سال 2014 (1393) بخاطر فعالیت های صنفی و کارگری به شش سال حبس محکوم شده بود و در اعتراض به امنیتی کردن فعالیت های صنفی توسط سیستم قضایی و نهادهای امنیتی در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده بود بعد از 63 روز اعتصاب به مرخصی درمانی آمد که در نتیجه این اعتصاب غذای طولانی به صدمات جسمی شدیدی از قبیل ناراحتی قلبی و زخم معده دچار شده است. دستگیری جعفر عظیم زاده برای تحمل حکم حبس شش ساله صورت گرفته و هم اکنون در زندان اوین بسر میبرد. ضمن اینکه دستگیری پروین محمدی بدون ارائه هیچ نوع مدرک و دلیلی صورت گرفته و بعد از انتقال ایشان به زندان اوین تاکنون اجازه ملاقات و تلفن نداشته و خانواده ایشان نسبت به وضعیت پروین در بیخبری کامل بسر میبرند ومسئولین دادسرای مستقر در زندان اوین با بی اعتنایی به پیگیری های خانواده ایشان و دیگر اعضای اتحادیه از پاسخگویی نسبت به وضعیت پروین محمدی امتناع میکنند که با توجه به بیماری دیسک کمر و میگرن شدید پروین نگرانی خانواده ایشان مضاعف گشته است.
دستگیری این دو همکار ما همزمان با روند جدیدی از سرکوب کارگران در ایران اتفاق افتاده است. اخیراً و بدنبال اعتصاب کارگران شرکت هفت تپه و فولاد اهواز نهادهای امنیتی با دستگیری تعداد زیادی از کارگران هفت تپه از جمله اسماعیل بخشی و علی نجاتی و همچنین بیش از چهل نفر از کارگران فولاد اهواز به سرکوب خواست و مطالبات این کارگران اعتصابی پرداختند. این موارد در حالیست که برای تعداد زیاد دیگری نیز از کارگران، پرونده های قضایی تشکیل شده و احتمال صدور احکام حبس و زندان برایشان وجود دارد.
گستردگی نقض حقوق کارگران در گزارش های هرساله سازمان عفو بین الملل به تفصیل عنوان شده است.
این تعرض نیروهای امنیتی به کارگران در حالی صورت میگیرد که هر بار دولت ایران نمایندگان تشکل دولتی خانه کارگر را به نشست های ILO میفرستد و با ریاکاری وضعیت فلاکتبار ما کارگران را در گزارش هایش نزد سازمان جهانی کار لاپوشانی کرده و تصویر دیگری در این باره ارائه می دهد و در عوض کارگران را مورد سرکوب قرار داده و به جای پاسخگویی به خواست کارگران، آنان را دستگیر کرده ومورد آزار و اذیت قرار می دهد.

در ایران کارگران اجازه ایجاد تشکل خود را ندارند و کارگرانی که برای پیگیری خواست و مطالبات خود دست به ایجاد تشکل های کارگری خود میزنند با خشن ترین سرکوب ها مواجه میشوند و دولت ایران کوچکترین اعتنایی به حقوق کارگران ندارد و با ارائه گزارش های دروغین به مجامع بین المللی قصد دارد تا نگذارد صدای ما کارگران به شما برسد.

جناب آقای دبیرکل!

با وجودی که کشور ایران یکی از اولین کشورهایی بود که به سازمان جهانی کار پیوست و اولین مقاوله نامه را در سال 1957 امضا کرد، اکنون و پس از گذشت 62 سال از این تاریخ، جمهوری اسلامی ایران کماکان از امضای تعداد زیادی از مقاوله نامه های این سازمان سرباز زده است، از جمله سه مقاوله نامه پایه ای سازمان جهانی کار ( 87، 98، 138) که دو مقاوله نامه از آن ها (87 و 98) مربوط به حق تشکل یابی و سازمان دهی نشست ها و پیش برد مذاکرات جمعی است.
در واقع دولت ایران نه تنها از امضای این مقاوله نامه ها سرباز می زند، بلکه با تمام فعالان کارگری که کوچک ترین تلاشی در این جهت داشته باشند با شدت و خشونت برخورد می کند. نمونه جعفر عظیم زاده و پروین محمدی یکی از این موارد هستند.

اکنون این دو عضو اتحادیه ما در زندان بسر میبرند تنها به این دلیل که از خواست و مطالبه خود و هم طبقه ای هایشان دفاع کرده اند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران با ارسال این نامه از شما درخواست می کند به سبب مسولیتی که برعهده دارید این موضوع را به عنوان یک مورد نقض آشکارحقوق انسانی کارگران در ایران مد نظر قرار داده و با توجه به بی گناهی جعفر عظیم زاده و پروین محمدی و دیگر کارگران زندانی موکداً از مقامات مسئول در ایران بخواهید حکم آزادی بی قید و شرط ایشان را صادر کنند و رفع منع قضایی از این کارگران صورت گیرد.

اتحادیه آزاد کارگران ایران
۲۴/۱۱/۹۷