روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۸۲ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
دو هفتۀ تمام است که جمهوری فاشیست اسلامی موج بی‌سابقه‌ای از یک یورش تمام‌عیار ضدبشری را علیه چند میلیون مهاجر افغانستانی مقیم ایران شروع کرده است. خبرهای حاکی از این است که بیش از ۴۵۰ هزار مهاجر افغانستانی طی دو ماه گذشته به افغانستان دیپورت شده‌اند. رژیم اسلامی بخش زیادی از این مردم زحمت‌کش را دستگیر و در کمپ‌های بدون آب‌ونان و بهداشت به بدترین شیوه ممکن اسیر کرده است. مهاجرینی که در فقر مطلق و در بی حقوقی کامل در ایران کار کرده‌اند و رژیم اسلامی هر زمان که اراده کرد آنها را شکنجه داده و به افغانستان تحت حاکمیت برادران دینی خود – طالبان – دیپورت کرده است. گزارش‌های به‌دست‌آمده تا امروز اذعان می‌کنند که طی این روزها بیش از ۱۳ نفر از این بخت برگشتان دنیای امروز از تشنگی در بیابان‌ها جان باختند.
طی این روزها صدایی از رسانه‌های اصلی جهانی درنیامده است. تنها خبری که روز دوشنبه ۷ ژوئیه در گاردین مشاهده شده است به گوشه از این جنایت اشاره می‌کند، اما حتی یک کلمه علیه حکومت اسلامی در ایران نمی‌گوید. هر چند رسانه‌های دیگری بین المللی خیلی جسته گریخته این خبر را منعکس کرده‌اند اما اصلاً بازتاب دهنده ابعاد این جنایت رژیم اسلامی نیست.
در رسانه‌های بین المللی حرفی از فاشیسم جمهوری اسلامی نیست. چرا خبر این جنایت گوش دنیا را پُر نمی‌کند. چرا بوسیدن ملانیا توسط ترامپ و پوشیدن فلان لباس توسط فلان سلبریتی باید همچون بمب بر سر ما مردم بریزد، اما جنایت علیه بشریت که در حق پناهجویان و مهاجرین افغانستانی در ایران روا داشته می‌شود باید جزو حاشیه‌ای‌ترین خبرهای مدیای رسمی جهانی باشد؟
این در حالی است که ایرانیان ساکن در مناطق جنوبی با برپاکردن ستادهای کمک‌رسانی به یاری این همنوعان فقیر خود شتافتند، نان‌وآب تهیه کردند و از زیر دروازه‌های بسته شده اردوگاه به مهاجرین افغانستانی به اسارت درآمده رساندند و باز امضای طومارهای هزاران نفره نسبت به این جنایت اعتراض کرده‌اند. این سطح از همبستگی قطعاً ستودنی است، اما باید وسیع‌تر شود. جریانات شوونیستی ایرانی همراه با ناسیونالیست‌های سلطنت‌طلب در این اوضاع، سکوت معناداری کرده‌اند، چرا که این جماعت همسو با جمهوری اسلامی علیه مهاجرین افغانستانی مقیم ایران هستند.
ما باید با صدای بلند اعلام کنیم – طوری از پژواک فریاد ما دنیا باخبر شود- که اینها برادران و خواهران ما هستند و ما از یک نژادیم و آن هم نژاد انسان. به یاری هم بشتابیم و رسانه‌های بین‌المللی را وادار کنیم تا انعکاسی از درد و رنج این انسان‌ها باشند. شرم بر دولت‌ها و رسانه‌هایی رسمی بین‌المللی که این جنایت را با سکوت خود همراهی می‌کنند.
