روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۷۷۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
با وجود انتخاب حسین حسینی، کاپیتان استقلال، به‌عنوان بهترین دروازه‌بان فصل بیست و سوم لیگ برتر، باشگاه استقلال تاکنون موفق نشده مجوز امنیتی برای ادامه فعالیت کاپیتانش را دریافت کند.
در بازی استقلال با آلومینیوم اراک، یکی از دختران هوادار استقلال وارد زمین شد و از سد مأمورین گذشت و کاپیتان استقلال را در آغوش گرفت که منجر به مشاجرهٔ نیروهای یگان ویژه با حسینی شد. کمیته انضباطی، حسینی را به یک جلسه محرومیت تعلیقی و ۳۰۰ میلیون تومان جریمه محکوم کرد. کاپیتان استقلال هم با طعنه به رأی کمیته انضباطی گفت: “جریمه را می‌پردازم، فدای سر آن خانم.”
این “مشاجره” پایان نیافته است، “دو تیم بزرگ‌تر” درگیر این مسابقه نفس‌گیر هستند. در یک سو کل جمهوری اسلامی ایستاده است که می‌داند در صورت رضایت‌دادن به آن بغل باید منتظر عواقب سخت‌تر اجتماعی باشد؛ باید بپذیرد که از این به بعد هواداران دختر به وسط زمین فوتبال بپرند و شخصیت‌های محبوب خود را در آغوش بگیرند. این یک رسم جهانی در همه مسابقات، بویژه فوتبال است که “جیمی جامپ” ها از سد مراقبین عبور می‌کنند و با ستاره‌های تیم عکس می‌گیرند یا از سیاستی که در جامعه مطرح است انتقاد می‌کنند. در هیچ کجای جهان بازیکنی برای چنین کاری جریمه یا محروم نمی‌شود. در ایران اما این اسلام و حکومت مذهبی است که با یک بغل، بنیادش به فنا می‌رود و حکومت خود را در سراشیب سقوط می‌بیند.
در برابر این رخداد اجتماعی که فراتر از یک بغل ساده است باید در کنار حسین حسینی، کاپیتان استقلال ایستاد و از او با تمام وجود حمایت کرد. بهترین و مؤثرترین حمایت این است که همه باشگاه‌ها نسبت به این موضوع فعالانه از حسینی حمایت کنند. هواداران باشگاه‌ها در این میان نقش اساسی دارند و می‌توانند فشار سنگینی بر باشگاه‌های مورد حمایتشان باشند.
همه شهروندان در ایران که از اسلام و حکومت اسلامی جانشان به لب رسیده است می‌توانند موتور محرکه یک اعتراض اجتماعی نسبت به این واقعه باشند. جواب مردم به این رویداد یک نه بزرگ فرهنگی و سیاسی به حکومت اوباش اسلامی است و رژیم را بیشتر در لاک دفاعی فرو خواهد برد. حسینی، کاپیتان تیم استقلال تنها نیست. این را باید در کلۀ پوک حکومت فروکرد.
