فریبرز پویا
بیش از سیصد پناهجو از کشورهای مختلف از جمله ایران، هند، افغانستان، ازبکستان و غیره هم اکنون در هتلی در پاناما در بازداشت اند و تحت نظارت نیروهای مسلح پاناما بوده و منتظر آینده نامعلوم خود هستند. پناهجویانی که وحشت زده، نگران حال و آینده خود هستند و حتی حق بیرون رفتن از محوطه هتل را ندارند. به گفته نیویورک تایمز دولت پاناما به خبرنگاران اجازه نزدیکشدن و گفتگو با پناهجویان جهت تهیه گزارشگر نمیدهد. به گزارش “ان بی سی” وکلای چند پناهجو از آمریکا گفتهاند که اجازه تماس با موکلان خود را ندارند.
به گزارش رویترز پنجشنبه ۲۱ فوریه – ۲ اسفند، بیش از صد پناهجو نیز از سن خوره آمریکا به کشور کاستاریکا فرستاده شده و قرار است تا ماه آینده آنها را به کشور خود بازگردانند.
این جزئی از حمله به کارگران و مهاجرین و پناهندگان در آمریکا است. برنامه دولت ترامپ ابتدا برای اخراج متقاضیان پناهندگی است و پناهندگانی که نمیتواند به کشور خود برگرداند، به پاناما یا کشورهایی مانند کاستاریکا فرستاده میشوند.
بازی و رفتار جنایتکارانه با این خیل سرگردان نیروی کار ارزان جهانی در شکل پناهندگان و مهاجرین که در همه کشورها در بازتولید چرخه اقتصاد سرمایه جهانی نقش مهمی دارند، نقش و هدفی جز برای ارزان کردن، متفرق کردن، تحقیر کردن نیروی کار و پایمال کردن هر گونه استاندارد و دستاوردهای بدست آمده تاکنونی برای همه انسانها ندارد. بی حقوقی کارگران رابطه مستقیم به درجه سودآوری این اقتصاد ضد بشری و فاسد جهانی است.
نیروی کار محاصره شده، دستبند زده شده بدون هیچ حق انسانی میتواند سرآغاز نوین اردوهای کار اجباری در جهان باشد. این هدیه کارکرد فعالیت سرمایه در شرق است که به جهان عرضه شده است.
شاید فکر دگر باید کرد. شکل سازمانهای دفاع از پناهندگان در این دوره و زمانه شاید پاسخگوی این وضعیت جدید نباشد. در این میان جای سازمان بینالمللی سراسری این نیروی کار سرگردان جدا از ملیت آنها بشدت خالی است.
مندرج در ژورنال شماره ۹۶۹ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)