یادداشتی از دوست عزیزم عطا خلقی دیدم که نوشته بود: “اعتصاب بازاریان از جنس اعتصاب رانندگان کامیون نیست! بیخود بادش نزنید و به آن برچسب اعتراض علیه گرانی و فقر مردم کم درآمد نچسبانید.”
خوب بود عطا خلقی عزیز به این هم اشاره میکرد که کدام نیروی مطرح در جامعه مشغول باد زدن آن است تا بشود به نقد آن پرداخت. اما بنظر من بیان این دو جمله هنوز جایگاه اعتصاب و اعتصابات در فضای عمومی و اعتراضی در جامعه را توضیح نمیدهد. معلوم است که بازاریان بخش پردرآمد جامعه و عموما از صاحبان سرمایه هستند که حتی بسیاری از کارگران در حیطه فعالیت اقتصادی آنان به کار مشغولند و استثمار میشوند اما به لحاظ اجتماعی و فضای ملتهب سیاسی در ایران نمیتوان بین بازاریان و رانندگان کامیون و دیگر بخشهای مختلف جامعه در اعتراض به وضع موجود تقسیم بندی کرد و دیوار چین کشید. گویا در فضای سیاسی جامعههمچون ساختار نظامی ارتش سه نیرو ( حکومت، بازاریان و کارگران ) در یک میدان و در مقابل هم صف آرایی کرده اند. پدیده های اجتماعی و طبقاتی در جامعه را نمیتوان اینگونه غیر مادی توضیح داد. نکته ای که حائز اهمیت است و باید به آن اشاره کرد این است که حتی همین بازاریان پولدار و صاحب سرمایه نیز از وضع موجود ناراضی هستند اما این نارضایتی آنان نه قائم بذات برای تغییر در بهتر کردن وضع سرمایه و بازار بلکه متاثر از فضای سیاسی و اعتراضی کل جامعه و متاثر از حضور قدرتمند اعتصاب رانندگان کامیون و دیگر بخشهای کارکن جامعه است که دنبال آن روان شده اند. بنابراین باران اعتصاب بازار در آسمان بدون ابر اتفاق نیافتاده است
اعتصاب رانندگان کامیون و فضای اعتراضی در جامعه آنچنان قدرتی از خود نشان داده است که همین بازاریان نیز تامین منفعت خود را در نبود چنین حکومتی بر بستر آن جستجو میکنند. این خاصیت شرایط انقلابی و التهاب سیاسی زیرو رو کننده است که هر بخشی از جامعه و علیه این حکومت دنبال آن کشیده میشود. خوشبختانه اعتصاب رانندگان کامیون و اعتراضات مردم در فضای سیاسی در جامعه توان و ظرفیت آنرا دارد که دیگر بخشهای ناراضی جامعه از جمله بازار را، برای یک اعتصاب کاملا سراسری در تمامی بخشهای جامعه به میدان بکشاند و این بنفع دست زدن به یک اعتصاب کاملا سراسری برای ساقط کردن حکومت است. حمایت مستقل از اعتصاب بازاریان محلی از اعراب ندارد لااقل طرح همین سئوال بی معنی است اما کل جامعه را به اعتصاب کشانیدن که مهر جنبش کارگری و دیگر بخشهای تولیدی و خدماتی کشور بر پیشانی آن حک شده و ستون فقرات اصلی اعتصاب و اعتراضات را از منظر طبقاتی شکل میدهد، بنفع مبارزات جاری در جامعه است. فکر میکنم بجای یک تقسیم بندی متافیزیکی و خط کشی کردن بین بخشهای مختلف اعتصاب در فضای سیاسی امروز در ایران، تقویت، گسترش، سازمانیابی و نشان دادن جنبش کارگری بعنوان پرچمدار حرکتهای اعتراضی و مبارزاتی که میتواند کل جامعه را حول افق و اهداف خود بحرکت درآورد باید برجسته کرد و گفت که حتی بازار هم وارد اعتصاب شد. اعتصاب روز دوشنبه بازار بدون وجود اعتصاب بیش از دو هفته اخیر رانندگان کامیون در بیش از ۳۰۰ شهر و اعتصابات ماههای قبل کارگران و بدون فضای سیاسی، اعتراضی و مبارزاتی که از دی ماه سال قبل جهشی سرنوشت ساز را آغاز کرده است نمیتوانست موضوعیت داشته باشد. حمایت و یا عدم حمایت از اعتصاب بازاریان موضوعیت ندارد بلکه مسئله بر سر به اعتصاب کشانیدن تمامی بخشهای مختلف جامعه است که پرچمدار آن جنبش کارگری است که رانندگان کامیون بعنوان بخشی از این طبقه در سراسر کشور این پرچم را در دست دارند. عبدل گلپریان ۹ اکتبر ۲۰۱۸
|
اینرا هم بخوانید
دست چپاولگران حکومتی از منابع انرژی کوتاه – عبدل گلپریان
مندرج در ژورنال شماره ۸۸۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده …