روزنه rowzane خبری – تحلیلی
عده ای انگشت شمار موسوم به امت اسلام زیر یک سقف در کنار رهبری که به تازگی از زیر زمین بیرون خزیده است، پوستین “ای ایران” را خجولانه بر تن کرده اند. تهیه کننده و کارگردان این نمایش مضحک و تحقیر آمیز خامنه ای است که بعد از چهار هفته فکر کردن در مخفی گاه و بخاطر تداوم مدتی برای بقا این طرح سوخته به مغزش خطور کرده است. اسلام، امت اسلام و اسلام سیاسی با این نمایش رسوا امروز بیش از هر زمان دیگری لخت و عور در مقابل مردمی که با شعار زن زندگی آزادی تا حد پایان دادن به بیش از چهار دهه از کثافت و لجن این حکومت پیش رفتند، نمایان تر شده است
خامنه ای به وضعیتی افتاده است که خود را به طناب پوسیده “ای ایران” آویزان کرده است. طنابی که “مرز پرگهر” آن چیزی جز فلاکت و جنایت علیه کسانی که به آن سوی “پر گهر” مهاجرت کرده اند نبوده است. مرزهای آبی و خاکی تاریخی مملو از تباهی و جان دادن انسانهای آواره و رانده شده از جنگ را در خود ثبت کرده است. “مرز پرگهری” که در مقابل آزاد زیستن بخشی از مردم با تصمیم و اراده خود زندگی ها را تباه کرده است.
خامنه ای که امروز بجز لمپن های مداح و کمتر از یک درصدی های جیره خوار چیزی برایش باقی نمانده است، در مرز شرقی ای ایران نیم میلیون انسان افغانستانی، از زن و کودک و سالخورده و کارگران ارزانی که سالها شیره جان آنان را به سود و سرمایه برای بقای خود تبدیل کرده بود را به یک فاجعه انسانی تبدیل کرده است. این چه “مرز پرگهری” است که درد و رنج، تلف شدن، تشنگی و گشنگی از آن می بارد. این خون و تباهی است که در مرزهایش جاری است. همگان به خوبی دریافته اند که در دهه سوم قرن بیست و یک، آنچه در مرزها دیده اند نه “گهر” بلکه خون، تباهی، گرفتار شدن در میان سیم های خاردار و نهایتا جان دادن بوده است.
برای بیش از نود درصد مردم در جغرافیای ایران، کارنامه پر از جنایت اسلام و اسلام سیاسی روشن است. مردم انقلابی خود را طلبکار برای حق خواهی خود و بدهکار به یک زندگی انسانی برای نسل های آینده می دانند که بساط این مرده سیاسی را برای همیشه برچینند. آویزان شدن به ریسمان ملی گرایی که خود یکبار به زیر کشیده شده است نه تنها این پدیده شوم و ضد انسان را نجات نخواهد داد بلکه همزیستی مجدد او و اسلامش با ملی گرایی، عزم مردم برای پایان دادن به این جنازه سیاسی درهم کوبیده را جزم تر خواهد کرد.
۸ ژوئیه ۲۰۲۵
