وب سایت حکومتی رکنا:٥٣ معدن طبس، در لحظاتی کوتاه زیر آوار جان باختند؛ مردانی که برای لقمهای نان، جانشان را به خطر انداختند و اکنون خانوادههایشان بیسرپرست ماندهاند. دولت وعده خانه به بازماندگان داد، اما اکنون مشخص شده است که این خانهها نیز باری دیگر بر دوش خانوادههای داغدیده است؛ باری سنگین از قسطهای ۱۸ ساله که این خانوادههای زخمخورده را بیش از پیش در تنگنا قرار داده است.
کارگرانی که در سختترین شرایط و طاقتفرساترین کار جهان، تنها برای یک لقمه نان و آسایش خانوادههایشان تلاش میکردند. اما حالا، نه تنها آنها دیگر میان ما نیستند، بلکه خانوادههایشان نیز نانآور و تکیهگاه خود را از دست دادهاند.
دولت در ابتدای کار ،وعدهی خانههایی برای بازماندگان داد، خانههایی که در ظاهر «اهدایی» بودند، اما حقیقتی تلخ در پس این وعدهها پنهان بود. نیمی از هزینه این خانهها را باید خانوادهها به صورت قسطی پرداخت کنند، آنهم پس از سه سال تنفس و در دورهای هجده ساله! خانوادههایی که در شرایط سخت و دشوار اقتصادی امروز حتی در تامین نیازهای روزمره خود دچار مشکل هستند، چطور میتوانند قسطهای این خانهها را بپردازند؟
زنانی که پس از این حادثه بیرحم و جانکاه بدون سرپرست ماندهاند، با چشمانی غم زده از مسئولان میپرسند که چگونه میتوانند با مستمری حداقلیِ ماهیانه زندگی خود و فرزندانشان را بگذرانند، چه برسد به اینکه بخواهند اقساط یک خانه را نیز پرداخت کنند. برخی از این زنان آرزو دارند که حداقل شغلی برایشان فراهم شود تا در کنار مستمری همسرانشان، بتوانند از درآمد آن شغل برای تامین زندگی استفاده کنند.اما یک سوال مهم در ذهن همه باقی مانده است: چرا بهای سنگین بیتوجهی معدندار به ایمنی باید توسط خانوادههای داغدار و آسیبدیدهای که همه زندگیشان را از دست دادهاند، پرداخت شود؟ فیلم از اینجا
https://www.facebook.com/100005835611597/videos/pcb.2764573757080451/1577533986978000?locale=de_DE