روزنه rowzane خبری – تحلیلی
٥ تشکل کارگری: نجات کشور از نابودی و تباهی و فقر و فلاکت در دستان متحد ما کارگران و در گرو اعتراضات سراسری ماست!
جنب و جوش برای برگزاری اول مه روز جهانی کارگر بالاگرفته است. ٥ تشکل کارگری اتحادیه آزاد کارگران ایران، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، سندیکای نقاشان استان البرز، کانون مدافعان حقوق کارگروکمیته پیگیری ایجاد تشکلهای مستقل کارگری ایران در بیانیه ای تحت عنوان “بیانیه تشکل های مستقل کارگری پیرامون اوضاع حاکم بر کشور و فرارسیدن اول مه، روز جهانی کارگر” و گروه اتحاد بازنشستگان در بیانیه دیگری تحت عنوان ” گرامی باد روز جهانی کارگر و روز معلم، به استقبال روز جهانی کارگر می روند. در بخش پایانی بیانیه ٥ تشکل کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر با تاکید بر اعتراضات سراسری متحد کارگران برای نجات کشور از نابودی و تباهی و فقر و فلاکت چنین آمده است:” اول ماه مه روز جهانی کارگر پیش روی ما کارگران است. این روز، روز ماست. روز اعتراض و اتحاد ما علیه ستم و بردگی در سرتاسر جهان است. ما می توانیم و باید در جای جای کشور دستهایمان را در دست همدیگر بگذاریم و در ابعادی سراسری با خواست رهائی از فقر و فلاکت، نیروی به هم پیوسته خود را به جنبشی عظیم تبدیل کنیم و متحد و همراه با بازنشستگان، معلمان، کشاورزان و عموم توده های آزاده مردم ایران، گام های تعیین کننده ای را برای پایان دادن به مشقات و مصائب موجود و بن بست اقتصادی سیاسی کشور برداریم. نجات کشور از نابودی و تباهی و فقر و فلاکت در دستان متحد ما کارگران و در گرو اعتراضات سراسری ماست. پیش به سوی اعتراضات گسترده در اول ماه مه (یازده اردیبهشت) روز جهانی کارگر”.
تاکید بر اعتراضات سراسری متحد کارگران برای رهایی از جهنم موجود، تاکید مهم بیانیه ٥ تشکل کارگری است. در کردستان و شهرهای مرزی غرب کشور در ادامه خیزش دیماه، اعتصاب عمومی دارد گسترش می یابد. فضای پر تحرک جنبش کارگری و کل جامعه بیش از هر وقت بر ممکن بودن رفتن بسوی اعتصابات سراسری کارگری تاکید میگذارد. با تدارک وسیع این اعتراضات به استقبال روز جهانی کارگر برویم.
گروه اتحاد بازنشستگان نیز در بیانیه خود با بیان اینکه امسال جامعه در حساس ترین شرایط تاریخی به استقبال روز کارگر و معلم می رود و با اشاره به اینکه حقوق کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخشی عظیمی از جامعه زیر خط فقر است و در بسیاری از موارد ماههاست که پرداخت نشده است و اینکه ابعاد فقر، بیکاری و بی تامینی بیداد میکند، بر خواستهایی چون حداقل دستمزد ٥ میلیون، محو خصوصی سازی آموزشی، داشتن حق تشکل، آزادی زندانیان سیاسی و صنفی و حق داشتن بیمه های پایه ای تاکید کرده است. بیانیه های کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر و خواستهای مورد تاکیدشان، صدای اعتراض همه کارگران و کل جامعه است.
یک خواست محوری امروز کارگران حداقل دستمزد ٥ میلیون است. ٥ تشکل کارگری امضاء کننده بیانیه به مناسبت اول ماه مه در بیانیه قبلی خود بر آن تاکید کرده بودند. در همین راستا تشکلهای کارگری دیگر نیز بیانیه داده و ٧٠ انجمن صنفی کارگران ساختمان با هزاران عضو به دستمزدهای زیر خط فقر اعتراض کرده اند.اعلام این خواست در آستانه اول مه، بطور واقعی اعتراض کل جامعه علیه فقر وفلاکت حاکم و علیه حقوقهای نجومی و بساط دزدسالاری حاکم را نمایندگی میکند.
بعلاوه، یک تاکید بیانیه های اول مه بر اتحاد کارگران، معلمان و بخش های عظیم مردمی است که فقر و فلاکت زندگیشان را به تباهی برده است. امروز کارگران و معلمان و مردم معترض با شعار معیشت، منزلت، حق مسلم ماست، یک زندگی انسانی را فریاد میزنند.
بیانیه ها و قطعنامه های مشترک کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر، بیانیه های نهادهای مختلف اجتماعی چون نهادهای دفاع از حقوق کودک، دفاع از حقوق زن، فعالین محیط زیست، فعالین دفاع از زندانیان سیاسی، فعالین علیه اعدام، انجمن های صنفی مختلف، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، بیانیه های گروههای مبارزاتی شکل گرفته در مدیای اجتماعی در عرصه های مختلف مبارزه و بیانیه ها و پیامهای چهره های سرشناس کارگری همه و همه بستر راه اندازی گفتمان درمورد روز جهانی کارگر به عنوان روز کیفرخواست علیه سرمایه داری و اعلام خواستها و مطالبات ما به مناسبت این روز است.
با توجه به فضای پر تحرک سیاسی جامعه که از دیماه وارد فاز جدیدی شده است و با توجه به اعتراضات وسیع کارگری، میتوان اول مه گسترده تر از سالهای قبل در ایران را شکل داد.
روز جهانی کارگر فرصت مناسبی است برای همه کارگران و همه مردم معترض که به میدان آیند و اعتراضشان را علیه جهنم سرمایه داری حاکم اعلام کنند. مراکزی چون هپکو، آذر آب و آوانگان در اراک، گروه فولاد ملی در اهواز، نیشکر هفت تپه، ماشین سازیها، آلومنیوم بندرعباس و عسلویه که مراکز دائمی اعتراض هستند، همچنین مراکزی چون راه آهن، مخابرات، نفت، پتروشیمی ها، که در آنها کارگران بارها و بارها برای پیگیری خواستهایشان توانسته اند،اعتراضات سراسری خود را شکل دهند و پیگیر خواسته هایشان شوند، همه و همه مراکزی هستند که در آنها زمینه برای گرامیداشت با شکوه اول مه روز جهانی کارگر فراهم است و باید به تدارک آن رفت. کارگران در تمام این مراکز میتوانند در ادامه مبارزاتشان برای پیگیری خواستها و مطالباتشان به مناسبت روز جهانی کارگر تجمع کنند و مارش اعتراضی خود را شکل دهند. اول ماه مه همچنین فرصتی است برای فراخوان به تجمع برای بازنشستگان و معلمان که پیگیر خواستهایشان شوند. بعلاوه یک مرکز مهم گرامی داشت روز جهانی کارگر دانشگاهها است. برگزاری سمینارها، کنفرانسها، تاترهای خیابانی، به راه اندازی موزیک در خیابان و در محلات، سخنرانی و پخش شیرینی در متروها به مناسبت روز جهانی کارگر از جمله ابتکاراتی است که دانشجویان و جوانان میتوانند به کارگیرند و به استقبال اول ماه مه بروند. اول مه، روز جهانی کارگر، روز به چالش کشیدن سرمایه داری است، با تمام قوا به استقبال برگزاری هر چه با شکوهتر این روز برویم.
اعتصاب عمومی در شهرهای کردستان و کرمانشاه گسترش می یابد
بدنبال افزایش تعرفە گمرکی و بستە شدن مرزھا که بیکاری وسیع و فقر بیشتر مردم در این منطقه را بدنبال دارد، به اعتراضاتی گسترده در شهرهای کردستان و در این منطقه مرزی دامن زد. در عکس العمل به این تعرض حکومت، ابتدا مردم بانه در اعتراض به فقر و بیکاری دست به اعتراض زدند. بدنبال آن، دامنه این اعتراضات به جوانرود و مریوان و سقز کشیده شد. در جریان این اعتراضات مردم در شهر جوانرود دست به راهپیمایی زدند. در روز ٢٧فروردین شهرک صنعتی بانه با ١٨٠٥کارگر در حمایت از این مبارزات به اعتصاب سراسری پیوست. در ٢٨ فروردین کارگران بیکار شهر مریوان در یکی از خیابان های اصلی شهر در اعتراص به فقر و بیکاری سفره خالی پهن کرده و سپس دست به راه پیمایی به طرف فرمانداری زدند. در همین روز مغازه داران شهر سقز و در ٢٩ فروردین مردم در پیرانشهر به اعتصاب عمومی پیوستند و این اعتراضات تا به امروز ادامه یافته و اعتصاب عمومی در این منطقه گسترش می یابد.
اعتراضات مردم در شهرهای کردستان که جرقه اش در اعتراض به بسته شدن مرزها و علیه فقر و بیکاری زده شد و به اعتصاب عمومی گسترده در شهرهای مختلف این منطقه تبدیل شده است، اعتراضاتی در ادامه خیزش انقلابی مردم در دی ماه است. خیزش مردم در دیماه با شعار مرگ بر فقر، مرگ بر گرانی آغاز شد و در دومین روزش به شعار جمهوری اسلامی نمیخواهیم در قم تبدیل شده و دامنه اش حدود صد شهر را در برگرفت. و امروز در ادامه آن تحول مهم سیاسی است که مردم در شهرهای مختلف کردستان و کرمانشاه به خیابان آمده و علیه فقر و بیکاری به اعتراض برخاسته و راهپیمایی میکنند. این اعتراضات ادامه دارد و دامنه اش گسترده تر میشود.
اعتصاب ابزار قدرتنمایی کارگران است. اعتصاب عمومی پیام سیاسی جامعه به کل حاکمیت و نه آنها به این بساط فقر و تبعیض و توحش است.
اعتصاب عمومی گسترده در کردستان به کارگران و مردم در شهرهای دیگر نیز راه نشان میدهد. قبلا نیز اشاره کردم که اعتراضات گسترده کارگری که هر روز دامنه اش وسیعتر میشود، فضای پر تحرک جامعه و وضع آشفته حکومتیان بستر مناسبی برای رفتن بسوی اعتصابات سراسری کارگری در تمام مراکز کارگری و در کل جامعه است. باید آنرا به گفتمان همه کارگران و همه مردم تبدیل کرد. پیش بسوی اعتصابات سراسری کارگری.
کارگران در مقابل سرکوبها ایستاده اند
بدنبال اعتراضات قدرتمند کارگری در سال ٩٦، خصوصا در ماههای پایان سال، کارفرمایان با همدستی دولت و دستگاه سرکوبش فرصت تعطیلات نوروزی را غنیمت شمرده و تعرض به کارگران معترض در کارخانجات را در دستور کارشان گذاشته اند. در راستای این سیاست در کارخانجاتی چون گروه ملی فولاد اهواز، نیشکر هفت تپه، پالایشگاه گاز ایلام و ایران پوپلین رشت که از جمله کانون های داغ اعتراضات کارگری هستند، تعدادی از کارگران به جرم “تحریک” کارگران به اعتراض، ممنوع الخروج و یا مورد پیگیرد و دستگیری قرار گرفتند. اما کارگران در برابر این سرکوبگری ها با قدرت ایستاده ونه تنها به این سرکوبگری ها معترضند، بلکه پیگیر خواستهای برحق خود هستند . از جمله روز ٦ فروردین بدنبال اعتراضات کارگران ایران پوپلین ٤ نماینده اخراجی این کارگران که در جریان اعتراضات کارگران این کارخانه بخاطر ٣ ماه دستمزد پرداخت نشده از کار بر کنار شده بودند، به سر کارشان بازگشستند. کارگران نیشکر هفت تپه نیز که از هفتم فروردین ماه اعتراضات خود را برای پیگیری خواستهایشان از سر گرفته بودند، وقتی ٩ نفراز همکارانشان دستگیر شدند، با شدت دادن به مبارزه خود در پانزدهم فروردین ماه موفق به آزادی تمامی همکاران بازداشتی خود شدند. این کارگران با ایستادگی جانانه شان، با تجمعات هر روزه در کارخانه و در مقابل فرمانداری شوش و اعتصاب متحدانه شان موفق با آزادی همکاران بازداشتی خود شدند.
همچنین بدنبال اعتراضات هر روزه کارگران پالایشگاه گاز ایلام برای بازگرداندن ١١ همکار اخراجی خود به سر کار که بدنبال مبارزات آنان در روزهای ششم و هفتم اسفند در اعتراض به قراردادهای برده وار کاری اخراج شده بودند، مقرر شد که کارگران اخراجی به سرکارشان بازگردند.
در گروه فولاد ملی اهواز نیز اعتراض علیه دستگیری ها و بازگشت به کار کارگرانی که بخاطر مبارزاتشان ممنوع الورود شده اند، در جریان است. بدنبال ٢٧ روزاعتراض قدرتمند این کارگران در سال گذشته که در نتیجه آن کارگران موفق شدند دو ماه حقوق معوقه خود را دریافت کنند، در سال جدید مدیریت کارفرما در همدستی با دستگاه قضایی دولت با ایجاد فضای امنیتی میکوشد کارگران را از ادامه اعتراضاتشان برای پیگیری باقی خواستهای خود عقب زند. در عین حال با سرکوب و ارعاب پیشروی بیشتر این کارگران را سد کرده و خط ونشانی هم برای کارگران در تمامی مراکز کارگری کشیده باشد. در راستای اجرای این سیاست تعدادی از کارگران گروه ملی فولاد اهواز چون پیمان شجراتی، باصری، مصطفی عبیات، حسن جاویدی، حویزاوی، داوودی و کریم صیاحی کارت ورود شان به کارخانه مسدود شده است، ریاست اداره حراست به کارگران اخراجی عنوان کرده است که حکم جلب و بازداشت برای حدود ٥٠ نفر از کارگران صادر شده که بتدریج توسط پلیس دستگیر خواهند شد و روابط عمومی شرکت نیز طبق اطلاعیه ای اعلام کرده است که از این به بعد با تجمع کنندگان و معترضان برخورد “قانونی” صورت میگیرد و فسخ قرارداد میشوند. اما کارگران گروه ملی فولاد اهواز در مقابل این سرکوبگری ها با قدرت ایستاده و اعلام کرده اند که تا تمامی همکاران اخراجی آنها به سرکار بازنگردند و به این پیگردها خاتمه داده نشود به اعتراض و اعتصاب خود ادامه خواهند داد. کارگران اولتیماتوم داده که درصورت ادامه ارعاب و سرکوب کارگران، دست به اعتراضات گسترده تری خواهند زد.
در اسفند ماه نیز ده نفر از کارگران گروه ملی فولاد اهواز دستگیر شده بودند که کارگران با مارش عظیم و با شکوه خود در وسط خیابانهای شهر اهواز به همراه خانواده هایشان و با شعار نه تهدید، نه زندان، دیگر فایده ندارد، صحنه قدرتمندی از اعتراض را آفریدند و موفق به آزادی همکاران بازداشتی خود شدند.
مبارزات متحدانه کارگران گروه ملی فولاد اهواز، نیشکر هفت تپه، پالایشگاه گاز ایلام، ایران پوپلین رشت، نمونه های بارزی از موقعیت قدرتمند امروز کارگران در برابر جمهوری اسلامی و سرکوبگریهایش است. کارگران گروه ملی فولاد با شعار نه تهدید، نه زندان، دیگر فایده ندارد، جواب سرکوبگری های حکومت را داده اند. و این چنین است که کارگران با قدرت در مقابل سرکوبگری های حکومت ایستاده اند و به استقبال روز جهانی کارگر میروند.
گفتنی است که یک کارزار مهم اجتماعی، کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات با خواست مشخص لغو فوری احکام صادر شده زندان برای فعالین کارگری، معلمان معترض و تمامی فعالین سیاسی و آزادی همه زندانیان سیاسی است. با حمایت وسیع از مبارزات کارگران در برابر سرکوبگری های حکومت وسیعا به این کارزار بپیوندیم، و خواست مشخص این کارزار را در سر بند قطعنامه های اعتراضی مان برای روز جهانی کارگر قرار دهیم.
انترناسیونال 760
