در نشست خامنهای با اعضای دولت، ابتدا پزشکیان نیم ساعت از «دستاوردها و پیشرفتها» گفت و اینکه با برنامهریزی همه مشکلات کمتر شده و همه چیز دارد خوب پیش میرود. خامنهای هم بخاطر این دستاوردها! از پزشکیان قدردانی کرد. هم پزشکیان هم خامنهای اشاره کردند که برای برشمردن دستاوردها ساعتها وقت لازم دارند. پزشکیان گفت که فقط در زمینه آموزش و پرورش در ۴۰ جلسه شرکت کرده است!
حال که نمیتوانیم مشکلات مربوط به انرژی و سوخت و آب و تورم و معیشت و محیط زیست و درمان و آموزش و مسکن را حل کنیم لااقل به مردم امید بدهیم! از ضعفها نگوییم از نقطه قوتها بگوییم که ملت امیدوار شوند! یعنی همان وعدهدادنها و از پیشرفتها گفتن که سیاست ۴۶ ساله و تکراری حکومت بوده است.
محور صحبت پزشکیان و خامنهای مسائل اقتصادی بود. کوچکترین اشارهای به پیشرفت اسلام و حجاب در کار نبود. تاکید بر اقتصاد که خمینی آنرا زیربنای الاغ نامیده بود، زیربنای صحبت پزشکیان و خامنهای در این نشست بود.
پزشکیان چیزی در مورد محور مقاومت نگفت که ناامیدی ایجاد نکند. قرار نبود از ضعفها چیزی گفته شود. برعکس از «رابطه خوب با همسایهها» گفت. خامنهای هم تاکید کرد که حالت نه جنگ نه صلح که دشمن میخواهد به ما تحمیل کند خطرناک است و باید بر این حالت غلبه کنیم. گویی در حالی که مکانیزم ماشه و تحریمهای گستردهتر و افزایش صعودی قیمت دلار و خطر جنگ در صدر خبرها است و خود مقامات هر روز در این مورد حرف میزنند و نشست میگذارند و مذاکره میکنند و خود عامل اصلی این «حالت» هستند، میتوان با حاش حاش کردن بر آن غلبه کرد.
مخاطب این نشست مردم نبودند. مردم اثرات این پیشرفتها را هر روز و هر لحظه در سفرههایشان لمس میکنند. مخاطب این نشست دو طیف بودند یکی بالاییها و دومی بدنه نظام. بالاییها برای اینکه بجای «روایت ضعف و ناتوانی» حکومت، «قدرت، قوت و تشریح امکانات فراوان کشور» را روایت کنند و حملاتشان به پزشکیان را متوقف کنند تا تصویر اتحاد بدهند. و بدنه نظام برای اینکه بیش از این از نظام دور نشوند و به نظام و آینده خوشبین باشند.
اما حکومتی که در باتلاق ابربحرانها گرفتار است و در داخل از مردم و در خارج از «دشمنان» شکستهای فاحش و جبرانناپذیری خورده است و هیچ راه حلی بر غلبه بر هیچ بحرانی ندارد نه میتواند جلو تشدید دعواهای درونیاش را بگیرد و نه جلو واگرایی و ریزش در سطوح مختلف خود را. اثرات این شوی تکراری حتی یک روز هم دوام نخواهد آورد و با تعمیق بحرانها و بنبستهای حکومت افشاگری علیه یکدیگر باز هم تشدید میشود. حتی خود خامنهای هم که مسئول اصلی این وضعیت است از انتقاد و افشاگری مصون نخواهد ماند و به سیبل اصلی همه انتقادات و افشاگریها تبدیل میشود.