همه اش مصیبت است که می بارد! مهران محبی

کارگر کمونیست ۸۹۵

گاهی از میان مزخرف بافی ها و خزئبلات گوئی های سران رژیم واقعیاتی گفته می شوند که هر انسان منصفی باید آنها را قبول کند. مسعود پزشکیان رئیس جمهور “تو سری خور” و مفلوک تر از بقیه سران حکومت چند روز پیش در اولین سالگرد انتصاب اش به عنوان رئیس جمهور، علی رغم اینکه از روزها قبل همه فکر و ذهن اش را بکار انداخته بود تا در روز یک سالگی شدن ریاست جمهوری اش حرف جذاب و قابل توجهی در زمینه ارائه خدمات به جامعه یا موفقیت در عرصه منطقه ای و بین المللی برای گفتن بیابد، نتوانست هیچ چیزی غیر از اعتراف به درماندگی های عمومی حکومت و دولت پیدا کند و بر زبان بیاورد.

 پزشکیان  عجز و لابه اش را با یادآوری ترور اسماعیل هنیه رهبر تروریست های حماس توسط اسرائیل در تهران بعد از پایان مراسم تحلیف ریاست جمهوری خود به عنوان اولین مصیبت همزمان با آغاز ریاست جمهوری اش ، شروع کرد و در ادامه چنین گفت:” بد جوری گیریم؛ از روزی که آمدیم همه اش مصیبت می بارد و دست بردار هم نیست؛ تا می خواهیم به یک ساحل برسیم یکی دیگر می آید”.

راستش پزشکیان در این سخنرانی حرف های راستی زده است. با شروع دوره ریاست جمهوری او باران مصیبت ها و بحران ها و بن بست ها بر سر حکومت شدت یافته و تا سرنگون نشود دست از سرش بر نمی دارند. بحران های (یا به گفته خودش مصیبت های) اقتصادی به حدی رسیده اند که علاوه بر فشار سنگینی که بر معیشت اکثریت مردم وارد آورده، رژیم را ناتوان از تأمین آب و برق برای عموم کرده و همین موضوعات امروز محور اعتراضات گسترده مردمی شده اند که برای رژیم نه تنها به مصیبت، بلکه به کابوس سرنگونی اش تبدیل شده اند. علاوه بر عمیق تر شدن بحران های اقتصادی، در یک سال گذشته با ادامه حملات اسرائیل به بقایای حماس و حزب الله توان نظامی آنها که از بازوان اصلی ماجراجوئی های منطقه ای حکومت بودند به حدی از کار افتاده  که مدت هاست هیچ خبری از ادامه موشک پرانی های شان نیست و تروریست های مستقر در عراق نیز زیر فشار تهدیدات آمریکا و اسرائیل و هشدارهای خود دولت عراق کاملا بی تحرک و نظاره گر اوضاع در هم شکسته محور مقاومت و رأس آن شده   و جمهوری اسلامی را تنها گذاشته اند. اوضاع خود رژیم هم که معلوم است. از اسرائیل و آمریکا شکست نظامی سختی خورده که انسجام اش را شدیدتر از گذشته از هم پاشیده و نتیجه این مجموعه شرایط برای رژیم در عرصه منطقه ای و بین المللی انزوا و ناتوانی از دادن هر گونه پاسخ به حملات نظامی دولتی مانند اسرائیل و نیز به فشارهای سیاسی و دیپلماتیکی بر سر مسئله هسته ای، موشکی و حمایت از  تروریسم اسلامی است . بدین ترتیب در صورت عملی شدن تهدیدات مرتبط، اوضاع سیاسی و حاکمیتی و اقتصادی حکومت  بسیار جدی تر با بحران مواجه خواهد شد.

حکومتی که ۴۶ سال است به خاطر حفظ بقاء خود بر مبنای هویت ضد آمریکائی و دشمنی با اسرائیل از طریق ماجراجوئی های منطقه ای و گسترش تروریسم اسلامی به سراسر دنیا تا توانسته است رمق های اقتصادی و ثروت عمومی متعلق به جامعه را کشیده و بخشی از آن را به جیب های “گل و گشاد” سران و وابستگان خود سرازیر کرده  است. همچنین بخشی بزرگی از آنرا صرف ساخت بمب هسته ای و موشک های دور برد و تأمین هزینه های مالی و نظامی تروریست های وابسته به خود کرده و در ازای این همه غارت و چپاول، زندگی اکثریت مردم را زیر باران انواع بدبختی ها، مشکلات و مصیبت ها قرار داده است.  و امروز  این حکومت امروز همه چیز خود را از دست داده و هیچ روزنه   نجاتی در مقابلش قرار ندارد. 

به خاطر این پیشینه است که جنایتکاران رژیم امروز در عرصه داخلی روی بشکه ای از باروت قرار گرفته اند که شعله های آتش هر لحظه به آن نزدیک می شود تا منفجرش کند. این حکومت از نظر اقتصادی کاملا بحران زده و ورشکسته است و توان ایجاد هیچ گشایشی در بن بست های معیشتی ای که برای مردم ایجاد کرده را ندارد. مردم  به تنگ آمده و خواهان زندگی نیز به دادخواهی زندگی شان برخاسته و پا روی گلوی حکومت گذاشته اند و دیگر حاضر به دادن هیچ مجالی برای نفس تازه کردن نیستند. در عرصه های سیاسی و اجتماعی و حفظ امنیت جانی مردم هم که در فضای جنگی موجود هر آن بیم به خطر افتادن آن می رود ، مردم قاطعانه در برابر جمهوری اسلامی ایستاده اند و هر روز بر سرش می کوبند وعلیه جنگ افروزی هایش، علیه سرکوب و بازداشت ها و اعدام هایش و علیه قوانین ارتجاعی ضد زن و ضد شادی ایستاده اند. رژیم سرکوب می کند و مردم مقاومت و اعتراض می کنند. رژیم می خواهد با تصویب لایحه های سرکوب با طرح “دو فوریتی و سه فوریتی” در مجلس جنبه قانونی به سرکوبگری های اش بدهد، جامعه آن ها را بر سرش می کوبد. بایگانی شدن لایحه عفاف و حجاب و باز پس گرفتن لایحه مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع در فضای مجازی برای تشدید سرکوب و بستن دهان مردم در سایه فضای جنگی در همین چند روز قبل نمونه هائی از درماندگی حکومت در برابر مردم است. بدین ترتیب حکومت  حتی جرأت تصویب و اجراء لایحه ها و قوانین ارتجاعی شان را ندارند.

همچنین در عرصه منطقه ای و بین المللی اوضاع رژیم بسیار وخیم و بحرانی است. فعال سازی مکانیسم ماشه از سوی کشورهای اروپائی و همچنین وقوع مجدد حملات نظامی اسرائیل و آمریکا قریب الوقوع است و این ها به وخامت موقعیت اش بسیار بیشتر خواهد افزود که مابه ازاء آن   تشدید و گسترش اعتراضات مردم برای سرنگونی حکومت و به پیروزی رساندن انقلاب ناتمام خود داست.

پزشکیان هم مانند بقیه سران نظام این اوضاع را به خوبی درک کرده است که می گوید:”همه اش مصیبت می بارد و دست بردار هم نیست” و معنای این گفته واضح است که اوضاع به سوی سرنگونی حکومت شان پیش می رود.