رضوانه خان‌بیگی، زندانی سیاسی در اوین، در هفتمین ماه بارداری‌ از خدمات پزشکی محروم است

رضوانه خان‌بیگی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین در سی و دومین هفته بارداری‌ و کم‌تر از دو ماه به زایمان، از خدمات درمانی مناسب و مرخصی محروم است.

یک منبع آگاه به بی‌بی‌سی گفت با وجود گذشت هفت ماه از بارداری رضوانه خان‌بیگی، مقام‌های زندان از ارائه مدارک پزشکی و نتایج سونوگرافی ممانعت کرده‌اند و این باعث نگرانی‌ مضاعف این زندانی شده است.

به گفته این منبع آگاه، خانم خان‌بیگی زیر فشار شدید و «تعمدی» مسئولان زندان قرار دارد و همه بخش‌های زندان از دادیاری گرفته تا قاضی اجرای احکام، ریاست بند زنان، مسئولان بهداری، حفاظت اطلاعات و ریاست زندان به وضعیت بحرانی رضوانه خان‌بیگی و فرزندش بی‌توجه هستند.

خانم خان‌بیگی به بیماری صرع مبتلا است و به دلیل مصرف داروهای ضد صرع قبل و حین بارداری و خطر تشنج حین زایمان طبیعی، به توصیه پزشک باید سزارین شود اما به دلیل بی‌توجهی کادر زندان، هیچ‌‎گونه رسیدگی و هماهنگی برای جهت انجام عمل سزارین تاکنون انجام نشده است.

علاوه بر این، حکم او تعلیق نشده یا به تعویق نیفتاده و با مرخصی طولانی مدت برای زایمان نیز موافقت نشده است. در شرایط محدود زندان خانم خان‌بیگی از دسترسی به پزشک زنان و زایمان هم محروم است.

بهفر لاله‌زاری، همسر رضوانه خان‌بیگی که همراه با او بازداشت شده نیز در زندان اوین به سر می‌برد اما این دو از ملاقات حضوری بند به بند که مخصوص زندانیان متاهل است و تماس تلفنی محروم و از وضعیت یکدیگر بی‌اطلاع هستند.

مسئولان زندان برای ملاقات‌های بند به بند شرط گذاشته‌اند که یک نفر دیگر از اعضای خانواده حضور داشته باشد در غیر این‌صورت اجازه ملاقات نخواهند داد.بهفر لاله‌زاری نزدیک به ۱۰ ماه است که از حق تماس محروم و در کارت تلفن او هیچ شماره تماسی ثبت نشده است. مسئولان زندان تاکنون توضیحی بابت محرومیت تماس به آقای لاله‌زاری نداده‌اند.

رضوانه خان‌بیگی، فعال مدنی و متولد ۱۳۶۹ است. خانم خان‌بیگی دو بار سابقه بازداشت و زندان را دارد.در آخرین مورد او و همسرش بهفر لاله‌زاری را پلیس امنیت یافت‌آباد در ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ بازداشت شدند.شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب آن دو را به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیتی داخلی و خارجی» را به پنج سال زندان محکوم کرد.

آنها به حکم دادگاه بدوی اعتراض کردند اما شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر حکم را عینا تایید کرد. با اعتراض مجدد، دویان عالی حکم را نقض کرد و باید آن را برای بررسی مجدد به دادگاه هم‌عرض بفرستد که هنوز این کار انجام نشده است.