کارگران در هفته ای که گذشت

نمیشود از جنبش کارگری سخن گفت و به اعتراضات گسترده توده ای که در جامعه جریان دارد نپرداخت. اینها دوروی یک واقعیت و یک پدیده واحد هستند. کارگران با مبارزات هرروزه شان در ایجاد فضای اعتراضی نقش مهم و حیاتی ایفا کرده اند و اکنون نیز خود در این مبارزات به اشکال مختلف نقش و دخالت و شرکت دارند. کارگران در شهرهای مختلف هرروز در اعتراضات به اشکال مختلف حضور دارند و بر این مبارزات تاثیر میگذارند. بیشترین فشار جمهوری اسلامی بر طبقه کارگر است و بیشترین  قربانیان نظام و سیستم حاکم کارگران هستند. به همین دلیل کارگران در مبارزاتشان فریاد “زیر بار ستم نمیکنیم زندگی” را سر میدهند و جامعه را به خیزش فرا خوانده اند.

هفته ای که گذشت، هفته سربلند کردن دوباره خیزش های مردمی اینبار در شهرهای اصفهان، شیراز، کرج و رشت در روزهای نهم و دهم مرداد ماه بود که برای روز یازدهیم به فراخوان خیزشی سراسری در تمام شهر ها تبدیل شد که تا لحظه نوشتن این مطلب دامنه این اعتراضات شهرهای دیگری چون مشهد، اهوازو شاهین شهر را هم در برگرفت و ادامه یافت. در این اعتراضات بار دیگر فریاد مرگ بر دیکتاتور طنین انداز خیابانها شد. در این اعتراضات مردم با شعارهای اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا  و  اگر حتی بسیجی از آسمون بباره، این خیزش مردمی هر روز ادامه داره ، “توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه ،  پول نفت ما چه شد، خرج بسیجی شد،  دشمن ما همینجاس، همش میگن آمریکاس ، کاخ نشین حیا کن، مملکتو رها کن و بالاخره با فریاد وای به روزی که مسلح شویم، بیش از بیش عزم خود را برای جارو کردن کل بساط توحش و بربریت حاکم اعلام کرده و قاطعانه جواب سرکوبگران حکومت را دادند.

خیزش های مردمی در این هفته ادامه خیزش دیماه است. این اعتراضات در تداوم بر سر چوب گرفتن حجاب توسط دختران انقلاب و به چالش کشیدن بساط آپارتاید جنسی حکومت اسلامی است. این اعتراضات متاثر از اعتراضات هر روزه کارگری و روند سراسری تر شدن آن است. این اعتراضات در ادامه خیزش مردم در شهرهای مختلف خوزستان و در برازجان و اصفهان بخاطر بی آبی و قطعی دائم برق است.  اما با این تفاوت که  اوضاع امروز به مراتب جلوتر آمده و  مردم سازمانیافته تر و قدرتمند تر به میدان می آیند.

این اعتراضات علیه چپاول افسار گسیخته سرمایه داری حاکم و فروپاشی اقتصادی حکومت است که زندگی مردم را به تباهی کشیده است. تا جایی که حتی نداشتن آب آشامیدنی به معضلی برای مردم تبدیل شده است و قطعی دائمی برق امانشان را بریده است. این اعتراضات در شرایطی روی میدهد که بیکاری بیداد میکند و هر روز با تعطیلی بیشتر کارخانجات، کارگران بیشتری کارشان را از دست داده و از پرداخت مزدشان نیز خبری نیست و یک جنگ دائم کارگران برای نقد کردن مزد به سرقت رفته شان است. در نتیجه این فقط کارگران نیستند که با این معضلات روبرویند. بلکه بخش عظیمی از جامعه در چنگال این شرایط مشقت بار دارند له میشوند. از همین روعلاوه بر کارگران، بخش های دیگر جامعه چون کامیونداران نیز به میدان آمده و در همین مدت اعتراضاتشان با موجی از همبستگی در سطح جامعه از سوی کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش های مختلف جامعه روبرو شده است. و بالاخره اینکه یک نشانه بارز فروپاشی اقتصادی رژیم رکود بازار و  اعتصاب سراسری بازاریان است.

نکته اینجاست که گران شدن ارز و رکورد سقوط ریال و رسیدن نرخ دلار به سقف یازده تا حتی دوازده هزار تومان، شعله ای بر اعتراضات کل جامعه زد. متاثر از مجموعه این شرایط است که  که مردم به خیابان آمده اند و فریاد میزنند مرگ بر بیکاری، مرگ بر گرانی، بیکاری تورم، بلای جان مردم، بیکاری، تورم، نداریم ما تحمل و شعار تا حکومت سر کاره، خیزش ادامه داره  را سر میدهند.

به عبارت روشنتر  اعتراضات مردم در این هفته علیه گرانی، فقر، بیکاری جرقه خورد، اما به خیزشی علیه کل بساط جهنمی جمهوری اسلامی تبدیل شد. در جایی مثل اصفهان کارگران را دیدیم که جلوی صف اعتراض با شعار کارگر می میرد، ذلت نمی پذیرد در سیل بزرگ جمعیتی که در خیابان مارش میرفت حرکت میکردند. رانندگان  اعتصابی کامیون و کامیوندارانی را  دیدیم که با شعار همه به ما پیوستند، به ادامه اعتصاب سراسری شان تاکید میکردند.  و یا در جایی چون کرج زن بازنشسته ای در میان جمعیت بزرگی که به خیابان آمده بود از سطح نازل دستمزدش و فقر و فلاکتی که بر گرده جمعیت میلیونی بازنشسته وارد شده و اینکه پدرش کارگر شهرداری است و حقوقش را نمیدهند فریاد میزد. و در کنار همه این اتفاقات معلمان شاغل و بازنشسته در شهر اهواز را دیدیم که بنا بر قراری از قبل اعلام شده در روز نهم مردادماه در اعتراض به فیش های حقوقی چند بار زیر خط فقر، با پلاکاردری که رویش نوشته شده بود، نه به شکاف طبقاتی کل توحش سرمایه داری حاکم را به چالش کشیدند. به عبارت روشنتر تظاهرات های مردمی در این هفته،  نشانی از جلوتر آمدن گفتمان های کارگری، چپ و رادیکال  در فضای جنبش سرنگونی مردم است.

در این شرایط امروز بیش از هر وقت تاکید ما بر ایجاد شوراهای سازماندهی اعتراضات و به میدان آمدن قدرتمند تر همه مردم در تمام شهرهاست. تاکید ما بر شکل دادن به کمیته های اعتصاب و شوراهای هماهنگی اعتصابات کارگری و به میدان آمدن کارگران با اعتصابات سراسری خود است. واقعیت اینست که مردم به تجربه فهمیده اند، برای اینکه فقر نباشد، تبعیض و نابرابری و چپاول و سرکوب نباشد، و برای اینکه انسانها حرمت داشته و از زندگی ای شایسته انسان برخوردار باشند، باید بساط چپاول و سرکوب سرمایه داری حاکم را جارو کرد. باید جمهوری اسلامی را با کلیه قوانین ارتجاعی اسلامی و ماشین سرکوب و جنایتش به زیر کشید. مردم با شعارهای اعتراضی شان به طور واقعی دارند آزادی، برابری و جامعه ای انسانی را فریاد میزنند. منشور انقلاب حزب کمونیست کارگری ایران، منشوری برای پاسخ دادن به این شرایط است. تاکید من بر گردآمدن حول این منشور و پیوستن به حزب است. زنده باد انقلاب!

شعار معلمان نه به شکاف طبقاتی

صبح روز نهم مرداد بنا بر قراری از قبل اعلام شده و در ادامه کارزار چالش فیش های حقوقی زیر خط فقر گروهی از معلمان شاغل و بازنشسته در مقابل آموزش و پرورش استان خوزستان در اهواز تجمع کردند. معلمان در این تجمع اعتراضی با در دست داشتن پلاکاردهایی که بر روی آن نوشته شده بود، “نه به شکاف طبقاتی و تبعیض و بیعدالتی”، و “اگر پول نیست برای همه و اگر هست برای همه”، اعتراض خود را به کل سیستم توحش سرمایه داری حاکم و اختلاف فاحش طبقاتی در جامعه اعلام داشته و بطور واقعی جامعه ای آزاد، برابر و انسانی را فریاد زدند. همچنین در این تجمع اعتراضی دو نفر از اعضای کانون صنفی معلمان طی سخنانی اعتراض معلمان به تعبیض و نابرابری و حقوقهای زیر خط فقر را اعلام داشتند. در آخر تجمع معلمان با پاره کردن و آتش زدن فیش های حقوقی بصورت جمعی خاتمه دادند.

معلمان یک بخش معترض جامعه هستند که در مبارزاتشان نقش مهمی در جلو آوردن شعارهای اعتراضی علیه فقر، تبعیض، نابرابری و شکاف عظیم طبقاتی ای که در جامعه وجود دارد داشته اند. معلمان در تجمع این روز خود بطور واقعی یک جامعه بدون ستم و استثمار را فریاد زدند. زنده باد معلمان.

اعتصابات سراسری کارگران راه آهن

پیش بسوی اعتصابات سراسری کارگری

هفته ای که گذشت، هفته اعتصابات سراسری کارگران راه آهن بود. نهم مردادماه تعداد ٢٥٠ نفر از کارگران راه آهن تبریز و چند  شهر دیگر در آذربایجان از جمله کارگران راه آهن در حوزه‌های سلماس، تبریز، صوفیان، عجب‌شیر، مرند و شفاخانه در اعتراض به سه ماه دستمزد پرداخت نشده  به روال شبهای گذشته در ایستگاه قطار شب را سپری کردند و روز دهم مرداد به اعتصابشان ادامه دادند. تجمع کارگران راه آهن تبریز در روز هشتم مرداد  در مقابل ایستگاه قطار و راهپیمایی آنان به سمت استانداری انعکاس وسیعی در سطح شهر پیدا کرد.  اعتصاب این کارگران از ١٦ تیر آغاز شده است. همزمان با اعتصاب کارگران راه آهن در تبریز،  کارگران راه‌آهن زنجان و  کارگران راه‌آهن زاگرس نیز دست از کار کشیده و مسیر حرکت قطارها را بسته و مانع حرکت آنها  شدند.  کارگران زاگرس سه مه مزد و حق بیمه خود را طلب دارند. همچنین کارگران راه آهن کرج نیز در اعتراض به عدم دریافت ٢ ماه حقوق‌شان روز جمعه ٨ تیر وارد دومین روز اعتصاب خود شدند. کارگران اعتصابی راه‌آهن کرج در این روز با در دست داشتن بنرهایی که بر روی آنها جملات زیر نوشته شده بود  نان ما کجاست؟ برای خرید نان باید ما پول قرض کنیم، خط فقر ٥ میلیون حقوق ما ١ میلیون اعتراض خود را به دستمزدهای چند بار زیر خط فقر اعلام داشتند. در هشتم تیرماه همچنین کارگران راه آهن مشهد به خاطر تعویق پرداخت دو ماه حقوق و بیمه تکمیلی و کارگران سلماس، لرستان،  شاهرود، سمنان، دامغان، ورامین، مراغه و کارگران تعمیرات جاری راه آهن در تهران به خاطر عدم پرداخت دستمزدهایشان به اعتصاب خود ادامه دادند. روز قبل از آن نیز کارگران راه آهن ایستگاه های نیشابور، سبزوار، کاشمر و عطار در اعتراض به دریافت نکردن سه ماه حقوق خود اعتصاب کرده و در مقابل فرمانداری نیشابور تجمع کردند. در ششم مرداد ماه  نیز کارگران راه آهن در هرمزگان (سیرجان) به دلیل عدم پرداخت دو ماه مزد و مشکلات بیمه دست به تجمع زده و وارد اعتصاب شدند.  همچنین در همین روز کارگران پروژه راهسازی بروجرد به اراک به خاطر تعویق هفت ماه دستمزدشان برای هفتمین روز متوالی دست به اعتصاب زدند.

بدین ترتیب اعتصابات سراسری کارگران راه آهن ادامه دارد و هم اکنون کارگران راه آهن زنجان، خراسان، آذربایجان، لرستان، اصفهان، اسلامشهر، کرج، شاهرود، سمنان، دامغان، گرگان، ورامین، اراک، ارومیه، اندیمشک، زاهدان و تعمیرات جاری دیزل تهران در اعتصاب به سر میبرند. این کارگران همگی حداقل ٢تا ٤ ماه مزد و حق بیمه طلب دارند و به قراردادهای موقت کاری اعتراض دارند. دستمزدهای پرداخت نشده و قراردادهای موقت کاری معضل ٧٠٠٠ کارگر راه آهن است.

اعتصاب دو هزار کارگر کوره خانه های تبریز

روز ٦ مرداد بیش از دو هزار کارگر کورەخانەهای شهر تبریز کە همگی از کارگران استان کردستان هسستند، در اعتراض به افزایش نیافتن حقوق شان، دست بە اعتصاب زدند. این کارگران سال گذشتە برای بریدن هر ١٠٠٠ خشت مبلغ ٣٧ هزار تومان دریافت می کردند. امسال نیز همان قیمت تعیین شدە و علیزغم خواست کارگران برای افزایش قیمت دستمزدها، پاسخی به آنان داده نشده است و در اعتراض به آن کارگران متحدانه دست از کار کشیدند. بدین ترتیب هم اکنون بیش از پانصد خانواده که بیشتر از دو هرار نفر هستند در این کوره خانه ها کار میکنند در اعتصاب به سر میبرند.

شهلا دانشور

کارگر کمونیست شماره 534

6 اوت 2018