پیامهایی از ایران به کنگره دوازدهم حزب کمونیست کارگری

این صفحه مرتبا آپدیت میشود!

پیام مادر دادخواه، کارگر نفت،‌هفت تپه، بازنشسته، معلم، رنگین کمانی و فعال اجتماعی

۱- پیام یک مادر به کنگره حزب

 سلام، من یک مادرم. زنی مسن هستم. از وقتی  بچه بودم نابرابری را درک میکردم من ظلم اربابها را کشیده ام وقتی بعد از کار طاقت فرسا سهم ناچیزی از محصول به ما می‌رسید اما همان هم نصیب خودمان نبود ارباب ها  با کمال پررویی همیشه شریک سفره ما بودند و ما مجبور بودیم غذایمان را برایشان بگذاریم و جای گرم خواب مان را به آنها بدهیم من همیشه اعتراض داشتم نمی دانستم چه کاری می‌توانم بکنم فقط تلاش میکردم به دیگران هم بفهمانم که نباید ظلم را تحمل کرد همیشه درباره این نابرابری ها با دیگران صحبت می‌کردم میگفتم چرا باید حق ما را بخورند؟

وقتی انقلاب شد خوشحال بودیم در تظاهراتها شرکت می‌کردیم به امیدی که ریشه ظلم کنده شود. اما سهم ما همان فقر و گرفتاری و زندان شد. من از مادران دهه ۶۰ هستم   که پشت در زندانها چه  کشیدیم زور می گفتند و گردن کلفتی می‌کردند.

ما می‌دانستیم بچه هایمان برای دفاع از حق مظلوم زندانند  و شکنجه میشوند. خیلی ها زیر شکنجه کشته شدند خیلی ها اعدام شدند و حتی جنازه بچه ها را تحویل مادران نمی دادند  و چه کسی از دل خون مادران خبر داشت جمعه ها  خاوران چه محشری بود مادرانی از راههای دور هر کدام دو تا سه تا پنج تا بچه هاشونو کشته بودند  و مادران اون  دوران را تحمل می کردند چون می‌دانستند بچه ها برای هدفی زندگیشان را گذاشتند من سعی می‌کردم همرام مادران باشم  به آنها کمک کنم  تا اونجایی که از توانم می آمد. نابودی ظلم و نابرابری  آرزوی همه بچه هابی بود که شکنجه شدند و کشته شدند و مادرانی که عذاب کشیدن و داغدار شدند ولی خسته نشدیم و امید داریم هر چند کار زیادی از من بر نمیاد فقط با دیگران در باره حقمان صحبت میکنم  میگم  تا وقتی بترسیم حقمان را میخورند

از این کنگره می خواهم که درست عمل کنید با  فکر باز عمل کنید  تا حقمون رو از  اینها بتوانیم بگیریم  و به خاطر اینهمه ظلمی که کردند محاکمه شوند  جوابگوی  این همه تلفات و عذاب کشیدنها و جنایتهاشون باشند

این آرزوی منه

برای همه شما آرزوی موفقیت می‌کنم

رخسانه ریحانه

—

۲- پیام به کنگره دوازدهم حزب کمونیست کارگری ایران.

 با سلامهای گرم به همه رفقا ی حاضر در کنگره و همه اعضای حزب در خارج و داخل. بسیار خوشحالیم و بر خود می بالیم که در این مجال به عنوان اعضای داخلی حزب پیام خود را به کنگره میفرستیم. ما بخود حق میدهیم که سرافرازانه اعلام کنیم که حزب علاوه بر نفوذ اجتماعی بخاطر داشتن اعضای فراوان متشکل و سازمانیافته اش دارای حضور و نفوذی مادی شده است. این واقعیتی است که رییس کمیسیون امنیت مجلس خود حکومت نیز ناچار به اعتراف شده که این حزب، حزب سازماندهی اعتراضات است.

ما امروز اعلام میکنیم که حزب از نظر تشکیلاتی و سازمانی قوی و گسترده شده است. حتما جریانات و اشخاصی هستند که چنین ادعایی از جانب ما را خود بزرگنمایی میدانند. ما چنین مخالفانی را سالهاست میشناسیم و حاشیه ای بودن آنها را در تحولات دیده ایم. بگذار کنار گود بنشینند و درماندگی و بی عملی خود با حملات هیستریک به ما جبران کنند. جریاناتی که توان و اراده تاثیر گذاری در تحولات درون جامعه نداشته باشند، برای ابراز وجود نیاز به چنین حملاتی دارند. ما حضور تشکیلاتی و سازمانی خود را هر روز در اعتصابات و اعتراضات و تجمعات با در دست داشتن پرچم هدایت آنها اعلام میکنیم و سیاستها و تئوری های حزب را به عمل در می آوریم. حزب در داخل قدرتمند و سازمانیافته است. پس رفقا به پیش.

جمع هایی از اعضای حزب در شهرهای غربی کشور.

—

۳- پیام و قرار کیان رضایی  کارگر نفت به کنگره

قبل از هر چیز تشکر میکنم از حزب کمونیست کارگری که  همواره صدای اعتراض ما کارگران نفت را انعکاس  داده  و به بهترین شکلی  همراه و حامی ما بوده است. از جمله موشکافانه مسایل ما را دنبال کرده و به معضلات گرهی مقابل راهمان جواب داده است. از کنگره حزب کمونیست کارگری درخواست دارم که به عنوان یک قرار تصویب کند که  با توجه به اهمیت و جایگاه اعتراضات در نفت به عنوان یک مرکز کلیدی کارگری حزب بر حمایت همه جانبه از مبارزات ما کارگران نفت ادامه دهد و این کار  را همچنان در لیست اولویت های خود قرار دهد.

ما کارگران شاغل در مراکز نفتی که سالهای طولانی در فضای خفقانی پادگانی نفت بسر برده ایم بیشترین نیاز را به حمایت شما دوستان و  انعکاس صدایمان در کانال جدید و رسانه های حزب و در سطح جهانی داریم. ما در این مدت دستاوردهای بزرگی داشته ایم و توانسته ایم از شرکت های پیمانی زالو صفت امتیازاتی بگیریم. ما هرچند که هنوز در ابتدا راه هستیم ولی مسیر را پیدا کرده ایم و فقط به نیروی اتحاد خود تکیه داریم و باید بتوانیم صف خود را متحد نگاهداریم.  من همین جا از همه همکارام در نفت و از همه کارگران میخواهم که به حزب کمونیست کارگری بپیوندند. به کنگره حزب کمونیست کارگری که بطور واقعی کنگره ما کارگران است پیام دهند. از اعتراضات و از انتظارات خود بنویسند. کنگره علنی است و میتوانیم همزمان مباحث آنرا دنبال کنیم. در خاتمه من بعنوان یک کارگر نفت از حزب خود انتظار دارم که همچنان  حامی ما کارگران نفت باشد و  صدا و اعتراض ما را به جهانیان برسانید.

کیان رضایی  

با تشکر

—

۴- پیام آرش برزای کارگری از نفت به کنگره 

برگزاری کنگره دوازدهم حزب را تبریک میگویم. من یک کارگر نفت هستم و نقش و جایگاه حزب، بویژه نقش رهبری کننده آن از طریق رهنمودهای عملی و سیاست های روشن و شفاف آن و نیز بکارگیری همه جانبه تلویزیون کانال جدید در این جهت را  در مبارزاتمان و بطور واقعی در جنبش اعتراضی کارگری با تمام وجود لمس و تجربه کرده ام. از جمله پوشش روتین مسائل کارگری در برنامه های تلویزیونی و میزگردهایی که بر سر موضوعات گرهی مبارزات ما کارگران نفت و جنبش کارگری برگزار میشود و  پوشش خبری مبارزات ما و کل جامعه  نمونه های بارزی از آن است.   

دوستان، افتخار میکنم که عضو این حزب هستم و  بطور  بویژه بخاطر  نقش مهمی که حزب ما در انعکاس صدای اعتراض ما کارگران نفت در سطح جامعه و حتی بین المللی داشته سپاسگزارم.  دوستان، ما کارگران نفت سالهاست که بخاطر وجود  پیمانکاران بی رحم و چپاولگر و  نداشتن کوچکترین امنیت شغلی و نیز بخاطر قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی  و کار در  زیر شدیدترین فشار ها و استثمار وحشیانه و  فضای اطلاعاتی- امنیتی حاکم بر مراکز نفتی جانمان به لب رسیده است.  امروز همه حرف ما اینست که دیگر بس است و بیش از این حاضر به قبول این توحش و بردگی نیستیم.  همانطور که همگان در جریان قرار دارند ما کارگران سالی پر جنب و جوش و پر از اعتراضی داشته ایم و  هم اکنون مراکز نفتی در تحرک و اعتراض است. کوتاه شدن دست پیمانکاران و لغو قوانین مناطق ویژه اقتصادی دو خواست کلیدی ما است. ما کارگران نفت همچنان انتظار بیشترین پشتیبانی ها  را از شما عزیزان داریم.  دوستان، این کنگره در شرایطی برگزار میشود که همه شواهد بر در راه بودن انقلابی دیگر در آینده ای نزدیک دلالت میکند. به امید اینکه کنگره مبشر پیروزی ما کارگران و کل جامعه برای رها شدن از بختک جمهوری اسلامی باشد. همین جا صحبت من با همکارانم و با همه کارگران است. دوستان، حزب کمونیست کارگری حزب همه ماست . در کنگره آن شرکت کنید. بگذارید که این کنگره تریبونی باشد که صدای ما کارگران و ما مردم به جان آمده در ایران را هر چه رساتر انعکاس دهد.

***

۵- یک جمع از بازنشستگان

ما یک جمع بازنشسته ایم. بازنشستگانی معترض و در صف یکشنبه های اعتراض که  فریاد زدیم درمان رایگان حق مسلم ماست. حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، فقط کف خیابان بدست میاد حقمون. بله ما پیام بازنشستگانی از کف خیابان به کنگره حزب کمونیست کارگری هستیم. با مشعلی که حزب بدست ما بازنشستگان  داده، هر روز بیشتر جلو رفته و پاسخ گرفته ایم و امروز صف اعتراض ما بزرگ و بنیان کن است. دوستتان داریم و آرزوی کنگره ای را داریم که افق بازهم روشنتری برای رهایی از حکومت سرمایه داری وحشی و به غایت ارتجاعی و دزد و جنایتکار در مقابل همه قرار دهد. ما مردم فقر و گرسنگی و تبعیض و نابرابری نمیخواهیم . یک زندگی در شان انسان می خواهیم و کنگره حزب کنگره ماست که این آرمان های انسانی و سوسیالیسم را نمایندگی میکند. ما به نوبه خود تلاش میکنیم که دوستان هر چه بیشتری را با این حزب آشنا کنیم. همه حرف ما  به مردم در این مقطع حساس از مبارزه اینست که به این حزب بپیوندند. حزب اعلام کرده است که کنگره علنی است. از همه کسانی که دردی دارند و در جستجوی کاری هستند کارستان، اینست که مباحث این کنگره را دنبال کنند.

زنده باد حزب کمونیست کارگری  

—

۶- رها مبتکر معلمی از ایران 

برگزاری کنگره دوازدهم حزب را تبریک میگویم. من یک معلم هستم. سالهاست با کمیته سازمانده حزب کمونیست کارگری در تماسم. بخاطر دارم که در آن اولین دوره های اعتصابات و تجمعات ما عده ای جلو افتاده بودند که با عنوان تجمع سکوت سعی داشتند ما آرام بیاییم و برویم.  و با شعارهایی چون سکوت ما فریاد ماست،  ما از فقر نمی نالیم، ما از فرق می نالیم میخواستند بقول خودشان اعتراض مسالمت آمیز باشد و موضوع  آن را را در چهارچوب همسان سازی حقوقها محدود نگاه دارند. حتی جاهایی با صلوات وارد میشدند. روزهای معلم هم برنامه را می گذاشتند در پای مزار مطهری که در عین حال لبیکی هم به نظام داده باشیم. در این میان عده ای کنار ایستاده و تماشا میکردند و میگفتند که این ها همه کار خود حکومتی هاست و به ما بی ربط است. اما من رزمندگی را از حزبم آموختم و یاد گرفتم که خیر اتفاقا باید به کف خیابان رفت و همه اینها را با حضور معترض خود کنار زد و حرف و صدای اصلی معلم حق طلب را را فریاد زد. بدین ترتیب ما با این سیاست که خیابان از آن ماست وارد کل این ماجرا شدیم و موفق شدیم. ما توانستیم صلوات را از خیابان جمع کنیم. با شعارهایی چون  هم از فقر مینالم، هم از فرق و با فریاد شعارهایمان از تجمع سکوت انها عبور کردیم. بدنه معلم نیز که فقر و تبعیض و اختلاس و بی تامینی را با تمام وجود چشیده بود به دنبال ما آمد. اینگونه بود که ما خیابان ها را تصرف کردیم. شعار معیشت، منزلت، حق مسلم ماست را به هویت اعتراضی معلم تبدیل کردیم. و با  اعتراضات سراسری خود مهر خواست تحصیل رایگان را بر راس خواستهای کل جامعه کوبیدیم. علیه امنیتی کردن مبارزات بپاخاستیم و خواستار آزادی همکاران دربند و همه زندانیان سیاسی شدیم. و در ادامه این اعتراضات در همین سال جاری در بیش از ۴۵ شهر به خیابان آمدیم. من به عنوان یک عضو حزب در قدم به قدم این مبارزه حزب کمونیست کارگری را می بینم. نکته اینجاست که امروز ما در یک قدمی تثبیت خواستهای سراسری معیشتی ای چون تحصیل رایگان و درمان رایگان برای همه و حق داشتن مسکن  هستیم  همچنین ما یک نیروی مهم جنبش علیه فقر با خواست افزایش حقوقها به بالای ۱۲ میلیون هستیم. از حزب کمونیست کارگری انتظار داریم در این مقطع حساس از مبارزه همچنان پشتیبان و چراغ راه ما باشد. زنده باد حزب

—

۷- کارگر نیشکر هفت تپه

من کارگر  نیشکر هفت تپه  هستم و از طرف خود و سه نفر از دوستان برگزاری کنگره را تبریک میگویم. ۵ سال است که علیه بساط باند مافیایی اسدبیگی و در دفاع از زندگی و معیشتمان  در جنگی سخت  بسر میبریم و حزب کمونیست کارگری همیشه در کنارمان بوده است. راهنمای ما بوده است. صدای اعتراض ما در میان مردم و در سطح جهان بوده است.  برگزاری کنگره  را مناسبتی می بینیم که صمیمانه از شما عزیزان و از اینکه حجم بالایی از برنامه های تلویزیون کانال جدید به انعکاس اعتراضات ما و همبستگی با ما اختصاص داشت تشکر و سپاسگزاری کنیم.

دوستان ما در نبردی که ۵ سال است به پیش میبریم تا همین جا موفقیت های مهمی داشته ایم. ما موفق به  خلع ید از باند اسدبیگی و کشیدن این دار و دسته مافیایی به پشت میز محاکمه شدیم. ما  گفتیم که مالکیت شرکت تحت نظارت شورایی باشد و وقتی  با مانع تراشی ها روبرو شدیم خودمان وارد عمل مستقیم شدیم. دست به کار مدیران فاسد شدیم. در شورای اسلامی را گل گرفتیم و انحلال عملی شورای اسلامی را اعلام کردیم. مجمع نمایندگی منتخب مجمع عمومی ۵ هزار نفره  خود را  به عنوان  ابزار اعمال نظارت شورایی اعلام کردیم و امروز در موقعیت بسیار قویتری پیگیر مطالباتمان هستیم و  آخرین پیشرفت ما بازگشت بکار دو  نفر از همکاران اخراجی مطالبه گر و تمدید قراردادهای همکاران فصلی و غیر نیشکر ماست. ما با این قدرت پیگیر مطالبات پاسخ نگرفته خود هستیم. دو همکار اخراجی دیگر ما اسماعیل بخشی و بیژن سالاری هنوز به کار بازنگشته و ما  مصمم به ادامه اعتراض تا بازگرداندن این دو عزیز و مختومه اعلام شدن پرونده خانم فرزانه زیلابی وکیل دلسوز خود و دیگر مطالباتمان هستیم.

 دوستان تشکل مجمع عمومی و مجمع نمایندگی منتخب آن تجربه ایست که در هفت تپه کارآیی خود را به روشنی نشان داد و موضوعیت دارد که کنگره بر تکثیر این شکل موثر سازماندهی کارگری تاکید کند.

دوستان ما در شورای اسلامی را گل گرفتیم و  آنرا منحل اعلام  کردیم. جا دارد کنگره بر انجام این کار در سطح سراسری و  بیرون انداختن نیروهای سرکوبگر حکومت از محیط های کارگری تاکید بگذارد.

و بالاخره اینکه دوستان ما در این مسیر پر از دست انداز مبارزه با کمونیسم و با حزب آشنا شدیم. نوع دیگری از کمونیسم را تجربه کردیم. کمونیسمی دخالتگر و حاضر در میدان عمل، کمونیسمی که در نبرد تن به تن تکلیف راست و چپ را روشن میکند و قلب جامعه را با خود دارد. دوستان  شما همیشه از درسهای نیشکر هفت تپه برای جنبش کارگری و کل جامعه حرف میزنید. جا دارد که ما هم از درسهای حزب کمونیست کارگری  و نقش راهبردی اش بگوییم. 

کارگران، حزب کمونیست کارگری حزب همه ماست. به آن بپیوندید. از دردها و مشقات و انتظاراتتان برای کنگره ای که در پیش است بنویسید. کنگره حزب در پیش است و می توانید مباحث آنرا دنبال کنید. زنده باد حزب کمونیست کارگری. 

مرتضی حیدری و دوستان – ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱

خطاب به کنگره حزب کمونیست کارگری!

من یکی از اعضای خانواده رنگین کمانیها در ایران هستم. کسی که از ابتدای درکم نسبت به انتخاب جنسی خودم از هر طرف تحت فشار بودم. حتی از خودم باید مخفی میکردم. انقدر تحقیر شدم و آزار دیدم که شاید برای هیچکس قابل تصور نباشد. به زور میخواستند وادارم کنند تغییر جنسیت بدهم. به خاطر نازک بودن صدایم و به خاطر تمایل به رنگ‌های شاد چنان عذابی را متحمل شدم که سه بار اقدام به خودکشی کردم. به زور و علی رغم میل خودم ازدواج کردم و بچه دار شدم. فرزندم هم تحت فشار است. او را هم تحقیر میکنند که پدرت صدایی نازک و زنانه دارد. خودم را در مقابل فرزندم گناهکار میدانم.

صدایم را بشنوید! فریاد گره شده در گلویم باشید. حزب کمونیست کارگری باید بتواند حقوق من را به عنوان یک رنگین کمانی نمایندگی کند و حق مرا طلب کند. انتظار من از شما این است که تلاشتان برای دگرگونی جامعه ایران را دو چندان کنید. از طریق تلویزیون شما امیدم به انسانیت و شهامتم برای بلند کردن صدایم بیشتر شد. برایتان کنگره خوبی ارزو میکنم.

یک رنگین کمانی از ایران

۹ – پیام از جمع یک دنیای بهتر به کنگره ۱۲

برگزاری دوازدهمین کنگره حزب کمونیست کارگری ایران را به همه انسانهای شریف و آزادیخواه ؛ به همه کمونیستها و به طبقه کارگر ایران تبریک می گوییم!

 رفقا سلام

بسیار خوشبختیم که در چنین روزهایی پر التهاب جامعه ایران با برگزاری هرچه باشکوه تر این کنگره خود را برای نبرد نهایی با سیاه ترین حکومت سرمایه آماده می‌کنیم. این کنگره صف‌آرایی کل جنبش اعتراضی مردم ایران است  و ما در تمامی عرصه های مبارزه از معلمان تا بازنشستگان؛ از زنان تا جنبش علیه اعدام؛ از صف دادخواهی تا کودکان کار ریشه دوانده ایم. این کنگره طنین کوبنده گام های طبقه کارگر ایران است که  پرچم رهایی انسان را برافراشته است.

ما از حزبمان آموختیم چگونه یک انسان را از چند قدمی طناب دار نجات دهیم. ما جواب اعتراف گیری و مستند سازی های ننگین حکومت را در خیابان فریاد زدیم: «مستند؛ شکنجه دیگر اثر ندارد«! ما با ایمان به یک دنیای بهتر که می تواند پاسخ تمام معضلات جامعه ایران باشد خود را به منشا اثر در بسیاری از اعتراضات  بدل کردیم و سنگرهای مهمی را در جنگ با حکومت تجاوز، شکنجه، اعدام فتح کرده ایم. ما به سهم خود در شکل گیری و جهت دهی مطالبات معلمان و بازنشستگان نقش اساسی داشته ایم. ما در برافراشته شدن هر چه باشکوه‌تر پرچم اول ماه مه  و هشت مارس نقش داشته و صدای سنگر  هفت تپه را رساتر کردیم.

 گاهی حکومت ننگین جمهوری اسلامی را به غلط کردن انداختیم و جایی برای نبردهای بعدی متشکل تر شدیم. گاهی در خیابان؛ گاهی در طوفان های توییتری و گاه در زندان دستی بر آتش داشته ایم. در کمپین های امدادرسانی تا سواد آموزی حضور داشتیم و در کمک به مهاجرین و دفاع از حقوق  انسانی آنها تلاش کردیم. از آنجا که انقلاب ایران رنگ زنانه دارد و حضور زنان در تمامی عرصه های اعتراض، نماد شکست آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی بوده است؛ ما در زنانه شدن صف مقدم اعتراضات نقش  داشته و از آن حمایت کرده ایم.

در دفاع از ورزش زنان و حق آوازخوانی زنان و  دفاع از جنبش رنگین کمانی ها ثمربخش بوده ایم. ما دختران انقلاب را تکثیر کرده ایم و صدای قربانیان تجاوز شده ایم. ما توانستیم تابوهای زیادی را در جنبش های مبارزاتی بشکنیم. رد پای ما در بیشتر بیانیه ها و کنش های سیاسی داخل ایران نمایان است از بیانیه آزادی، شکایت از خامنه ای علیه کشتار جمعی کرونا، میتوان دید.

در نقش بستن شعار «محاکمه آمرین و عاملین»  جنایت های حکومت و فریاد «نه می بخشیم و نه فراموش میکنیم» بر  پرچم دادخواهی اثر گذار بوده ایم. در کمک رسانی به  خانواده های زندانیان سیاسی و بلند کردن صدای اعتراضات آنها تلاش کرده ایم. و در یک کلام هر کجا اعتراض هست پرچم یک دنیای بهتر را  برافراشته ایم و حاصل نبردهای هر روزه مان این است که ما در فضای سیاسی داخل ایران جا و مکان داریم. ما جمع یک دنیای بهتریم!

—

۱۰ – یاشار سهندی

با درودهای بی دریغ

رفقا

گفتن ندارد که ما در چه موقعیت مهم تاریخی هستیم و به نظر من پراتیک حزب بر متن تزی که در دو ساله اخیر مطرح بوده یعنی “در مقابل حکومت ما نماینده کل جامعه هستیم و رو به جامعه نماینده طبقه کارگر” یعنی وقوف بر همین امر.

“تفنگها به طرف بورژوازی خودی” این بیش از آنکه یک شعار باشد یک تز تاریخی بود، شاید مهمتر از تزهای آوریل که لنین ارائه داد. درست تر بگویم برمبنای این شعار تزهای آوریل شکل گرفت و بلشویکها نهایتا توانستند قدرت سیاسی را به کف آورند. به نظر من  تزی که حمید تقوایی ارائه کرده دارای اهمیت تاریخی در همان حد تز تفنگها به طرف بورژوازی خودی لنین است. قصد از این مقایسه نه آنچنانکه که مارکس می گفت مدد گرفتن از ارواح گذشته در دوره های بحران انقلابی نیست، نام هایشان را نیز به عاریت نمی گیریم و نمی خواهیم به زبان عاریتی، بر صحنه جدید تاریخ ظاهر شویم. بار سنت همه نسل های گذشته با تمامی وزن خود بر مغز ما سنگینی نمی کند؛ ما میراث دار نسل های گذشته نیستیم. بدهکار هیچ جنبش تاریخی نیستیم. ما خود مائیم. ما کمونیست کارگری هستیم که سنگهای خود را از جنبش های که در حاشیه زنده اند وا کنده ایم و تفاوتهایمان را روشن و شفاف و صریح گفته ایم. ما جنبشی هستیم به شدت خودآگاه. اگر در مقام مقایسه باشد بقول منصور حکمت ما را باید با بلشویکها قبل از انقلاب اکتبر مقایسه کرد آنوقت مشخص میشود که به پشتوانه بیش از چهار دهه مبارزه نظری و عملی خیلی روشن تر و سرراستر و صریح تر و عملی تر رادیکال تر در صحنه جدید تاریخ حضور داریم و قصد داریم با رنگ انسانی زدن به آن تاریخ ساز باشیم.

طرف مقابل، بورژوازی اما کاملا چهره ضد انسانی بخود گرفته است و در پشت شنیع ترین و بی رحم ترین جنبش های ارتجاعی قایم شده است. مومیایی ها و فسیل ها را به جلو صحنه رانده اند تا هر چه دستاورد بشری است نابود کرده باشند. حزب کمونیست کارگری ایران اما قصد کرده است همه این جرثومه های پلشت تاریخ طبقاتی را از جامعه بزداید. برای این مهم حزب کمونیست کارگری ایران وعده بعد از سقوط نمی دهد. منتظر نمانده که روزش برسد. بلکه همین امروز، همین لحظه، هر جا که دستش برسد و توانش اجازه می دهد در مبارزه علیه رژیم اسلامی سرمایه که دستپخت بورژوازی جهانی است و به هر شکلی در این چهار دهه زیر بغلش گرفته پیشگام است. برای هر چه که منزلت انسانی محسوب می شود در صف مقدم است و به همین سبب چهره ای انسانی به سیاست بخشیده است.

“در مقابل حکومت نماینده جامعه هستیم” در جایی مطرح می شود که از سویی کرامت و منزلت انسانی جامعه به طرز وسیع و همه جانبه ای نابود شده است. حکومت از گور برخاسته جمهوری اسلامی حیاتش به نفی و نابودی شرافت انسانی وابسته است. در این زمینه اصلا کوتاهی نکرده است. و از سوی دیگر در تکمیل نابودی منزلت انسانی، این حکومت معیشت ۹۹ درصد جامعه را امروز بیشتر از دیروز روبه نابودی سوق داده. هر بخشی از جامعه به دلیلی در میدان مبارزه است با نفرتی عمیق از جمهوری اسلامی؛ که به واقع این نفرت، نفرت از سرمایه است و این حکومت نماینده اسلامی آن است.

 اپوزیسیون راست معیشت مردم مسئله اش نیست تنها خواستار طلوع بامدادان از پشت رشته کوههای فلات ایران است! و منزلت را در دایره های بس تنگ محدود می سازد، در حد اعتبار پاسپورت! به همین سبب نمی تواند نماینده کل جامعه در مقابل حکومت باشد. جامعه ایران تشنه رسیدن به موقعیتی است که شاٌن و منزلت انسانها به ضخامت کیف پول و پینه پیشانی ریاکاران بستگی نداشته باشد. حزب کمونیست کارگری ایران سوسیالیسم اش را بازگشت به انسان و رهایی انسان تعریف کرده و عملا آنرا پراتیک می کند.

 “رو به جامعه نماینده طبقه کارگر هستیم”؛ بی هیچ توهمی حزب کمونیست کارگری خود را حزب طبقه کارگر می داند و طبقه کارگر را طبقه ای معرفی نمی کند که گویا فقط دنبال منافع صنفی خود است و مبارزه با استثمارگران را در محدوده کارخانه تعریف نمی کند. اگر این طبقه قرار است رها شود باید کل جامعه آزاد شود. و برای آزادی کل جامعه این طبقه باید نشان بدهد که همه آن چیزهای که نشاط و رفاه یک جامعه را تضمین می کند با مبارزه او ممکن است و حزب کمونیست کارگری این ممکن را نمایندگی می کند.

رفقا!

جامعه ایران به شدت تشنه رفاه و منزلت و کرامت انسانی  است. کنگره پیش رو باید در راستای تز فوق کار خود را به پیش ببرد. حال که بالاترین ارگان سازمانی حزب بواسطه اینترنت و رسانه های اجتماعی و ماهواره در دسترس وسیعتر جامعه است این باور باید به جامعه شناسانده شود که حزب کمونیست کارگری ایران نه تنها معیشت و رفاه  و منزلت و کرامت انسانی را حق مسلم مردم به رسمیت می شناسد بلکه شدنی ترین حق می داند. 

  یاشار سهندی- ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱