نگاه هفته: مجموعه اخبار و گزارشات هفته در شهرهای کردستان

با برگزاری  راهپیمایی باشکوه بیاد جانباختگان دهه شصت بدست رژیم جنایتکار اسلامی و در حمایت از مادران خاوران روز  شنبه ٢٤ شهریور ١٣٩٧- ١٥ سپتامبر ٢٠١٨و پوشش این راه پیمایی از تلویزیون کانال جدید تعدادی نامه و گزارش در ارتباط با جانباختگان این سالها که عکس و بیوگرافی شان هیچ جا منتشر نشده است ،   برایم ارسال شده و از من خواسته اند که اسامی و بیوگرافی آنها را منتشر و معرفی کنم.

بیوگرافی جوان ٢٠ ساله صالح امین پناه

در سال ١٣٤٢ در روستای  تاته رشید از توابع دهگلان در خانواده ای زحمتکش متولد شده. در شهر سنندج در محله حاجی آباد تا کلاس سوم راهنمایی به تحصیل ادامه داده است. در مبارزات مردم علیه رژیم پهلوی فعالانه شرکت داشته، و با شرایط دمکراتیکی که در شهرهای کردستان برقرار بود در بنکه حاجی آباد فعالانه علیه حکومت اسلامی مبارزه کرد.

در سال ١٣٦١ در شهر سنندج دستگیر میشود و در ٢٠ دی ماه ١٣٦١ در سنندج اعدام میشود.

جنبش دادخواهی از کشتارهای دهه شصت، جنبشی پیگیر علیه حکومت اسلامی است. جنایت جمهوری اسلامی مربوط بگذشته نیست. جنایات و کشتار این رژیم باید در نزد مردم تبدیل بدادخواهی های حق طلبانه شود. دادخواهی از جنایت بیشمار جمهوری اسلامی امری عملی و قابل دسترس است.

روشن کردن و ثبت نام و اسامی کامل اعدامی هایی که  در قتل عام های دهه شصت در زندانها جانباحته اند، اطلاعات مربوط به کسانیکه در بمباران های شیمیایی جنگ ایران و عراق جان باخته اند، کسانیکه در اثر میلیتاریزم و حمله ارتش و نیرهای سپاه پاسداران و اطلاعات رژیم اسلامی هدف گلوله قرار گرفته اند، اسامی اعدام های دسته جمعی که از مرداد ماه ٥٨ شروع شد و دسته دسته در شهرهای پاوه، سنندج، مریوان، سقز و مهاباد بجوخه اعدام سپرده شدند، امری عاجل و ضروری است. میدیای اجتماعی ارتباطات را ساده کرده است. با معرفی و ارسال بیوگرافی عزیزانیکه توسط حکومت اسلامی جانباخته اند، به جنبش دادخواهی از کشتارهای دهه شصت بپیوندید!

گرامی باد یاد جانباختگان

سرنگون باد حکومت اسلامی ایران

٢٢ سپتامبر ٢٠١٨

 

به بهانه ی اول مهر

در این مهلت کوتاه و فشرده کلمات میتوان به همین بهانه بهانه های زیادی گرفت،بهانه هایی از هرنوع،که صد البته چه بسا بسیاریشان معقول و قابل دفاع مینمایند، ازجمله:حق تحصیل رایگان و بدون تبعیض برای همه کودکان، بهره جستن از امکانات و فضای آموزشی کافی، تنوع در فضا و محتوای مسایل آموزشی، و….

اما یکی از مسایلی که شاید به اندازه اهمیتش به آن پرداخته نشده، “مبنا قرار دادن تفاوتهای فردی” در امر آموزش و پرورش کودکان است امری که اولین حق هر کودک در حوزه مسایل آموزشی بوده و میتواند شالوده آن نیز باشد.

امری که بیشتر کودکان به دلیل سیاست گذاری غلط و منسوخ برنامه ریزان و سیاست گذاران در امر پرورش و آموزش و عدم توجه به تواناییها، تفاوتها و علایق فردی، نه فقط از آن محروم که مجبور به تحمل و گذراندن دوره های آموزشی طولانی مشابه و هم تراز برای همه کودکان فارغ از همه تفاوتها هستند.

این نوع از مدیریت و برنامه ریزی آموزشی سالهاست که جواب خود را پس داده و نتایج غیر قابل انکارش را به وضوح میتوان دید. تفاوتهای فردی اموری مهم هستند که نادیده گرفتن آنها ضربه ای جبران ناپذیر بر پیکر آموزش و پرورش کودکان وارد می آورد. انسان از همان ابتدای کودکی هیجان و علاقه ی خاصی نسبت به شناخت دنیای بیرون و درون خود دارد و با نوع ارتباطی که با دنیای ناشناخته خود پیدا میکند حس مسئولیت پذیری، حل مشکلات و تصمیم گیری را به روش خود بدست میاورد. برای هر کسی یادگیری تجربه ای لذت بخش و طبیعی است.اما چرا با ورود به مدرسه تبدیل به یک مسله میشود!

بی شک سوال را باید متوجه برنامه ریزان آموزشی و زاویه دید آنها به امر آموزش کرد. آنها برنامه واحدی را برای سراسر یک کشور طراحی و به اجرا میگذارند، بدون آنکه برای تفاوتهای فراگیران جایی در برنامه هایشان باشد. با نادیده گرفتن تفاوتهای بین فردی و درون فردی فراگیران، مدرسه و نظام آموزشی را یک کارخانه ی صنعتی تلقی کرده که دارای تولیدات یکسان و هم شکل است.

از همینجاست که نظام آموزشی بجای اینکه فرصتی در اختیار همه افراد جهت رشد و اعتلا و در نهایت بالندگی جامعه باشد، فراگیران تبدیل به مواد خام همین کارخانه ای خواهند شد که برنامه ریزان و دیگر افراد و سازمانهای دخیل در امر آموزش وبرنامه ریزی، مدیران بلامنازع با نیات و اهداف مشخص آن هستند.

“برای کودکان” ضمن تبریک به همه دانش آموزانی که سال نو تحصیلی را باهدف رسیدن به قله های دست یافتنی انسانیت شروع میکنند، و همچنین معلمانی که پشتیبان و چراغ راه پر فراز و نشیب این کودکان هستند، آرزو دارد که ساختار نظام آموزشی بر پاشنه ای بچرخد که بر درهای رشد و اعتلای اجتماعی باز شود و همه آحاد جامعه بدستان توانای خود یک دنیای بهتر و عاری از نابرابری و تبعیض و خشونت را برای خود و آیندگانشان برسازند.

به امید تحقق آرمانهای زیبای انسانی

“برای کودکان” اول مهر ١٣٩٧

 

بیانیه شبکه یاری کودکان کار به مناسبت بازگشایی مدارس

در آستانه ماه علم و دانش، شبکه یاری کودکان کار ضمن گرامیداشت بازگشایی مدارس بر این باور است که با برخورداری برابر کلیه کودکان از حق آموزش و تحصیل رایگان، که براساس اصل سوم و اصل سی قانون اساسی مورد تاکید قرار گرفته است یکی از حقوق بنیادین کودکان تحقق خواهد یافت؛ حقی که برای تمامی کودکان ساکن در خاک سرزمینی مان به یک میزان مورد توجه است چنانچه که بنا به ماده ٢٨ کنوانسیون جهانی حقوق کودک نیز دولت موظف به فراهم آوردن امکانات آموزشی در دسترس و برابر نسبت به کلیه کودکان می‌باشد لیکن درحال حاضر نه‌تنها به رعایت این حقوق تمکین ننموده بلکه متولیان آموزش و پرورش کشور تاکنون به هیچ عنوان از این حیث پاسخگوی انتظارات و مطالبات جامعه مدنی نبوده است لذا بار دیگر تأکید می‌داریم که ایجاد تحول در سیستم آموزشی کشور امری اجتناب‌ناپذیر بوده که صرفاً از مسیر برنامه‌ریزی نظام‌مند و نیز  توجه به منابع انسانی و منابع مالی در حوزه آموزش قابل دستیابی است.

از سوی دیگر اصلاح سیستم آموزشی و ارتقا آن مستلزم تغییر رویکرد سیاستگزاران در حوزه کلان آموزشی است و نیز خروج از سیستم معیوبی که  یادگیری حجم وسیعی از مطالب بر کودکان را جایگزین مهارت آموزی  می‌نماید و متعاقباً نیز با تحمیل فشار روانی مضاعف بر کودکان موجبات ناکارآمدی آموزش را فراهم می‌آورد.

بی‌‌شک تحول سیستم آموزشی را می‌بایست در گام نخست از به رسمیت شناختن حق آموزش رایگان، در دسترس و همگانی همچنین از گشودن درهای مدارس بر روی کلیه کودکان فارغ از هر قومیت و تابعیتی آغاز نمود چرا که با وجود قوانین و مقررات موجود در خصوص اجباری و همگانی بودن آموزش برای کلیه کودکان مقیم در این سرزمین، شوربختانه با اعمال سلایق شخصی و نقض قوانین و مقررات همچنان نسبت به پذیرش کودکان فاقد هویت و نیز کودکان غیر ایرانی در مدارس با مشکلات جدی مواجه‌ایم.

به هر روی، اگر چه معتقدیم تا رسیدن به عدالت آموزشی فرسنگ‌ها فاصله داریم لیکن توجه به کودکان در سراسر این مرزو بوم و ایجاد فضای ایمن همراه با امکانات آموزشی برابر جزو حقوقی است که به جهت عدم مدیریت صحیح آموزشی تاکنون بسیاری کودکان از محرومیت این حقوق رنج می‌برند و مادامی که توجه به کودکان و حقوق اولیه آنان در اولویت اقدامات سیاست‌گزاران قرار نگیرد بودجه مختص آموزش و پرورش همچون سابق کفاف نیازهای آموزشی بویژه در مبحث حقوق و دستمزد کادر آموزشی را نخواهد داد و معلمین دغدغه‌مند که معاش‌شان همواره در مخاطره می‌باشد امنیت روانی کافی در تحقق اهداف عالی را نخواهند داشت، لذا تأمین زندگانی معلمین هم راستای با پایش و ارزیابی عملکرد و نیز نظارت بر آنان از حیث سلامت روانی موضوعی است که می‌بایست همواره مورد توجه قرار گیرد.

از سوی دیگر کودکان امروز به همان میزان که به تغذیه سالم و مکفی نیازمندند، سلامت روان آنان نیز در اولویت قرار دارد.  کودکان سالم نیازمند محیطی شاد و با نشاط می‌باشند و حق کودک بر شادی حقی است که کمتر در سیستم آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. محرومیت از نشاط و شادی در دانش آموزان امروز حقیقتی است که قابل کتمان نبوده و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و ورود روانشناسان و مشاورین کودک در مدارس می باشد.

در خاتمه شبکه یاری کودکان کار انتظار دارد سال تحصیلی جدید سالی همراه با  نوآوری آموزشی  و تحولی مثبت در روش‌ها و شیوه‌های آموزشی باشد و بدین وسیله نیز آمادگی خود را نسبت به مشارکت در برنامه‌ریزی نظام‌مند آموزشی به متصدیان آموزش و پرورش کشور اعلام می‌دارد. به امید آنکه با اهتمامی افزونتر حق آموزش کلیه کودکان در سایه عدالت آموزشی محقق گردد.

 

جان هوشمند علی پور و محمد استاد قادر در خطر جدی مرگ هست.

هوشمند علی پور و محمد استاد قادر در تاریخ ١٢ مرداد ١٣٩٧ در کردستان ایران ،اطراف شهر بانه در کمین نیروهای مسلح جمهوری اسلامی قرار گرفته و با اصابت گلوله و گاز اشک‌آور به چنگ نیروهای اطلاعاتی و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی درآمده اند.

مقامات اداره اطلاعاتی در شهر سقز، چهار روز بعد از دستگیری، آنها را زیر شکنجه و آزار و تهدیدات زیاد در تلویزیون رژیم مجبور به اعتراف علیه خود واداشته اند.

از تاریخ دستگیری این دو زندانی ما بعنوان خانواده هوشمند علی پور هیچگونه اطلاعی از سلامت و شرایط جسمانی هوشمند نداریم.

هوشمند و دوستش مطمئنا زیر شکنجه های بی رحمانه جمهوری اسلامی قرار دارند و اجازه هیچ نوع تماس با بیرون را نداشته اند، حتی به وکیل های آنان اجازه ملاقات با موکلین شان را نداده اند.

درحال حاضر آن‌ها کماکان زیر شکنجه های شدید جسمانی قرار دارند و جمهوری اسلامی از آنها اعترافات اجباری می‌گیرد تا پرونده های سنگین با اتهامات سنگینی برای آنان صادر و به اتهام اقدام به امنیت ملی آنان را به اشد مجازات محکوم کند.

مردم آزادیخواه و برابری طلب، همه انسان هایی که علیه مجازات شکنجه و اعدام مبارزه میکنید و این اعمال جمهوری اسلامی را جنایت علیه بشریت میدانید، با تلاش فراوان ومبارزه جدی، همچنین اطلاع رسانی از وضعیت این زندانیان سیاسی می‌توانیم صدای آنان را در راستای رسیدن به یک پروسه عدالت و برخورداری از حق اولیه یک زندانی که ملاقات با اعضای خانواده، حق داشتن یک وکیل رسمی و تماس با بیرون و برخورداری از امکانات پزشکی و درمانی است را با فشار به سیستم قضایی جمهوری اسلامی و ازطریق کانالهای بین المللی حقوق بشری و ارگان‌های مدنی این خواسته های ابتدایی برای آنان را مطالبه کنیم.

صدای زندانیان سیاسی هوشمند علی پور و محمد استاد قادر باشیم.

هه ژار

٢١ سپتامبر ٢٠١٨

 

سکوت دولتهای اروپایی در رابطه با اعدام رامین حسین پناهی، زانیار و لقمان مرادی محکوم است

اعدام رامین حسین پناهی، زانیار و لقمان مرادی، موجی از خشم و انزجارمیلیونی مردم را در سراسر جهان در پی‌داشت. هزاران نفراز مردم شرافتمند و انسان‌دوست، وجدانهای بیدار و آگاه، از ایران تا اروپا و آمریکای شمالی با اعتراضات خیابانی با کمپین آتش زدن طنابهای دار و “ما همه رامین، زانیار و لقمان هستیم” به این جنایت آشکار اعتراض کردند.

از ده‌ها میدان و خیابان فریاد خشم علیه اعدام سرداده شد! این حجم عظیم اعتراضات و تظاهراتها به وسعت جهان، علیه سبوعیت و درندگی حکومتی در شرف سقوط، صحنه مبارزه مردمی بود که پرچم نه به اعدام  در دست از حرمت انسانیت دفاع کردند!

مردم کردستان علیه حکم اعدام این سه زندانی سیاسی، با برگزاری اعتصاب عمومی  و یکپارچه، پیام روشن مردم ایران به جمهوری اسلامی را اعلام کردند!

علیرغم این مبارزات عظیم و با شکوه، دولتهای اروپایی خفقان گرفتند! این سکوت و مماشات را مادران و پدران داغدار و ستمدیده ایران، هزاران خانواده زندانیان سیاسی و همه وجدان زخم خورده بشریت در دهه شصت، در آن سالهای کشتار و خون و جنون حکومت اسلامی تجربه کرده بودند! در آن هنگام هم دولتهای اروپایی خود را به نفهمی زدند! چمشمشان را بر آن جنایات عظیم بستند و دست قاتلین شریف‌ترین فرزندان مردم را فشردند و بر سر میز دیپلماسی چانه زدند!

مبارزات دلیرانه مردم ایران از اعتصابات عظیم کارخانجات تا صدها تظاهرات و فتح خیابانها می‌رود که بساط جمهوری اسلامی را برای همیشه بروبد. این مبارزات بی‌امان، تکلیف این سکوت نفرت‌آور، این رفتار ضد انسانی، این دیپلماسی خونین و ننگینی که در خاطره تاریخی ما مردم برای ابد حک شده است را هم روشن خواهد کرد! عمر این دیپلماسی مشمئز کننده همانند عمر حکومت اسلامی ایران رو به ‌آخر است! مبارزات وسیع مردم ایران در مقابل بربریت حکومت اسلامی ایران، حامیانش را در میان وجدان بیدار و آگاه بشریت متمدن یافته است!

کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، هم‌پیمان با هزاران مردمی که به میدان آمدند، ضمن محکوم کردن سکوت و مماشات نفرت آور تا کنونی دولتهای اروپایی، اعدام این سه زندانی سیاسی را به کمپینی علیه حکومت اسلامی و در حمایت از مبارزات مردم، برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی بدل خواهد کرد!

 

کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی

٣٠ شهریور ١٣٩٧

٢١ سپتامیر ٢٠١٨

 

ایسکرا ۹۵۵