روزنه rowzane خبری – تحلیلی
انترناسیونال: اکنون حدود دو هفته است که دور جدید اعتصاب و اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه شروع شده است. این اعتراضات حمایت و پشتیبانی بخشهای مختلف کارگران و مردم را با خود دارد و با توجه به سابقه مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه توجه زیادی بخود جلب کرده است. در این رابطه با شهلا دانشفر گفتگویی داریم.
انترناسیونال: شهلا دانشفر بنظر شما مهمترین ویژگی این دور از اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه چیست؟ شما چه جنبه هایی را بیشتر مورد توجه قرار میدهید؟
شهلا دانشفر: هفت تپه نمادی از فضای انفجاری جامعه ایست که فریاد میزند و میگوید ما هم در ایران نمیتوانیم نفس بکشیم و دارد صف اعتراضش را برای پایان دادن به این بساط جهنمی سازمان میدهد. در همین راستا بارزترین ویژگی این دور از مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه فضای خشم و انفجاری حاکم بر این حرکت و تعرضی بودن اعتراضات این کارگران است. اما خصوصیات بارز دیگر این جنبش بر افراشتن عملی پرچم شورا و اتکا و تصمیم گیری از طریق مجمع عمومی یعنی مشارکت همه کارگران اعتصابی است. سنت مجمع عمومی و شورا یک سنت بسیار مهم در جنبش کارگری و در کل جامعه است و هفت تپه دارد عملا این سنت را در جامعه جا می اندازد. هم در دوره قبل که با شعار اداره شورایی جلو آمد و هم اکنون که میگوید ما با اتکا به مجمع عمومی و به شیوه شورایی اعتصابمان را به پیش میبریم.
اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه به فقر و گرانی و تبعیض و نابرابری و بساط چپاول و دزدی در کارخانه و تعرض هر روزه به زندگی و معیشتشان است. این کارگران در چهار سال اخیر اعتراضات بسیاری داشته اند و نقطه درخشان آن در سال ٩٧ بود. اما امروز کارگران در دل بحران کرونا و رشد افسار گسیخته قیمت ها و اینکه همچنان با معضلاتی همچون نپرداختن دستمزدها، عدم تمدید دفترچه های بیمه و اخراجها و قراردادهای موقت کاری درگیرند، یک پارچه خشم و اعتراضند. بویژه وقتی کارگر به چشم خود می بیند که چه پولهای کلانی را باند مافیایی اسد بیگی به جیب زده اند، و توسط همین دار و دسته و همدستان حکومتی شان چه مکافاتی بر سر آنها آمده است، حق به جانب تر به جلو آمده و فریاد میزند و حق و حقوقش را طلب میکند. از جمله کارگر میگوید به من ربطی ندارد که اسدبیگی پولهایش بلوکه شده است. من سرم نمیشود که چه کسی میخواهد حقوق من را بدهد. دولت میخواهد بدهد یا قوه قضاییه، من مزدم را میخواهم. میگوید مملکت درآمد زیادی دارد و حقوق ما در اولویت است و حکومت مسئول است و ما هیچ بهانه ای را نمیپذیریم. ما کار کرده ایم و پولمان را میخواهیم. و اینها حرفهایی است که هر روز در سخنرانی های پرشور کارگران نیشکرهفت تپه بر فراز “سنگر” فریاد زده میشود. از سوی دیگر حرف کارگران در این اعتراضات اینست که با اینهمه تورم دستمزد ما کارگران باید بالای ده میلیون باشد.
در چنین فضایی از اعتراض و مبارزه نیشکر هفت تپه همچنان نقش پیشتاز خود را داشته و بار دیگر این کارگران با پرچم شوراها متحدانه و هوشیارانه در مقابل هرگونه تفرقه ای همچون تن واحدی ایستاده اند. از جمله در همین مدت دارودسته هایی از همین باند مافیایی هفت تپه تلاش زیادی کردند که بین کارگران تفرقه ایجاد کنند. بر سر محل تجمع تشتت و اختلاف ایجاد کنند. و در کنار این تلاش ها زمزمه های تعطیل شدن هفت تپه به پا شد تا کارگران از مبارزه شان دلسرد شوند. اما کارگران با اعلام اینکه ما شورایی تصمیم میگیریم و هر چه جمع بگوید به آن عمل میکنیم در مقابل آن ایستاده اند. بدین ترتیب این کارگران هر روزه مجمع عمومی خود را برپا میکنند و در سخنرانی هایشان همه تاکیدشان بر تصمیم گیری جمعی و حفظ اتحادشان است و یک صحنه پرشور از این اتحاد راهپیمایی کارگران در محوطه کارخانه با شعار “کارگر نیشکر هفت تپه، اتحاد، اتحاد” بود.
بدین ترتیب کارگران نیشکر هفت تپه علیرغم سرکوب وحشیانه اعتراضاتشان در سال ٩٧ توسط جمهوری اسلامی، علیرغم علم کردن “شورای اسلامی کار” به عنوان نهادی دست ساز خود برای عقب راندن اعتراضات و سربلند کردن دوباره شوراها در این مرکز مهم کارگری، در چنین قامت برافراشته ای دوباره سر بلند کرده و به میدان آمده اند و دارند خواستهایشان را طلب میکنند. از جمله خواستار بازگشت به کار رهبر محبوبشان اسماعیل بخشی و دیگر همکاران اخراجی خود بر سر کارند. کشیده شدن اسدبیگی و رستمی و دارو دسته مافیایی آنها را نتیجه مبارزات خود دانسته و خواستار مجازات آنها هستند و تاکیدشان بر جارو شدن بساط چپاول بخش خصوصی از این کارخانه است.
آنچه امروز در هفته میگذرد را باید بر متن اوضاع سیاسی جامعه نگاه کرد تا تصویر روشنی از اتفاق مهمی که در هفت تپه در جریان است پیدا کرد. واقعیت اینست که خیزش آبان و دیماه را جمهوری اسلامی سرکوب کرد، اما نتوانست جامعه را از خواستها و مبارزاتش عقب براند. و امروز در موج دوم کرونا شاهد این هستیم که مردم جانشان را کف دستشان گرفته و به خیابان آمده و با تجمعات اعتراضی هر روزه خود در اینجا و آنجا دارند حق و حقوقشان را طلب میکنند. حکومتیان خود از شورش های پساکرونایی مردمی هشدار میدادند و همه شواهد نیز بر این حقیقت تاکید داشت و ما زودتر آنرا پیش بینی کردیم. و امروز می بینیم که جامعه با اعتراضاتش دارد قرنطینه کرونا را می شکند و اوضاع بسرعت به سمت و سوی خیزشی میرود که به مراتب قدرتمند تر از آنچه در آبانماه و در دیماه ٩٦ بود خواهد بود. نیشکر هفت تپه طلایه های چنین حرکتی است و پیشتاز جامعه پرتلاطم امروز است.
انترناسیونال: آیا خواستهای کارگران همان خواستهایی است که در سال گذشته داشتند و عملی نشده است یا خواستهای تازه ای از جانب این کارگران مطرح میشود؟
شهلا دانشفر: واقعیت اینست که کارگران نیشکر هفت تپه با اعتراضات جانانه شان در سال ٩٧ توانستند عقب نشینی هایی را به حکومت تحمیل کنند. جمهوری اسلامی در کنار سرکوبگری ها شروع به دادن وعده و وعید هایی کرد. در همان موقع بخشی از طلب های کارگران پرداخت شد. بخشی از قراردادهای موقت کاری نی بر ها تمدید شد و مهمتر اینکه بالاخره مجبور شدند اسماعیل بخشی و دیگر بازداشت شدگان مربوط به این پرونده را آزاد کنند و اخیرا نیز احکام زندان بخشی و خنیفر و علی نجایی و شماری از حامیان مبارزات این کارگران لغو شد. و امروز کارگران با کشیده شدن اسد بیگی و رستمی و دارو دسته مافیایی اش به دادگاه، قدرت خود را می بینند. اما نکته اینجاست که دوباره کارگران با معضل دستمزدهای پرداخت نشده و زمزمه های فروش زمینهای نیشکر هفت تپه و به خطر افتادن کار و معیشت خود روبرو هستند. آنهم در شرایطی که قدرت خرید کارگران هر روز پایین تر آمده و فقر و گرسنگی بیداد میکند. در نتیجه پرداخت دستمزدهای پرداخت نشده بخش های مختلف این مجتمع و تمدید دفترچه های بیمه و دائمی کردن قراردادهای کاری نی برها و بازگشت به کار آن بخش از کارگرانی که قراردادشان تمدید نشده است خواستهای فوری این کارگران است. در عین حال خواست اصلی آنها خلع ید از بخش خصوصی به عنوان یک شکل آشکار و عیان اختلاس ها در نیشکر هفت تپه است. اما با توجه به اتفاقاتی که طی مبارزات دو سال اخیر در نیشکر هفت تپه روی داده است خواستهای مهم دیگری نیز به جلو آمده و در لیست مطالبات فوری کارگران قرار گرفته است. بطور مثال همانطور که اشاره کردم این کارگران موفق شدند با مبارزات و با کمک همبستگی های گسترده در ایران و در سطح جهان، کاری کنند که جمهوری اسلامی ناگزیر به عقب نشینی شود و احکام قضایی صادره برای اسماعیل بخشی، دیگر فعالین کارگری هفت تپه و تعدادی از حامیان این اعتراضات که متصل به پرونده هفت تپه بودند را لغو کند. اکنون آنها خواستار بازگشت به کار اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و دو همکار دیگر اخراجی خود ایمان خضری و سالار بیژنی هستند. در عین حال به بازگشت به زندان سپیده قلیان که در رابطه با این پرونده ٥ سال حکم گرفته و حکمش اجرایی شده اعتراض دارند. نکته دیگر اینکه همین روز ها اسد بیگی سردسته دزدان در هفت تپه به بهانه پرداخت دستمزدهای معوقه کارگران، تحت عنوان “آزادی مشروط”، از زندان مرخص شد. کارگران این را بهانه ای برای وقت خریدن برای وی و خارج کردن او از زیر بار این پرونده میدانند. از همین رو خواست فوری آنان بازداشت اسدبیگی و محاکمه اوست. اعتراض کارگران نه فقط به دزدی ها و چپاولگری های وی بلکه به سرکوبگری هایش در این کارخانه و بالا کشیدن حق و حقوقشان است.
بهر حال اسد بیگی چهره کثیف و شناخته شده ای برای همه است. او سردسته باندی است که هر سر آن به یکی از مقامات حکومتی میرسد. او با اتکاء به این قدرت مافیایی اش نیروی انتظامی و دستگاه قضایی و همه دستگاه سرکوب حکومت را به خدمت گرفت و با قدرت مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه را سرکوب کرد. از همین رو او عنصری کریه و منفور در نزد کارگران نیشکر هفت تپه است. امروز این کارگران با خشم تمام بر مجازات “حبس ابد” برای اسد بیگی نیز تاکید میکنند. اما بد نیست همین جا اضافه کنم که خواست مجازات اسدبیگی و اسدبیگی ها و کلیه سران حکومت و باندهای مافیایی متصل با آن خواست همه مردم است و باید تک تک اینها محاکمه شوند. اما مجازات هایی چون حبس ابد و اعدام از نوع مجازاتهایی هستند که حکومت های وحشی و دیکتاتوری ای همچون جمهوری اسلامی مجریان آن هستند وبا اتکاء به چنین مجازاتهایی حاکمیت کرده و میکوشند که جامعه را به قهقرا ببرند. از این رو طرح این خواست به این صورت از نظر من ایراد جدی دارد. خواست همه ما مردم محاکمه اسد بیگی ها و تک تک سران حکومت در دادگاههای علنی مردمی است و مبارزه ما برای جارو کردن کل بساط توحش و بردگی حاکم است.
و بالاخره اینکه یک خواست دیگر کارگران نیشکر هفت تپه بازگرداندن ثروتهای دزدی شده توسط باند اسدبیگی و دست اندرکاران حکومتی به شرکت و در خدمت پرداخت طلبهای کارگران و بهبود وضعیت شرکت و وضعیت شغلی کارگران است. و این خواست بسیار مهم است. امروز کارگران نیشکر هفت تپه با قدرت اتحاد و شورای خود برای این خواست و سر پا نگهداشتن هفت تپه مبارزه میکنند و داشتن امنیت شغلی را حق مسلم خود میدانند. به این اعتبار خواستهای امروز کارگران نیشکر هفت تپه حاصل یکسری پیشروی های مبارزاتی آنهاست و نسبت به قبل بدرجه ای جلو تر است.
انترناسیونال: اشاره کردید که کارگران در روزهای اخیر تصمیمات خود را از طریق مجمع عمومی و به شیوه شورایی گرفته اند و عملا شورای خود را نیز پایه گزاری کرده اند. این جنبه چه اهمیت و جایگاهی در مبارزات کارگری در این دوره دارد و نظر شما در این مورد چیست؟
شهلا دانشفر: روز یک تیر بود که کارگران در تجمع اعتراضی شان در محل “سنگر” که مقابل دفتر مدیریت قرار دارد، اعلام کردند که اعتراضاتشان را شورایی به جلو خواهند برد و اعلام این تصمیم به نقطه عطف دیگری در مبارزات این کارگران تبدیل شد. با این تصمیم در واقع کارگران نیشکر هفت تپه شورای اعتراض خود را پایه گذاری کردند و با برافراشتن دوباره این پرچم بر فراز هفت تپه به میدان آمدن قدرتمند دوباره خود را اعلام کردند. جمهوری اسلامی همانطور که اشاره کردم شورای این کارگران را در سال ٩٧ مورد یورش قرار داد. نمایندگان کارگران را دستگیر و زندانی کرد و اکنون کارگران نیشکر هفت تپه شورای خود را دوباره برپا کرده و شمار بیشتری از آنان پا به جلو گذاشته و به عنوان نماینده کارگران دارند عرض اندام میکنند. بدین ترتیب کارگران نیشکر هفت تپه با رسمیت دادن به شورای خود پاسخ محکمی به سرکوبگری های جانیان اسلامی میدهند.
از سوی دیگر نیشکر هفت تپه با این کار در واقع پاسخ درست ایجاد تشکلهای سراسری کارگری را بطور عملی داد و ممکن بودن ایجاد آن را به نمایش گذاشت. و این نوین است و به کل جامعه راه نشان میدهد. بویژه کارگران نیشکر هفت تپه در اعتراضات سال ٩٧ گفتمان ایجاد شوراها را به درون جامعه آوردند و امروز خود مبتکر ایجاد آن و اعلام علنی اش شده اند.
در عین حال برپایی شورا و اتکای کارگران نیشکر هفت تپه به مجمع عمومی و تصمیم گیری جمعی شان بار دیگر جایگاه و نقش مجمع عمومی و شورای کارگری را در حفط اتحاد و اعمال اراده مستقیم خود کارگران به نمایش گذاشت. و این چیزی است که کارگران نیشکر هفت تپه در تجربه مبارزاتی شان به آن رسیده اند. امروز تاکید این کارگران بر تصمیم گیری جمعی در مجمع عمومی هر روزه شان به عنوان راهی موثر برای مقابله با هر گونه تفرقه افکنی ای و به انحراف کشیدن مبارزاتشان است. این تجربه مهمی است و از تجربیات نیشکر هفت تپه باید آموخت.
و بالاخره اینکه پایه گذاری مجدد شورا در هفت تپه عملا میخ آنرا در این کارخانه ودر جنبش کارگری کوبید و جایگاه و اهمیت این اتفاق بسیار فراتر از خود هفت تپه است. شوراها بطور واقعی آلترناتیو چپ جامعه در سیر تحولات سیاسی جامعه است و هفت تپه سنگ بنای آنرا گذاشته است.
انترناسیونال: به چه شیوه هایی کارگران و مردم و همچنین احزاب و تشکلهای مردمی میتوانند از مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه حمایت و پشتیبانی کنند؟
شهلا دانشفر: کارگران نیشکر هفت تپه با توجه به اعتراضات درخشانی که بطور مشخص در این چند ساله داشته اند، امروز جایگاه و موقعیتی کلیدی و مهمی در جنبش کارگری و در سطح جامعه دارند. از همین رو هم اکنون تمام سرها بطرف هفت تپه چرخیده است. در همین مدت تشکلها و گروههای مختلفی از کارگران، معلمان و بازنشستگان حمایت خود را از مبارزات و خواستهای این کارگران اعلام کرده اند. همچنین اخبار این مبارزات در گروههای مختلف مبارزاتی با هزاران عضو هر روزه رسانه ای میشود. این همبستگی ها و پشتیبانی ها باید گسترش یابد. پیوستن دیگر نهادها و گروههای مبارزاتی به حمایت و دادن پیامهای همبستگی به کارگران نیشکرهفت تپه یک قدم مهم در این راستاست. طبعا یک حلقه کلیدی در جلب همبستگی اجتماعی و مردم شهر شوش و دیگر شهرها حضور فعال خانواده ها است که ما همواره بر روی آن تاکید کرده ایم.
همچنین فراخوان ما به حمایت وسیع کارگران در تمام مراکز کارگری از مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه است. فراخوان ما به همبستگی مردم شوش و دیگر مراکز کارگری در این استان با کارگران نیشکر هفت تپه است.
بعلاوه هفت تپه را باید تکثیر کرد. هم اکنون بخش های مختلفی از کارگران و بخش های مختلف جامعه در اعتراضند و هفت تپه میتواند الگویی برای رفتن جنبش کارگری بسوی اعتصابات سراسری است. از جمله در همین مدت اخیر شاهد تجمعات کارگران برق فشار قوی، تجمعات معلمان حق التدریسی و قرار دادی، کارگران راه آهن در شهرهای مختلف، کارگران مخابرات، کارگران شهرداری ها، کارگران معادن در چندین شهر، پرستاران و بخش های مختلف کارگری بوده ایم. همه این بخش ها که نام بردم سابقه برگزاری اعتصابات و تجمعات سراسری را دارند و امروز میتواند همگام با نیشکر هفت تپه به میدان بیایند و خواستهایشان را اعلام کنند. همچنین در جوار نیشکر هفت تپه فولاد اهواز قرار دارد که با خواستهای مشترکی با نیشکر هفت تپه و هم پای آن در سال ٩٧ به میدان آمدند و خیابانهای شهر اهواز را به لرزه در آوردند و صدایشان در همه جا پژواک پیدا کرد. گسترش دامنه این اعتراضات یک شکل عملی تقویت مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه است.
طبعا یک وجه مهم دیگر کار جلب حمایت و همبستگی جهانی کارگری است. در این عرصه نیز جنبش کارگری در ایران و مشخصا نیشکر هفت تپه پیشروی های بسیاری داشته است. امروز نیز صدای اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه باید جهانی شود. خصوصا اینکه هفت تپه امروز نامی آشنا برای سازمانهای کارگری در سطح جهان است و گوشها برای شنیدن صدای اعتراض این کارگران باز است. ما به سهم خود تلاش میکنیم که صدای آنها در سطح جهانی باشیم. ضمن اینکه این کارگران همانند گذشته بازهم میتوانند با نوشتن نامه به نهادهای کارگری در سطح جهان صدای خود را جهانی کنند.
انترناسیونال: با تشکر از شما
انترناسیونال874
