روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۱۵۲– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
مهدی کروبی در دیدار با فرزندان موسوی گفت علی خامنه‌ای در انتخابات ۸۸ رأی مردم را نپذیرفت و از سرکوب خشن حمایت کرد. او افزود نتیجه آن سیاست‌ها، فروپاشی اقتصاد، اخلاق و امنیت کشور است.
انتقاد تند کردن از خامنه‌ای از درون نظام دیگر به امری عادی و روزمره تبدیل شده است. وقتی رهبری پشمش ریخته باشد و برای حفظ نظامش راه حلی نداشته باشد، آنگاه موج انتقادات از درون هم شروع می‌شود. خامنه‌ای یک رهبر مفلوکِ شکسته خورده “دو سر نجس” است. شکست‌خورده توسط مردم ایران. این شکست سیاسی خیلی پیش‌تر از سال ۸۸ شروع شده بود، اما در آن انتخابات که رای موسوی دزدیده شده و احمدی‌نژاد سر از صندوق در آورده بود، فرصتی به مردم داد تا میلیونی به خیابان بریزند و خامنه‌ای را به چالش بکشند. البته وقتی “رهبران جنبش سبز” – موسوی و کروبی مشاهده کردند که روند اعتراضات چندین ماهه مردم می‌تواند باعث فروپاشی نظام شود، کوتاه آمدند تا جمهوری اسلامی حفظ شود.
از آن سال تا امروز این روند فروپاشی درونی جمهوری اسلامی روزبه‌روز گسترده‌تر شده است. اوضاع امروز نشان‌دهنده اوج جنبش انقلابی سرنگونی‌طلبی در ایران است. شرایطی که کروبی را شیر کرده است که بر “مرده خامنه‌ای چوب بزند” یادمان هست که در آخرین انتخابات کذایی ریاست‌جمهوری همین کروبی در دفاع از پزشکیان وارد صحنه شد و رأی داد.
در اوج شرایط انقلابی در ایران راه حل‌های حفظ جمهوری اسلامی – و حفظ سیستم سرمایه‌داری بطور کلی- از زمین و آسمان همچون باران پاییزی می‌بارد. از درون نظام خاتمی و روحانی‌ها و پزشکیانها بلند می‌شوند و دو متر ان سو تر شمایل موسوی – بقول کروبی “نخست‌وزیر امام در دوران سخت جنگ” قاب گرفته می‌شود تا مردم بجای انقلاب و سرنگونی “چهره نورانی” ایشان را ببینند.
مقداری دورتر از این جماعت راه حل رضا پهلوی را می‌بینیم که می‌گوید اگر قرار باشد اسلام و دین در ایران در خطر باشد ترجیح می‌دهد همین جمهوری اسلامی روی کار بماند. در وصف ساواک و در ضدیت با چپ جامعه همه چماقداران سلطنت‌طلبش را در خارج کشور بسیج می‌کند. این جماعت برای اینکه با “زیاده روی‌های” جنبش انقلابی زن زندگی آزادی مقابله کند از هم اکنون دست به دامان ساواک شده و از رئیس ساواک دوران پدرش پرده‌برداری کرده است.
اما آنچه که در ایران قدرت بسیج سراسری دارد، راه‌حل انقلابی چپ است. چپی که جامعه را برای رسیدن به آزادی و رفاه و برابری بسیج کند؛ چپی که حزب خودش – حزب کمونیست کارگری – را با ده‌ها سال تجربه درخشان در کنار خود دارد؛ این چپ اجتماعی با همه شبکه‌ها و تشکل‌ها و نهادهایش می‌تواند دست در دست این حزب به عمر جمهوری اسلامی پایان دهد و مبشر رهایی مردم شود.
