روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
اسماعیل بخشی از رهبران محبوب کارگران نیشکر هفت تپه در اینستاگرام خود نوشته است که: “در این پنج سال با وجود اینکه برخی از ما اخراج و یا اکثرا تحت فشار مالی شدید بودیم اما یک ریال کمک مالی از هیچ شخص حقیقی و حقوقی دریافت نکردیم. فعالین حاضر در مبارزات هفت تپه اگر در هر چیزی اختلاف نظر داشتند اما همگی عهد کردیم که به هیچ وجه کمک مالی از خارج هفت تپه دریافت نکنیم.”
سئوال من از اسماعیل بخشی این است که مگر چه اشکالی دارد که کارگران هفته تپه در مبارزه علیه احجاف و زورگویی کارفرما و دولت از کمک مالی سایر کارگران در ایران و یا حامیان خود در اقصی نقاط جهان برخوردار شوند؟! همه می دانند که وقتی کارگران علیه تضییقات سرمایه داری دست به اعتصاب و اعتراض می زنند سرمایه داران و دولتهایشان به تقلا می افتند که با قطع دستمزد ها، با گرسنگی دادن به کارگران اعتصابی و انواع و اقسام فشارهای اقتصادی دیگر مبارزه کارگران را به شکست بکشانند. همین امر در مورد کارگران هفت تپه نیز اتفاق افتاد. اما در این میان عجیب است که یک رهبر کارگری با سرافرازی بگوید که ما در چنین شرایطی از دریافت کمک مالی خارج از هفت تپه سر باز می زنیم؟! معمولا سرمایه داران و دولتها هستند که برای شکست دادن اعتصاب کارگران چنین محدودیت هایی ایجاد می کنند، در حالی که ایجاد صندوق اعتصاب و کمک مالی به این صندوق، حالا از هر جا که باشد، حق طبیعی کارگران است. جمهوری اسلامی این حق را از کارگران سلب کرده است. اعتصاب و تشکیل صندوق اعتصاب غیر قانونی است و برای گرفتن این حق طبعا باید تلاش کرد و از موانع و سدهایی که جمهوری اسلامی در این راه ایجاد کرده عبور کرد.
من بعنوان یک فعال اجتماعی تا جائی که بتوانم برای پیشبرد مبارزه کارگران ایران در هر جا که باشد کمک مالی خواهم کرد و این را نشانه همبستگی با مبارزات آنها می دانم. پشتیبانی مالی از مبارزات کارگری، نوعی بیمه کارگران به اتکاء همبستگی و همدلی است و نه فقط اشکالی ندارد بلکه لازم و ضروری هم هست و باید هر چه بیشتر رواج یابد و تقویت شود. حمایت مالی از کارگران اعتصابی و اعلام همبستگی با مبارزه آنها ردیه ای بر انزوا و انفرادی است که سرمایه داران و عمال اسلامی شان با تمام قوا سعی میکنند به کارگران تحمیل کنند.
ممکن است گفته شود که کمک های مالی خارج از هفت تپه و بخصوص از خارج کشور باعث می شود که جمهوری اسلامی مستمسکی پیدا کند تا مبارزات کارگران را راحتتر سرکوب کند. به نظر من نباید به این حرفها اهمیت داد. اولا رژیمی که اعتراضات کارگرانی را که چندین ماه حقوق نگرفته اند بی شرمانه سرکوب می کند اصولاً نیازی به عذر و بهانه ندارد. بعلاوه حتی اگر شما این کار را هم نکنید جمهوری اسلامی هزار و یک اتهام امنیتی و جاسوسی بارتان خواهد کرد و ما نباید بدهکار چنین اتهامات سخیفی باشیم. در ثانی همانطور که پیشتر گفتم مگر کارگران چه “گناهی” مرتکب می شوند که برای پیشبرد اعتصاب شان و مقابله با کارشکنی های سرمایه داران بنیه مالی خود را با کمک گرفتن از هم طبقه ای هایشان و سایر مردم شریف و آزادیخواه تقویت کنند؟ مگر موقعی که شرکت ها و کارخانه ها به تنگنا می افتند هزار و یک بانک و موسسه اعتباری و یا دولت به کمک آنها نمی شتابد و برای آنها امتیازات ویژه قائل نمی شود تا آنها بتوانند به فعالیت سودجویانه خود ادامه دهند؟ پس چرا وقتی که نوبت به کارگران می رسد چنین کاری محدود و ممنوع می شود؟!
راستش کارفرمایان و دولتهای سرمایه داری در طول تاریخ از این نوع محدودیتها زیاد بر کارگران اعمال کرده اند: حق اعتصاب ندارید، حق تشکل ندارید، حق عضویت در احزاب سیاسی ندارید، حق انتخاب نماینده ندارید، حق تصمیم گیری در مورد شرایط کارتان ندارید و … اگر کارگران به این حق نداشتن ها تن می دادند امروز بردگان مطیع و فرمانبردار سرمایه داری می بودند. اما واقعیت این است که جنبش کارگری با مبارزه درخشان اش چه در هفت تپه و چه در جاهای دیگر دنیا این محدودیت ها را شکسته و نه فقط حقوق انسانی خود را بدست آورده بلکه در نتیجه این مبارزات شرایط عمومی جامعه نیز بهتر شده است.
خلاصه کنم: حمایت مالی از کارگران اعتصابی هفت تپه در پنج سالی که آنها درگیر یک مبارزه دشوار و قهرمانانه بوده اند نشانه حقانیت این مبارزه و باعث افتخار است. این مبارزه چنان حق طلبانه و جسورانه بود که تحسین همگان را برانگیخت و باعث توجه عموم به مرکز اعتصاب جهان شد. بسیاری حاضر بودند و هستند که کارگران قهرمان هفت تپه را برای موفقیت در مبارزه شان علیه ستمگری و زورگویی دولت اسلامی بطور همه جانبه مورد حمایت و پشتیبانی قرار دهند. این یک نقطه قوت برای کارگران نیشکر هفت تپه است. چنین حمایت هایی پیوندهای همبستگی و اتحاد را در میان بخشهای مختلف طبقه کارگر گسترش میدهد. ما فقط همدیگر را داریم و نیروی همبستگی ما موفقیت ما در مبارزه را هم بیمه خواهد کرد.
