پرونده پژمان جمشیدی، نماد جدالی اجتماعی – اصغر کریمی

نشریه ژورنال شماره ۱۱۵۰– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

پرونده پژمان جمشیدی مبنی بر تجاوز جنسی نمادی از یک تقابل وسیع اجتماعی در جامعه است. الهه محمدی خبرنگار روزنامه هم‌میهن جزییات این پرونده را از زبان دختر جوانی که قربانی این تجاوز بوده، مادر او و وکلای پژمان جمشیدی بازگو کرد و موضوع به سرعت در جامعه داغ شد.

قربانی این پرونده گفته است جمشیدی با وعده همکاری سینمایی او را به خانه خود برده و بعد از مصرف مواد مخدر به زور به او تجاوز کرده است. قربانی از خانه فرار می‌کند و پس از داد و فریاد اهالی محل به او کمک کرده‌اند و  او را به پزشکی قانونی برده‌اند. پزشکی قانونی این تجاوز را تایید کرده و پژمان جمشیدی که مورد حمایت دستگاه‌های حکومتی است پس از بازداشتی کوتاه آزاده شده و اکنون از کشور خارج شده است. نهادهای امنیتی حکومت نیز بلافاصله روزنامه هم‌میهن را توقیف کردند. قربانی این تجاوز گفته است که روند شکایت شش ماه طول کشیده و در این مدت پژمان جمشیدی گفته است ۵۰ میلیارد تومان می‌دهد که دست از شکایت بردارید اما قبول نکردیم. دیگرانی نیز از جمله وکلای جمشیدی او را برای منصرف شدن از شکایت تحت فشار قرار داده‌اند.

این ماجرا گویای سیستم قضایی فاسد، ضد انسانی و ضد زن حکومت و نهادهای امنیتی آن است. جنبه مهمتر این مساله اما رشد آگاهی جامعه و شکستن بسیاری از تابوها است. بیست سال قبل قربانی از ترس آبروریزی مساله را مخفی نگه‌می‌داشت. اما این زن جوان که قربانی یک «سوپراستار» شده، فریاد می‌زند، زیر بار تطمیع، تهدید و فشار نمی‌رود و حاضر به مصاحبه با الهه محمدی و کشاندن موضوع به رسانه‌ها می‌شود. می‌داند که جامعه از او حمایت و متجاوز را محکوم می‌کند.

این جامعه بدنبال یک مبارزه وسیع دهها ساله با مردسالاری و حکومت مردسالار و زن‌ستیز اسلامی و بویژه بدنبال انقلاب زن زندگی آزادی ضربه‌ای جانانه به فرهنگ سنتی و اسلامی زده، بلوغ یافته و کنار قربانی قرار می‌گیرد. از طرف دیگر، این ادامه «جنبش من هم» ((Me Too است که از سال ۹۹ سر بلند کرد و در جریان انقلاب زن زندگی آزادی با افشاگری و اعتراض ۵۰۰ سینماگر زن علیه آزار جنسی در سینمای ایران  ابعاد تازه‌ای یافت. با هر مورد از این افشاگری‌ها نیز مبارزه علیه مردسالاری و سیستم قضایی فاسد و حکومت ضد زن اسلامی شکوفاتر می‌شود.