١٣ اردیبهشت و یاد عزیزانی که در معدن زمستان یورت جانباختند، فراموش نشدنی است

خبر ریزش معدن زمستان پورت در روز چهارشنبه ١٣ اردیبهشت و محبوس شدن ٦٠ تا ٧٠ کارگر در اعماق ٨٠٠ متری معدن، همه را شوکه کرد. فاجعه ای که تا هم اکنون بنا بر ارقامی که اعلام شده به مرگ ٣٥ نفر انجامیده است. ٣٥ کارگر که به امید درآوردن لقمه نانی با دستمزدی ناچیز و شانزده ساعت کار با جانشان بازی کردند و دست آخر نیز قربانی سودجویی مشتی سرمایه دار مفت خور شدند. چه کسی جوابگوست.؟ این وضع تا کی باید ادامه یابد؟
بار دیگر تسلیت خود را به خانواده های عزیزانی که در این حدثه ناگوار جانباختند، تسلیت میگویم. به همه کارگران و همگان تسلیت میگویم.
این اتفاق هشدار دیگری است که باید بیدار باشیم. هر روز در این کارخانه و آن معدن، در این پتروشیمی و آن ریخته گری خبر درگذشت عزیزانمان را میشویم که بخاطر اینکه بودجه ای برای امنیت جانی آنها اختصاص داده نشده است، دچار حادثه شده و جانشان را از دست میدهند و محیط های کار دارد هر روز از ما کارگران قربانی میگیرد. تا کی؟
معدن زمستان یورت یک مورد مشخص آنست. کارگران معدن یورت میگویند آنها از ما فقط زغال و پول میخواهند. اگر امنیت بود این اتفاق روی نمی داد. کارگران دارند میگویند که از قبل بوی گاز استثشمام میشده است. میگویند این معدن یکطرفه و غیر استاندارد بوده است و بارها در مورد این خطر به مسئولین امر گزارش کرده اند واقدامی نشده است و نه تنها این بلکه آنها را به اخراج تهدید کرده اند. کارگران میگویند ساختار این معدن طوری است که اگر ریزشی شود، گاز آنچنان تا اعماق آنرا میگیرد که هر موجود زنده ای را میکشد. و در چنین کشتارگاهی این کارگران در عمق ٨٠٠ متری کار کرده اند. روشن است که صاحبان این معدن مسببند و باید محاکمه شوند. روشن است سکوت در مقابل این وضعیت و اجازه دادن به تولید در چنین مراکز پر از مخاطره ای جرم است و جمهوری اسلامی مسئول مستقیم چنین جنایاتی است. ما کارگران پاسخ میخواهیم.
دو روز است که معدنچیان یورت و خانواده های کارگران جانباخته، شوک زده و خشمگین در مقابل معدن جمع هستند. حکومت اسلامی نیز با کمیته بحرانش و با استقرار نیروی انتظامی با آنها درگیر شده و میخواهد با زورگویی رفع بحران کند. همراه این خانواده ها و این مردم صدای اعتراضمان را بلند کنیم و اعلام کنیم که مسبب اصلی این جنایات سرمایه داری وحشی حاکم است.
١٣ اردیبهشت و یاد تک تک این عزیزان فراموش نشدنی است. بیاییم این اتفاق را به نقطه پایانی بر ادامه جنایاتی از این دست در محیط های کار تبدیل کنیم. اجتماعاتمان را در همه معادن، در همه مراکز کاری و در همه شهرها در گرامیداشت قربانیان معدن زمستان پورت جمع شویم. گل بگذاریم و شمع روشن کنیم. سرود همبستگی بخوانیم. با قطعنامه هایمان علیه این توحش و بربریت کیفرخواستمان را بدهیم و خواستهای روشن و فوری مان را اعلام کنیم. اعلام کنیم که خواستار محاکمه مسببن این فاجعه انسانی هستیم. اعلام کنیم که اسامی تمامی کارگرانی که در این فاجعه انسانی جانباخته اند، با عکس و مشخصات باید فورا اعلام شود. اعلام کنیم که کنار خانواده های عزیزانی هستیم که جانباخته اند و خواستار تامین زندگی آنها در حد استاندار قابل قبولی هستیم. اعلام کنیم که آسیب دیدگان این فاجعه انسانی باید با بهنرین امکانات و رایگان تحت درمان قرار گیرند. اعلام کنیم که پیگیر ایمنی جان عزیزانمان در تمام مراکز کاری هستیم. نگاه کنیم و ببینم که هر جا که جان و زندگیمان در خطر است، آنرا فورا رسانه ای کنیم و خواستار اقدام فوری برای رفع خطر باشیم. اعلام کنیم که سیزده اردیبهشت روزی خواهد بود که آنرا هرگز فراموش نمیکنیم و هر سال این روز را با گرامیداشت یاد معدنچیان زمستان یورت ، به روز نه به قتل کارگران در محیط های کار نام میگذاریم.
شهلا دانشفر