هشدار به مردم کردستان! رژیم  تشنه خون است! اعدام قاسم آبسته هشداری جدی است- نسان نودینیان

اعدام قاسم آبسته هشدار دهنده است. تعداد اعدامها گسترده تر  شده. در یکسال اول (٢٠٢٢) ریاست جمهوری رئیسی شمار اعدامی ها ٥٤٥ گزارش شده.
سازمان حقوق بشر ایران اعلام کرده  گذر از مرز ۶۰۰ اعدام تنها طی ۱۰ ماه نخست ۲۰۲۳، نسبت به آمار کل سالانه در هشت سال اخیر بی‌سابقه است.
 دو مورد فوری  و خطر اعدام.
١ـ قاسم آبسته و شش نفر از هم پرونده ای های او(پرونده ای با سابقه محاکماتی ١٤ سال)
٢ـ چهار زندانی سیاسی دستگیر شده در منطقه سوما برادوست(پرونده ای با سابقه محاکماتی ١٦ماه)
 
قاسم آبسته، ۴۴ ساله، پدر دو فرزند و اهل مهاباد، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۸۸ همراه با شش نفر دیگر به نام‌های داوود عبداللهی، ایوب کریمی، انور خضری، خسرو بشارت، کامران شیخه و فرهاد سلیمی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. آنها پس از بازداشت به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شدند و پس از ماه‌‎ها نگهداری در بازداشتگاه این نهاد امنیتی به تهران منتقل شده و شش ماه نیز در سلول‌های انفرادی بندهای۲۴۰، ۲۰۹ زندان اوین تحت بازجویی قرار گرفتند. این زندانیان عقیدتی نهایتا در تاریخ ۲۵ فروردین‌ ۱۳۹۱ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل و در آنجا نگهداری شدند. و مردادماه سال جاری پس از تعطیلی زندان رجایی‌شهر به زندان قزلحصار کرج منتقل شدند. این هفت زندانی سنی‌مذهب اسفندماه ۱۳۹۴ از سوی قاضی محمد مقیسه، رییس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران محاکمه و به اعدام محکوم شدند. حکم صادر شده برای این زندانیان، بهمن‌ماه ۱۳۹۸ پس از سال‌ها کشمکش قضائی توسط شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور تایید شد و در شهریور ۱۳۹۹ درخواست اعاده دادرسی این آنها نیز در دیوان عالی کشور رد شد. آنها با اتهاماتی ازجمله «محاربه»، «افساد فی‌الارض»، «هواداری از گروه‌های سلفی» و «قتل» عبدالرحیم تینا که در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۷ توسط افراد ناشناسی کشته شد، متهم شده بودند. با این حال تمامی این افراد بارها در نامه‌هایشان که در سال‌های گذشته توسط نهادهای حقوق بشری منتشر شده، بر بی‌اساس بودن اتهامات انتسابی به خود تاکید کرده بودند.
اکنون و با اجرای حکم اعدام قاسم آبسته، شش زندانی دیگر هم‌پرونده‌ای او در خطر اعدام هستند.
 
فراموش نکنیم؛ چهار زندانی سیاسی محسن مظلوم ۲۷ساله اهل مهاباد، هژیر (محمد) فرامرزی ۲۸ ساله اهل دهگلان از توابع سنندج، وفا آذربار ۲۶ساله اهل بوکان و پژمان فاتحی ۲۸ ساله اهل کامیاران را که در اواخر تیرماه سال ١٤٠١ در منطقه سوما برادوست ارومیه بازداشت و تاکنون با سپری شدن بیش از یستا و ٤ ماه از بازداشتشان هیچ خبری از سرنوشت و وضعشان در دست نیست و جمهوری اسلامی با وجود همه فشارهای حقوق بشری و نهادهای بین المللی آنها را بی خبری مطلق نگه داشته است. و البته در  روز دوشنبه مورخه ۱۴ آذر ۱۴۰۱ اقدام به پخش مجدد اعتراف اجباری از این چهار نفر کرده و مدعی شده آنها “قصد انفجار در یکی از کارخانه‌های هواپیماسازی اصفهان را داشته‌اند”. ادعایی که تماما جعلی و ساختگی است و هدفی جز زمینه سازی برای اعدام این زندانیان سیاسی در برندارد. همه می دانند که نمایشات اعترافات اجباری که زندانیان زیر فشار شکنجه مجبور می شوند علیه خود سخن بگویند چقدر مسخره و بی اعتبار است.
 
باید افکار عمومی و مردم در سطح سراسری در ایران و کردستان را برای نجات جان صدها زندانی محکوم به اعدام فراخواند.
در این روزها که خطر اعدام در زندانهای رژیم تبهکار حکومت اسلامی بیشتر شده، علیه اعدام ها متحدانه دست به اعتراض و مبارزه بزنیم. احکام اعدام با مبارزات مردم میتواند لغو شود.
حکومت جنایتکار اسلامی در شرایط آشفته و شکننده ای قرار دارد، در چاه عمیق جنگ ارتجاعی غزه و حماس گرفتار شده، در خیزش انقلاب زن زندگی آزادی در انزوا از مردم و جامعه قرار گرفت. و ما امروز این انزوا را در تنفر عمیقتر مردم با خیزش و مبارزه علیه حجاب تجربه میکنیم.  جمهوری اسلامی برای مقابله با پیشروی های اجتماعی انقلاب زن زندگی آزادی با توحش ضد انسانیش از سیاست “مجازات اعدام” برای مرعوب کردن جامعه و ادامه حاکمیتش استفاده میکند. مردم در طول حاکمیت سیاه و توحش جمهوری اسلامی مرتب شاهد کشتار مخالفین با حکم اعدام بوده اند و ما چاره ای جز مبارزه متحد علیه این رژیم و این مجازات وحشیانه نداریم.
شرایط کنونی بسیار حساس است. ٦٠٠ اعدام در ١٠ ماه گذشته هشدار دهنده است. حکومت اسلامی صدها نفر را برای اجرای مجازات اعدام و حلق آویز کرن زیر تیغ اعدام اسیر و زندانی کرده.
 
نیروی ما میلیونی است، نیروی میلیونی مردم در انقلاب زن زندگی آزادی تجارب بسیار موثر، ارزنده برای رهایی از سلط حکومت اسلامی تا سرنگونی در کارنامه خود دارد. در یکسال گذشته بیش از ده اعتصاب عمومی در سطح سراسری در کردستان و در تعدادی از شهرها تجربه و به درسهای پر ارزش انقلاب ژینا افزوده است. تجمعات سراسری، بیانیه های کارگران، معلمان و نهادهای اجتماعی شیوه های اجتماعی از دخالت گری مردمی است. منشور مطالبات حداقلی تشکل های مستقل صنفی و مدنی ایران( ۲۰ تشکل صنفی و مدنی ایران  با امضای منشوری دوازه ماده ای برنامه ی حداقلی خود برای ادامه ی اعتراضات را اعلام کردند.) در بند  سه این بیانیه. «لغو فوری صدور و اجرای هر نوع مجازات مرگ، اعدام، قصاص و ممنوعیت هر قسم شکنجه روحی و جسمی». منتشر شده. پیگیری و به نتایج مطلوب رساندن این بند توسط کارگران، معلمان، نهادهای مدنی و امضا کنندگان منشور امروز به امری عاجل و فوری درآمده است.  
جوانان و مبارزین پیگیر انقلاب زن زندگی آزادی، احزاب و سازمانهای مدافع حق حیات و حقوق انسانی  نهادهای حقوق بشری، سازمان و احزاب سیاسی و مخالف اعدام باید نقش و دور موثر و کارسازی علیه اعدام ها داشته باشند.
 
شهرها را به محل فشار و افشاگری علیه مجازات ضد انسانی اعدام تبدیل کنیم. شعار نویسی علیه مجازات اعدام و تلاش برای آزادی همه زندانیان سیاسی را به جزیی از فعالیت خود تبدیل کنیم. نام و اسامی حاکمین شرع و مامورین اجرای اعدامها را همه جا علنی و آنها را افشا کنید. آنها جانیانی هستند که با کشتن مخالفین رژیم اسلامی میخواهند جامعه را مرعوب کنند. شهرها را با شعار «اعدام شنیع است. اعدام ضد انسانی است. مجازات اعدام شایسته جامعه انسانی نیست. ما ضد اعدامیم. نمیخواهیم در جامعه ای زندگی کنیم که هیچ انسانی کشته شود و… ». پُر کنیم.
اعتصاب عمومی و به میدان آمدن مردم، به فراخوان احزاب سیاسی، فعالین اجتماعی و مردم، امضا کنندگان منشور بیست ماده ای، نهادها و تشکلهای زنان و زیست محیطی  یکی از بُرا ترین و متحد کننده ترین مبارزه علیه مجازات ضد انسانی اعدام است.
نسان نودینیان
١٣ آبان ١٤٠٢
٧ نوامبر ٢٠٢٣