روزنه rowzane خبری – تحلیلی
بیانیه بمناسبت اول ماه مه روز جهانی همبستگی کارگران
سال گذشته گرامیداشت پرشکوه روز جهانی کارگر در ایران بشدت سرکوب و بخشونت کشیده شد و دهها نفر بازداشت و کماکان زیر وثیقه و احضار ومحکومیت ناعادلانه بسر می‌برند.
و اما مزدبگیران جهان اول ماه می متفاوتی را در سال 2020 تجربه میکنند. موج بازگشتی از تخریب امکانات و ظرفیت های حیات و طبیعت توسط سودسرمایه، به شکل اپیدمی، گلوی میلیاردها انسانی را فشرده که خود نقشی در این وضعیت نداشته اند.
با شیوع ویروس مرگبار کرونا، تناقضات و تبعات ویرانگر این سیستم بر زندگی انسانها از زیر آوار تبلیغات بیرون آمده و رونمائی شد! مدرنترین کشورها و قوی ترین اقتصادهای جهان زیر تسلط مناسبات بازار و سودسرمایه نتوانستند از سلامت و معیشت مردمان بدرستی محافظت و مراقبت کنند.
ثروت انباشته شده هزاران سال تمدن بشری بویژه تولیدات شگرف صد سال اخیر که امروزه در تسلط انحصاری سرمایه داران متمرکز شده ، نتوانست نیازها و معیشت انسانها را بدون توسل به مکیدن نیروی کار برای چند ماه تامین کند. کرونا نه تنها یک بحران سلامتی بلکه اقتصادی، امنیتی و سیاسی شد و به اشکال گوناگون زندگی ها را نابود و بیش از پیش ثابت کرد که این سیستم برای تامین و تضمین زندگی و نیازهای بشریت کار نمیکند.
سیستمی که با این درجه از پیشرفتهای باورنکردنی نتواند زندگی انسانها را بیدغدغه و مرفه تضمین کند و همواره فقر، مرگ، دلهره، اضطراب و ویرانی را رواج میدهد، چرا باید ادامه یابد؟!
طبقه مزدبگیر و همه ۹۹درصدیهای جهان ، راهی جز اتحاد و همبستگی بمنظور پایان دادن و دگرگونی این مناسبات وارونه ندارند.
اما در ایران ابعاد این تخریب و صدمات، هولناک تر از سایر جوامع در بستری از رها شدگی و محرومیت، عدم تعهد و بی مسئولیتی در برابرسلامت عمومی و تامین معیشت ، مردم را بر سر دوراهی مرگ ناشی از ویروس یا مرگ ناشی از فقر کشانده که ناچارا” برای رهائی از فقر ، به وضعیت پر ریسک بیماری گرفتار میشوند و مانند همیشه آسیب، صدمات، قربانی و فلاکت، سهم اکثریت محروم جامعه از بحران هاست.
دراوج چنین شرایط طاقت فرسایی، و تنها چند ماه پس از سرکوب خونین قیام مردم در آبان ماه ٩٨ و اعتراضات و حوادث دیماه، سرمایه داری حاکم برایران ، در تعرضی دیگر با تکرار نمایش همه ساله اش در شورای مزد، “کاهش مزدی” بیسابقه را به طبقه کارگر تحمیل نمود. این بار نه تنها چون همیشه به رقم کارشناسانه و واقعی سبد معیشت اعتنائی نکرد و قوانین وتوافقات خود را هم زیر پا نهاد بلکه به اعداد و ارقام مرجع خود هم استناد نکرد بگونه ای که حتی نیاز به تائید و امضای نمایندگان مجاز و انتصابی کارگران را هم نادیده گرفت.
این دیگر حتی یک مذاکره نمایشی و ظاهری هم نیست. این تصمیم، جنگی علیه معیشت و زندگی کارگران شاغل و بازنشسته است که با قلدری و علیرغم اعتراضات محافل و نهادهای “خودی” هم، بر اجرای آن پافشاری شد.
این درجه از بی اعتنائی و سرکوب مزد توسط صاحبان قدرت و ثروت، تنها با پاسخی برآمده از قدرت اتحاد و همبستگی کارگران شاغل و بازنشسته میتواند متوقف شده و تغییر یابد. در نتیجه هنوز پرونده مزد 99 برای کارگران و بازنشستگان بسته نشده و تا حصول نتیجه برای دستیابی به تامین هزینه های واقعی زندگی، تلاش و مبارزه ادامه خواهد داشت.
زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری مزدبگیران وهمه جنبشهای ضد تبعیض برای تغییر بنیادی جهان
-شورای بازنشستگان ایران
-گروه کارگران و معلمان 19 اسفند
11 اردیبهشت 1399
اول می 2020
