نشریه ژورنال شماره ۱۰۲۹ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
ماهمنیر مولاییراد: “حکومت نه به کودک رحم میکند، نه به سنگ قبرش.”
میشناسیدش، نامش ماهمنیر است. خدای رنگینکمان را در دامان خود پرورانده است، جسارت و شجاعتش را جهان میشناسد. در روز خاکسپاری فرزندش بیباکانه میخواند: “اَتَل متل توتوله، آسِدعلی چهجوره؟ یه ریش داره تا سینه، سینهٔ پُر زِ کینه؛ قلبش مثالِ سنگه، حرفهاش همه جفنگه”! شجاعتی که بارها در تظاهراتها و در گرامیداشتها بر مزار جانباختگان راه آزادی تکثیر و به گفتمان دادخواهی بدل گشت.
ماهمنیر پس از همدلی و اهدا خون به مصیبتزدگان جنایت حکومت در بندرعباس، روز جمعه ۱۲ اردیبهشت با انتشار تصاویری از تخریب سنگ مزار کیان پیرفلک و مادربزرگش، با انتشار کلیپ کوتاهی میگوید: “حکومت نه به کودک رحم میکند، نه به سنگ قبرش. دیروز نوبت من بود، فردا نوبت بقیه.”
حکومت از مزار کیانها وحشت دارد، چرا که آنجا فقط سنگی بر یک مزار نیست، گواه گویا و بیتردید توحش و بیرحمی، رذالت و زبونی یک حکومت کودککش است که تا ابد در خاطره جمعی مردم باقی خواهد ماند.
جانیان حکومتی از بدو ساختن این سنگ بر مزار کیان به جان طراح و سازنده و کل خانواده افتادند، با تهدید و ارعاب تقلا کردند مانع نصب آن شوند، نتوانستند و شکست خوردند، بارها دست به تخریب و بیحرمتی زدند. دو سال پیش، “آتش به اختیاران” حکومتی بر سر مزار کیان شعارهای حمایت از خامنهای نوشتند. در ۲۷ خرداد همان سال سنگ مزار را تخریب کردند. ماه منیر چشم در چشم قاتلان فرزندش فریاد زد: “کودک معصومم از نامت میترسند، حتی از سنگ قبرت.”
در تمامی عمر پُر نکبت جمهوری اسلامی، پیوسته به مزار جانباختگان یورش بردهاند. سنگ مزار بسیاری از زندانیان سیاسی اعدامشده، کشتهشدگان اعتراضات، آرامستان بهائیان، شخصیتهای محبوب فرهنگی و هنری و گورهای دست جمعی تخریب گشته و مورد انواع بیحرمتی قرار گرفته است.
از تخریب چندباره خاورانها تا مزار ژینا، تا دهها جانباخته جنبش زن زندگی آزادی، تأکیدی بر هراس حاکمیت از میعادگاه همبستگی مردمی است که نهتنها مرعوب نشده و پا پس نکشیدهاند که متحدانه، مصمم در کنار هم ایستادهاند.
تخریب مجدد مزار کیان، بهسرعت به خروش اعتراض و همبستگی مردمی بدل شد. بهزودی در ۲۱ خرداد امسال، سالروز تولد کیان پیرفلک، مزارش بازهم صحنه پُرشور همبستگی و اتحاد علیه حکومت کودککش جمهوری اسلامی خواهد شد!