روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۶۷۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
غروب سه‌شنبه ۲۱ اسفند ۱۴۰۲ به‌یادماندنی است. سراسر ایران یکپارچه سرخ و آتشین؛ یکپارچه شور و هیجان و جشن و شادی؛ یکپارچه زندگی. چهارشنبه‌سوری امسال: “زردی من از تو – سرخی تو از من”.
ویژگی چهارشنبه‌سوری امسال از هر سال دیگری برجسته‌تر بود. به دلیل تداخل ماه رمضان با سال نو رژیم هشدار داده و خط‌ونشان کشیده بود: “اگر شهرداری‌ها نمی‌توانند جلوی شادی و جشن چهارشنبه‌سوری و سال نو را بگیرند، سپاه آماده مداخله است”. در جواب به این تهدید و حریف طلبیدن بود که مردم به خیابان‌ها ریختند و جوانان، از دختر و پسر، در سراسر ایران رقصیدند و برای جمهوری اسلامی آرزوی مرگ کردند.
جمهوری اسلامی فقط با خوشی مردم سرِ ستیز ندارد؛ تأکیدش بر برگزاری “باشکوه” ماه رمضان از سرعشق و علاقه مفرط آنها به خدا و اسلام نیست. خدا و اسلام پله‌ای شده است تا این ویروس‌های زندگی از وجود مردم ارتزاق کنند. ترس حکومت در درجه اول به‌خاطر حضور مردم در خیابان و شروع مجدد اعتراضات است. وحشت حکومت رقص و شادی جمعی و دست در دست هم دادن زنان و مردان است. بیم حکومت بی‌آبروتر شدن قوانین پوسیده اسلامی است. نشان‌دادن این حقیقت عظیم که مردم ایران پشیزی برای اسلام ارزش قائل نیستند.
حکومت اسلامی با ریخت‌وپاش‌های تریلیون دلاری طی این چند دهه گذشته تمام توانش را بکار گرفت تا اسلام را به باور و اعتقاد مردم تبدیل کند. تلاش شد از گهواره تا مهدکودک و از دبستان تا دبیرستان و دانشگاه تا “گورستان” اسلامی شود. حکومت برای زنان هزاران دستورالعمل و فتوا و حدیث ابداع کرد تا تبدیل به برده جنسی برادران مؤمن اسلامی شوند. در خانه بمانند و به “آقای خانه” سرویس بدهند. این نشد و زنان مبشر انقلاب زن زندگی و آزادی شدند. نه‌تنها مردم تبدیل به امت اسلامی نشدند که معلوم شد آهنگ شاد و مفرح ساسی مانکن به نام ” آقامون جنتلمنه این خانومم عشق منه” محبوب قلوب کودکان دبستانی است.
هر چند گزارش‌های تا کنونی متأسفانه خبر از جان‌باختن ۱۵ نفر در این مراسم‌ها می‌دهد که شادی را به کام مردم تلخ کرده است، اما نهایتاً چهارشنبه‌سوری را با همه زیبایی‌ها و شادی‌هایش پشت سر گذاشتیم. سال نو را با عزم و توانی صدچندان برای سرنگونی جمهوری اسلامی و برپاکردن جامعه‌ای خوشبخت و برابر و آزاد شروع کنیم.
