روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۲۶ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
انفجار در بندر رجایی حادثه نبود یک جنایت بود. فاجعه متروپل و پلاسکو و کشتی سانچی، کمپ ترک اعتیاد، معدن طبس و یورت و صدها رویداد مشابه دیگر هم حادثه نبودند. حادثه وقتی است که غیرمنتظره است و پیشگیریهای لازم قبل از وقوع آنها انجام شده است. اما این “حوادث” قابل‌پیش‌بینی بودند، در مورد آنها هشدار داده شده بود. به اینها جنایت می‌گویند.
اینکه رژیم در مورد هیچ‌کدام از این “حوادث” شفافیت نشان نمی‌دهد ناشی از همان نکته اول است. اگر زمینه‌های حوادث بررسی، پیش‌بینی‌ها و پیشگیریهای لازم انجام شده و حکومتی کار خود را درست انجام دهد، احتیاجی به ممنوعیت خبررسانی و تهدید مردم و روزنامه‌نگاران ندارد. اما وقتی معلوم می‌شود که هشدارها داده شده و باز هم توجهی به آنها نشده آن‌وقت حکومت همه تلاشش را می‌کند که فقط روایت رسمی و انواع دروغ‌ها را به خورد مردم بدهد. در مورد همه این فجایع حکومت چنین کرده است.
فساد ساختاری یک رکن مهم این جنایات است. دست صاحبان معدن، متروپل و پلاسکو و کمپ ترک اعتیاد و غیره همه در دست امام‌جمعه‌ها، فرمانده‌ها و مسئولین ارگان‌ها است. اینها دلشان به حال کسی به‌جز جیب‌هایشان نسوخته است.
بندر رجایی که دومین بندر اصلی کشور است گلوگاه بزرگ‌ترین دزدی‌ها و فسادها است. سوخت، چای و انواع محصولات به‌صورت قاچاق توسط سپاه و مقامات و آقازاده‌ها در بنادر صادر و وارد و سالانه میلیاردها دلار به جیب آنها سرازیر می‌شود. روشن است که در این میان رعایت ایمنی زیادی لوکس است. به اینها باید سیاست تسلیحاتی، موشکی و اتمی را هم اضافه کرد. همه اینها دست‌به‌دست هم می‌دهند تا فجایع این‌چنینی را رقم بزنند.
در یک‌کلام مشتی طفیلی، دزد و قاچاقچی زندگی ۸۰ میلیون نفر را در چنگ خود گرفته‌اند و جهنمی واقعی حاکم کرده‌اند.
در مقابل، مردم در هر اتفاقی حکومت را عامل و بانی آن می‌دانند و همبستگی خود را با قربانیان نشان می‌دهند. از بندرعباس، اراک، رشت و کیش تا رانندگان مریوان و قزوین، خانواده‌های دادخواه و بازنشستگان و تشکل‌های مختلف فریاد اعتراضشان بلند شده و با مجروحین و خانواده‌های جان‌باختگان اظهار همدردی می‌کنند. این وجه باشکوه قضیه است که باید هر چه بیشتر گسترش یابد و اتحادها را برای رهایی از قاتلانی که آتش جهنم را به سر این مردم نازل کرده‌اند محکم‌تر کند.
