روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۴۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
به گزارش خبرگزاری‌های مختلف، رسول‌اف کارگردان ایرانی هنگام دریافت جایزه ویژه هیئت داوران هفتاد و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن، قبل از هر چیز از همکارانش که در ایران هستند و تحت‌فشار “رژیم ستمگر” قرار دارند یادکرد. رسول‌اف در ارتباط با وضعیت ایران گفت: “مردم ایران به گروگان گرفته شده‌اند”. وی همچنین از شجاعت بازیگران زن فیلم و تمامی زنان ایرانی که به مقاومت مشغول‌اند، قدردانی کرد. رسول‌اف از وضعیت توماج صالحی و محکومیتش به اعدام نیز سخن گفت و از مخاطبانش خواست “اجازه ندهند که رژیم جمهوری اسلامی با مردم چنین رفتار کند”.
رسول‌اف، فیلمش “دانه انجیر معابد”، بازیگران و گروه همکاران وی شایسته تقدیرند و باید مورد تحسین همگان قرار بگیرند. این کمترین کاری است که می‌توان در حق این هنرمندان شجاع انجام داد. فیلمی که شاید به درست “سرسپردگی” قضات و قوه قضائیه در برابر خامنه‌ای و سران رژیم را زیر ذره‌بین می‌برد و به یک مفهوم سرسپردگی کل سیستم قضاوت را نشان می‌دهد.
قوه قضاییه در ایران بخش بزرگی از دم‌ودستگاه سرکوب است. ارگان سرکوب و اشاعه رعب و وحشت است. تمامی اجزای قوانین اسلامی و شرعی جاری در دستگاه قضایی برای سرکوب و به تمکین کشاندن شهروندان طراحی شده است. “عدالت قضایی” رژیم اسلامی مظهر “بی حقوقی” شهروندان است.
هنر و هنرمندان در ایران تا آنجا که حتی کوچک‌ترین موضوع اجتماعی و انسانی را مورد بررسی هنری قرار بدهند، خود را در مقابل رژیم حاکم و تمامی دستگاه سرکوب پیدا می‌کنند. تولیدات هنری و جامعه همواره یک رابطه مستقیم ندارند و هنرمندان از مجاری مفهومی مختلفی به بیان واقعیات یک جامعه می‌پردازند. اما هنر در دوره‌های انقلابی و در یک جامعه متحول بسیار مستقیم‌تر و سر راست‌تر به سراغ معضلات می‌رود.
هنرمندانی که دغدغه آزادی و عدالت دارند، از جامعه و تلاش و مبارزه نیروهای اجتماعی انرژی می‌گیرند و به همان جامعه و تلاش‌ها و مبارزه‌شان نیرو می‌دهند. هنر و هنرمند به پژواک جامعه تبدیل می‌شود.
حضور رسول‌اف در فستیوال “کن” پژواک صدای انقلاب مردم بر علیه یک رژیم ستمگر اسلامی است. هنرمندی که به‌عنوان دوست انقلاب زن زندگی آزادی و خصم رژیم اسلامی با استقبال گرم در جشنواره کن مواجه شد.
