سفر روحانی به چند شهر خوزستان همراه هیئت دولتش انجام شده است. او ناچار شد به علت گرد و غبار غلیظ با تاخیر وارد شود. روحانی در سخنرانی خود در مصلای اهواز از تعهد دولت برای تلاش جهت زیر کشت بردن ۵۵۰ هزار هکتار زمین کشاورزی طی سه سال آینده در خوزستان و احیای کارون و احیای شهرهای آبادان و خرمشهر طی سالهای آتی سخن گفت. اما در بیرون مردم در حال تظاهرات و اعتراض بودند و با صدای رسا میگفتند ما وعده نمیخواهیم.
در مسیر ورود روحانی به اهواز گروههایی از کارگران قند و تضفیه شکر اهواز دست به تجمع و اعتراض زدند و خواستهای خود را اعلام کردند. بنا به گزارش ایلنا کارگران پتروشیمی رازی نیز در مقابل دفتر این شرکت تجمع کرده اند و خواهان این هستند که روحانی خواستهای آنها که بارها اعلام کرده اند، رسیدگی کند.
اوضاع خوزستان نشان میدهد که سفر روحانی به خوزستان درست برعکس انتظار او، علیه دولت او و کل حکومت عمل کرده است و به گسترش اعتراضات کمک کرده است.
اساس مساله اینست که مردم از اینهمه وعده های پوچ که در دولتهای پیشین هم داده شد و عمل نشد خسته شده اند و تا زمانی که اقدام مشخص و جدی و اضطراری نبینند، ساکت نمیشوند.
………………………………………
وعده روحانی بدرد مردم خوزستان نمیخورد
با اعتراضات هزاران نفره مردم خوزستان روحانی به خوزستان رفته است. او صدای اعتراض مردم را شنیده است. در همان فرودگاه صدها نفر از مردم با شعارهایی در اعتراض به وضعیت خوزستان به “استقبالش” رفتند. مردم معترض پلاکاردهای متعددی در دست داشتند که روی آنها به روحانی هشدار داده شده بود که مردم جواب میخواهند. بنا به گزارشها روحانی بعد از ورود به اهواز شروع به روضه خوانی کرد و وعده های متعددی داد. او وعده داد: “مردم اهواز دیگر شاهد قطعی آب نخواهند بود. برای قطعی برق تلاش میکنیم. بر ای حل مشکل کانونهای داخلی ریزگردها برنامه ریزی خوبی شده است. برای کانونهای بین المللی هم در حال مذاکره هستیم”
این که با اعتراضات چند روزه مردم اهواز ولوله ای در حکومت افتاده خود گویای اینست که باید اعتراضات و تجمعات را ادامه داد. اما مردم وعده زیاد شنیده اند. مردم از وعده های پوچ خسته شده اند. زیرا در همه این سالها هیچ اقدام موثری ندیده اند. روحانی هم بهتر بود به جای اینکه به اهواز بیاید تا مثل همیشه وعده بدهد. از همان تهران بودجه کافی به خوزستان اختصاص دهد و اقدام فوری را شروع کند. سفر به خوزستان دردی نه از مردم نه حکومت دوا نمیکند.