پارسینه:دستان خالی و روزهای پر وعده: وضعیت کارگران ساختمانی

متاسفانه در برخی از استان‌ها سهمیه اختصاص داده شده کمتر از یک چهارم کارگران است. به عنوان مثال در استان مازندارن تنها ۲۰ درصد از کارگران تحت پوشش بیمه‌ای قرار گرفتند و همین موضوع باعث دل‌نگرانی جامعه کارگری شده است.البته وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای ثبت اطلاعات کارگران برنامه ریزی کرده و طرح ساماندهی کارگران ساختمانی از طریق سامانه صورت گرفته است و تاکنون ۲۱ هزار نفر ثبت‌نام کردند.

گفتنی است که در بازرسی‌های انجام شده تعدادی از افرادی که شاغل در بخش کارگری نبوده ولی از سهمیه این قشر استفاده می‌کردند، حذف شدند. به طوری که در سال گذشته بیش از ۱۵ هزار نفر که کارگر ساختمان نبودند از لیست بیمه‌ای خارج شدند.اکنون  به دلیل رکودی که در بازار وجود دارد، بسیاری از کارگران ساختمان بیکار بوده و یا در شغل‌های غیرمرتبط برای گذران امور مشغول کار هستند. ضمن اینکه برخی از کارگران به دلیل صدماتی که از فضای کار خورده اند مجبور به خانه‌نشینی شده و حالا هیچ منبع درآمدی ندارند و ارگان خاصی نیز از آنها حمایت نمی‌کند.  از سوی دیگر نیز از نظر کاری در بحران به سر می‌بریم و عموم کارگران ساختمانی بیکار هستند.

سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا رکود موجود ساخت و ساز در ایام فروردین و اردیبهشت ماه عادی است. به گفته مسئولان در سنوات گذشته رکود داشتیم اما به این شدت نبود، اما شرایط  فعلی غیرمتعارف است و این رکود در کل کشور احساس می‌شود.هر ساله ۵ تا ۱۱ اردیبهشت ماه به عنوان هفته کارگر نامگذاری شده، این روزها  با دادن وعده های مختلف از سوی مسئولان به کارگران سپری می‌شود دراین میان اما دستان کارگران همچنان خالی و گوش‌هایشان پُر از وعده های محقق نشده است.

سال گذشته علی ربیعی،وزیرتعاون،کار و رفاه اجتماعی در هفته کارگر  راجع به مسائل و مشکلات جامعه کارگری گفته بود: در هر سه سال تورم را در تعیین دستمزد در نظر گرفتیم و باید امنیت شغلی کارگران را حفظ کنیم بطوری که معیشتشان آسیب نبیند از طرف دیگر بحث درمان و بیمه آنان نیز مطرح است که آنها را نیز در نظر گرفتیم.او همچنین گفته بود که  باید مراقبت باشیم که این کارفرمایان نیروی کارشان را کم  نکنند و در واقع منابع و مصارف را طوری در نظر بگیریم که کارگاه ها تعطیل نشود.

اما این صحبت‌ها آنطور که باید و شاید عملی نشده است. حالا با تعطیلی تعداد زیادی از کارگاه‌ها و کارخانه‌ها از جمله برندهای ایرانی قدیمی و مشهور همچون ارج، آزمایش، دو کارخانه خودروسازی، تولیدی های چرم و کارخانه دوچرخه رو به رو شدیم و تعداد زیادی از کارگران طی یک سال گذشته شغل خود را از دست دادند. بنابراین نه تنها دولت امنیت شغلی کارگران را تامین نکرده بلکه حالا معیشتشان نیز تحت‌الشعاع قرار گرفته است.

با وجود آنکه وزیر روحانی وعده  تک رقمی شدن نرخ بیکاری را تا پایان دولت یازدهم داده بود، مشاهده می‌کنیم که بیکاری روند صعودی داشته است. درحالی مسئولان دولت یازدهم از رئیس‌جمهور تا وزرا و معاونان اخیراً مدعی ایجاد سالانه ۷۰۰هزار شغل در این دولت شدند که گزارش مرکز آمار خلاف ادعای مسئولان را اثبات کرده و نشان می‌دهد در این دولت سالانه حداکثر ۳۵۰هزار و حداقل ۱۰۰هزار شغل ایجاد شده است و به عبارت بهتر بیکاری نه تنها تک رقمی و کاهش نیافت بلکه با روند صعودی رکود حاکم بر تولید نرخ بیکاری افزایش یافت.

در همین حال، بیمه شدن ۷۰۰ هزار کارگر ساختمانی وعده دیگر وزیر در روز کارگر سال گذشته بود که هادی ساداتی، نایب‌رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی  با اعلام اینکه ۹۰۰هزار کارگر ساختمانی ۴ سال در انتظار تحقق وعده بیمه دولت یازدهم هستند، گفت: سال گذشته ربیعی در روز کارگر وعده بیمه شدن کارگران ساختمانی را داد اما محقق نشد.

در حال حاضر به گفته انجمن صنفی کارگران با توجه به حذفیاتی که پس از بازرسی‌ها صورت گرفته تعداد کارگران ساختمانی به حدود ۷۰۰ هزار نفر رسیده است بدین ترتیب یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد که از این تعداد تنها ۴۰۰ هزار نفر آنها بیمه شدند. البته وزیر کار گفته است که ۲۰۰ هزارکارگر در سال ۹۶ بیمه خواهند شد.  اما مشخص نیست این وعده نیز چه زمانی عملیاتی شود.

معیشت، دستمزد، بیکاری، نوع قراردادهای کار و ممنوعیت واردات همواره یکی از دغدغه‌های جامعه کارگری بوده است، در حالی که روحانی قبل از انتخابات این موارد را مد نظر قرار داده بود، روز کارگر بهترین فرصت برای مرور وعده‌های رئیس‌جمهور به کارگران است که همچنان در حد وعده باقی مانده است. متاسفانه به دلیل همین رکود، ساخت و ساز کم شده، بخش مسکن رونق خود را از دست داده و کارگران ساختمانی زیادی بیکار شده‌اند کارگرانی که بیمه هم نیستند در این بین انتظار می‌رود دولت همانطور که وعده‌های انتخاباتی سرمی‌دهد گوشه چشمی  هم به این قشر آسیب پذیر داشته باشد.