روزنه rowzane خبری – تحلیلی
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت حسن روحانی: “چطور می‌خواهیم مقابل دنیا بمانیم، ولی مردم در داخل گرسنه باشند و نتوانند با ما همدلی و همراهی کنند. برای اینکه بتوانیم تاب‌آوری جامعه را بیشتر بالا ببریم، باید تلاش کنیم که کاهش قدرت خرید را جبران کنیم.”
همدلی و همراهی! شعار “دشمن ما همین‌جاست”، “موشک‌پرانی را رها کن و فلسطین رو رها کن فکری به حال ما کن” به حد کافی همدلی و همراهی مردم با شما را نشان می‌دهد.
هر دولتی سرِ کار می‌آید دولت‌های قبلی را مسئول بحران‌ها و شکست‌های حکومت و بدبختی‌های مردم معرفی می‌کند و پته آنها را روی آب می‌ریزد. دولت‌های قبلی هم از ناکامی‌های دولت‌های بعدی می‌گویند و اندر باب کارنامه درخشان خودشان! و اینکه تورم کمتر بود، رشد اقتصادی بالاتر بود و مردم اوضاع بهتری داشتند صحبت می‌کنند. نوبخت در این مصاحبه طولانی طوری از دوره روحانی حرف می‌زند که مصاحبه‌کننده به او می‌گوید “شما چند بار از دوره طلایی ۹۲ تا ۹۶ صحبت کردید”. نکته جالب برای مردم همین بلبشوی درون حاکمان است که به خون هم تشنه‌اند و مدام علیه هم افشاگری می‌کنند.
نوبخت می‌داند که در ۴۶ سال گذشته بحران اقتصادی هرروز عمیق‌تر شده و مردم هر روز گرسنه‌تر و حکومت هم راهی برای تغییر این وضع ندارد. معنی واقعی حرف او در مورد مردم گرسنه این است که اوضاع خطرناک است، مردم گرسنه‌اند و شورش می‌کنند، باید حداقل در سطح بین‌المللی کوتاه بیاییم، دست و پایمان را جمع کنیم، تسلیم شیطان بزرگ شویم تا فشار جهانی را کم کنیم و نیرویمان را روی داخل و کنترل مردم متمرکز کنیم. خامنه‌ای هم روز عید فطر گفته بود احتمال نمی‌دهیم از بیرون شرارتی انجام بگیرد و نگرانی‌اش را از شرارت دشمنان در داخل کشور بیان کرده بود.
“شرارت” از داخل کابوس مشترک همه مقامات قبلی و فعلی حکومت است. همه آنها می‌دانند که نه بحران سیاسی‌شان قابل‌حل است نه بحران اقتصادی‌شان. هیچ‌کدام تردیدی ندارند که روزبه‌روز مردم را گرسنه‌تر و معترض‌تر می‌کنند. می‌دانند که این مردم‌اند که در مقابل حکومت مرتب پیشروی کرده و آنرا در سنگرهای مختلفی شکست داده‌اند، جنب و جوششان برای متشکل شدن و سازمان‌دادن خود بیشتر شده و برای فتح سنگرهای بعدی آماده می‌شوند. اما حکومتی‌ها علی‌رغم این، چنان دل خونی از هم دارند که در هر اظهارنظری علیه هم افشاگری می‌کنند و مردم را به رفتن حکومت خوش‌بین‌تر می‌کنند!
