روزنه rowzane خبری – تحلیلی
محمد شریعتمداری، وزیر کار جمهوری اسلامی گفته است که بر اساس آمارهای رسمی، بالغ بر ۷ میلیون کارگر رسمی در کشور شناسایی شده‌اند که هیچ نوع بیمه‌ای ندارند!
این اولین بار است که وزیر کار رژیم رسما اعلام می کند که ٧ میلیون کارگر رسمی هیچ نوع بیمه ای ندارند. این سخنان بیانگر اوضاع اسفناک زندگی کارگران و تحمیل سیاستهای ضد کارگری به کارگران است که خود این جناب از مسئولین مستقیم آن است.
اما این ٧ میلیون کارگرچه کسانی هستند؟ قانون کار حکومت می گوید کارگر رسمی کسی است که با قرارداد کتبی یا شفاهی و با ذکر مدت زمان اشتغال در جایی مشغول به کار است و حق بیمه پرداخت می کند. قانون کاررژیم ادعا می کند که همه کارگران دارای قرارداد رسمی از ٦ ماه بیشتر جزو کارگران شاغل و رسمی بوده و همه حقوق و مزایای تامین اجتماعی و بیمه های آن شامل آنها میباشد. سخنان وزیر کار رژیم درست نقطه برعکس قانون کذایی کار حکومت است. ٧ میلیون کارگر حق بیمه و انواع کسورات کاری و اشتغال را به سازمانهای بیمه گر و تامین اجتماعی پرداخت کرده اند و هیچگونه بیمه ای ندارند. یعنی دولت و کارفرمایان آنچه به نام بیمه بیکاری، حق بازنشستگی و درمان که مهمترین بخش بیمه ها ی تامین اجتماعی است در طول سالیان از کارگران گرفته اند اما حاضر به بازپس دادن آن نیستند اینهم بخش دیگری از دزدی آشکار از حدود ۳۰ میلیون اعضای خانواده های ۷ میلیون کارگر است.
این وضعیت جمعیت ٧ میلیونی کارگران است که به اعتراف وزارت کار دارای قرارداد رسمی اشتغال هستند. حساب کنید وضعیت آن میلیونها کارگر شاغل با قرارداد موقت، پروژه ای و فصلی که طبق نهادهای آمارگیری حکومت بیش از ۷۰ درصد کارگران شاغل را شامل میشوند، از چه قرار است.
برخورداری از بیمه های اجتماعی، بویژه بیمه بیکاری مکفی و برابر با استانداردهای زندگی امروزی، بیمه بازنشستگی و درمان و … حق مسلم میلیونها خانواده کارگری است. بخش های مختلف کارگران و بازنشستگان برای به کرسی نشاندن این مطالبات در جدالی دائم با حکومت و کارفرمایان هستند.
محمد شکوهی
١٣ بهمن ١٣٩٩، اول فوریه ٢٠٢١
