روزنه rowzane خبری – تحلیلی
تظاهرات هزاران آلمانی در حمایت از سیاست پناهجویی انسان‌دوستانه
هزاران نفر در آلمان به خیابان‌ها آمدند تا به وضع هولناک پناهجویان بویژه در جزایر یونان اعتراض کنند. آنها خواستار تخلیه اقامتگاههایی شدند که شیوع بیماری کرونا می‌تواند به یک فاجعه انسانی برای ساکنان آن تبدیل شود.
هزاران آلمانی با خواست تخلیه اقامتگاه‌های لبریز از پناهجو در یونان و مراکز نگهداری از پناهجویان در خارج از مرزهای اروپا در روزهای شنبه و یکشنبه، سوم و چهارم خرداد (۲۳ و ۲۴ اردیبهشت) به خیابان‌ها رفتند. در این تظاهرات که به مناسبت روز جنبش اروپایی “پلی بر دریا” برگزار شد، تظاهرکنندگان خواستار برچیده شدن اقامتگاههایی شدند که پشت مرزهای اروپا پناهجویان را در بحران کرونا در شرایطی غیر انسانی در خود جای داده‌اند.
در ۳۸ شهر آلمان حرکت‌های اعتراضی گوناگونی در همین رابطه شکل گرفت؛ از درست کردن زنجیره انسانی تا تجمع و سخنرانی. شعار تظاهرکنندگان در روز یکشنبه در برلین این بود: «هیچکس را پشت در نگذارید». در این روز در هفت شهر دیگر اروپا نیز حرکت‌های مشابهی شکل گرفت. همه آکسیون‌های اعتراضی به شکلی مسالمت‌آمیز و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی دوران کرونا انجام شد.
۳ مه ۲۰۲۰: انتقال صدها پناهجو از اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان به خاک این کشور
سخنگوی جنبش “پلی بر دریا” گفته است که در بسیاری از شهرهای آلمان از جمله کلن، بن، فرانکفورت، هانوفر و لایپزیگ صدها نفر به خیابان‌ها رفتند. در هر یک از شهرهای هامبورگ، کیل و مونستر بیش از ۳۰۰ نفر در این حرکت اعتراضی شرکت کردند. این تظاهرکنندگان علاوه بر مطالبه برچیده شدن اقامتگاه‌های پناهجویی، به‌ويژه در یونان، خواستار ایجاد مسیرهای امن، حمایت از کشتی‌های غیرنظامی نجات پناهجویان و پذیرفتن آنها در آلمان شدند.
جنبش “پلی بر دریا” انتقاد کرده است که اگرچه بیش از ۱۵۰ شهر در آلمان آمادگی خود را به عنوان “مکانی امن” برای پذیرش پناهجویان اعلام کرده‌اند، اما دولت آلمان تنها به آوردن ۴۷ پناهجوی نوجوان از اقامتگاه موریا در جزیره لسبوس یونان اکتفا کرده است.
این جنبش که از از حمایت ده‌ها انجمن، سازمان و فعالان عرصه‌های مختلف برخوردار است، سال ۲۰۱۸ و زمانی اعلام موجودیت کرد که یک کشتی حامل ۲۰۰ پناهجو روزها در سواحل مدیترانه سرگردان بود و هیچ بندر اروپایی حاضر نبود به آن اجازه پهلوگرفتن دهد.
از دیگر موضوعات این حرکت‌های اعتراضی وضع نابسامان اقامتگاههایی هستند که پناهجویان در آنها به شکل دسته‌جمعی در اتاق‌ها یا سالن‌‌ها زندگی می‌کنند. تظاهرکنندگان خواستار پیوستن اعضای خانواده پناهندگان به آنها شدند. هم‌چنین پایان‌دادن به صدور تجهیزات نظامی و عدالت اقلیمی از دیگر مطالبات این دو روز بود.دویچه وله
«برگرد کشورت یا برو صربستان»
فیروز یاسین، تعمیرکار خودرو از افغانستان ۴ سال است که در مسیر مهاجرت است و ۳ سالی را در صربستان به سر برده است. می‌گوید: « ۵ ماهی در [منطقه ترانزیتی] بودم. از ما مصاحبه گرفتند. مصاحبه کننده اصلا نمی‌خواست بداند که در کشور ما جنگ است، می‌خواست بداند ما از کدام مسیر آمدیم .آقای ویکتور اوربان [نخست‌وزیر مجارستان] می‌گوید مسلمان آشغال است، آقای ویکتور اوربان ما آشغال نیستیم، جانمان در خطر بوده که ۵ تا ۶ سال است که در راهیم، خطر را به جان خریدیم و آمدیم.»
نورآقا اسدی، شهروند افغان دیگری نیز می‌گوید: «مدت یکسال همه ما را در یک کانتینر بسته بودند و حتی نمی‌شد پیش یک دکتر رفت، وقتی هم می‌گفتیم مریض هستیم، می‌گفتند برگرد کشورت یا برو صربستان.»
او می افزاید: «از اتحادیه اروپا تشکر می‌کنیم. اگر آنها نبودند شاید ۵ تا ۱۰ سال دیگر ما باید بیگناه زندان می‌بودیم. طفل من ۴ ماه بود که آمدیم مجارستان حالا یک سال و ۴ ماه دارد. این مدت بچه‌ها امکان آموزش و مکتب نداشتند.»
