روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۹۴۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
ابوالفضل نوروزی، مدیرکل اقتصاد مسکن وزارت راه و شهرسازی در گفت‌وگو با صدا و سیما با اشاره به خانه‌های خالی در کشور گفت: “هفت شخص حقیقی داریم که املاک بسیاری را در اختیار دارند. فردی را داریم که بیش از ۱۰۰۰ ملک و فرد دیگری هم بیش از ۵۰۰ ملک دارد.”
موضوع کمبود مسکن، بد مسکنى، گرانى مسکن و بالابودن کرایه‌خانه‌ها و عوارض مختلف گرانى مسکن اعم از پشت‌بام خوابى، کارتون خوابى و هزاران پدیده اجتماعى ناهنجار دیگر آنچنان در ایران گسترده شده است که به نظر میرسد حتى فرهنگ لغات نیز از پیداکردن لغت‌های درخور براى این ناهنجاری‌های نوظهور واقعاً کم آورده است.
انباشت سرمایه در دست عده قلیلى سرمایه‌دار و آیت‌الله‌های میلیاردر و آقازاده های مفت‌خور نتیجه‌ای جز بی‌خانمانی میلیونی مردم زحمت‌کش نداشته است. دولت و حکومت در ایران تنها ابزار اعمال قهر و قدرت سیاسى نیست؛ تنها ارگان تضمین حفظ ثروت‌های میلیاردى آقایان و آقازاده‌ها نیست، بلکه یک دستگاه مافیایى دزدسالار است که تنها وظیفه واقعى آن غارت حداکثر ثروت مردم است.
آنچه اهمیت دارد مبارزه متحدانه در مقابل این غارت سازمان‌یافته است. مبارزه و مطالبه براى داشتن مسکن مناسب یک حق است، حقى که می‌تواند با بازپس‌گرفتن فضاى شهرى از سرمایه‌داران و مالکان آپارتمان‌های زنجیره‌ای سرمایه‌داران به صاحبان اصلی‌اش، یعنی توده میلیونی مردم بی‌مسکن، به حق‌دار برسد.
واقعیت مسلم این است که حداقل در کلان‌شهرهای ایران کمبود مسکن وجود ندارد. آنچه که وجود دارد توزیع ناعادلانه این امکانات اجتماعی است. با ادامه حیات سرمایه‌داری در ایران؛ با ادامه اقتصادى که سود سرمایه‌ها مهم‌تر از جان و حیات انسانیست و سرانجام با ادامه رژیم دزدسالار اسلامى، آرزوی توزیع عادلانه، امید پوچى است.
فقط با مبارزه متحدانه و با مصادره و توزیع تمامى خانه‌ها و آپارتمان‌های مافیای مسکن و در اختیار قراردادن این خانه‌ها به خانواده‌های بی‌مسکن می‌توان با پدیده بی‌خانمانی مبارزه کرد. داشتن یک مسکن مناسب یک حق در جوامع مدرن است. مسکن براى زندگى باید رایگان شود یا تا رسیدن به این وضعیت در ارزان‌ترین شکل ممکن با دخالت مستقیم دولت در اختیار مردم قرار بگیرد.
