کرونا،ترک تحصیل ۳ میلیون دانش‌آموز

تیک :بنا بر اعلام وزیر آموزش و پروش، حدود ۳ میلیون دانش‌آموز ایرانی پس از همه‌گیری کرونا ترک تحصیل کرده اند. به گزارش همشهری و به نقل از محسن حاجی میرزایی، «سکونت دانش‌آموزان در مناطق محروم و فاقد اینترنت و همچنین دسترسی نداشتن به ابزار آموزشی از دلایل عمده بازماندن از تحصیل دانش‌آموزان بوده است.»
در این میان بر اساس اعلام قاسمعلی خدابنده، مدیرکل آموزش و پرورش خراسان رضوی، این استان با سهم ۴۰ هزار نفری، بیشترین میزان ترک تحصیل دانش آموزان در کشور را به خود اختصاص داده است.
معیار وزیر آموزش و پرورش برای شناسایی آمار کودکان بازمانده از تحصیل، دانش‌آموزانی‌اند که در شبکه «شاد» ثبت‌نام نکرده اند. این در حالی است که در بسیاری از خانواده‌ها کودکان در شبکه شاد ثبت‌نام کرده، اما به دلیل فقر و محرومیت امکان ادامه تحصیل را نداشته‌اند.
بسیاری از دانش آموزان (به ویژه در مقاطع پایین‌تر تحصیلی) با گوشی تلفن همراه پدران و مادران خود به شبکه «شاد» وصل می‌شدند که در همه ساعات روز در دسترس شان نبود. بسیاری از خانواده‌ها هم یک گوشی داشتند و چند دانش‌آموز باید با آن درس می‌خواندند.
تردید درباره آمار اعلام شده وزارت آموزش و پرورش به این دلیل است که در طول یک سال گذشته آمار‌های متناقضی درباره تعداد کودکان بازمانده از تحصیل ارائه شده است. احمد حسین فلاحی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، در بهمن سال ۱۳۹۹ اعلام کرد ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار دانش‌آموز در حال ترک تحصیل هستند.
پس از او بهروز محبی، دیگر نماینده مجلس، نیز در فرودین ماه سال جاری در گفتگو با ایلنا از آمار ۳۰ تا ۴۰ درصدی ترک تحصیل دانش‌آموزان در دوران همه‌گیری خبر داد. اما پیش از آن‌ها در دی ماه سال ۱۳۹۹ جواد حسینی، رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی اعلام کرده بود که۳۰ درصد دانش‌آموزان یعنی حدود پنج میلیون دانش‌آموز از وسایل هوشمند آموزش بی بهره اند.

«شکاف دیجیتالی»: اینترنت در ایران، چگونه بستری برای نابرابری شد؟
با این همه، معضلات آموزش آنلاین صرفاً به نوع آموزش یا تطبیق پذیری دانش آموزان و معلمان با شرایط جدید خلاصه نمی‌شود. «مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری» در ایران، چندی پیش در گزارشی به این موضوع پرداخته بود.
این گزارش، بر اساس داده‌های «سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی» (موسوم به OECD که کشور‌های عمدتاً توسعه یافته جهان را در بر می‌گیرد)، تهیه شده و نشان می‌دهد که موضوع «عدالت آموزشی»، تا چه اندازه با موضوع آموزش آنلاین در هم تنیده است.
اما این دو موضوع چگونه به مرتبط می‌شوند؟ پاسخ را شاید بتوان با استفاده از مفهوم «شکاف دیجیتالی» (Digital divide) توضیح داد. منظور از «شکاف دیجیتالی»، شکافی اجتماعی-اقتصادی است که ناشی از تفاوت در سطح دسترسی به اینترنت و فضای مجازی است.
این شکاف از بدو ایجاد «وب جهانی» (World Wide Web) در جهان وجود داشته و همواره شهروندان کشور‌های فقیرتر، دسترسی کمتری به جهان دیجیتال و امکانات آن داشته اند. با این همه، به نظر می‌رسد بروز همه گیری کرونا و ضرورت دسترسی به فضای مجازی برای پیش برد ساده‌ترین امور روزمره، این شکاف را عمیق‌تر کرده است.
به این ترتیب، به نظر می‌رسد به موازات تشدید نابرابری اقتصادی در ایران (که گزارش‌های رسمی با استفاده از سنجش «ضریب جینی» موید آن هستند)، نوع دیگری از نابرابری هم به شکلی چراغ خاموش رو به گسترش است: نابرابری دیجیتالی