روزنه rowzane خبری – تحلیلی
رحیم یوسفی متاسفانه اعدام شد!رحیم یوسفی را برای اعدام در زندان نقده به سلول انفرادی منتقل کرده بودند. سحرگاه روز چهارشنبه برابر با ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ او را حلق آویز کردند و جانش را گرفتند. جرمش هر چه بود نمی بایست جانش گرفته می شد. مردم بویژه در نقده و پیرانشهر در مقابل زندان و در مقابل منزل خانواده مقتول برای نجات جانش تجمع کردند. در شرایط اوج دوباره کرونا در این مناطق باید بگوییم که مردم سنگ تمام گذاشتند. حکم و رای و تمایل مردم روشن بود. آنها اعدام را نمی خواستند و نمی خواهند. و با تجمع خود خواهان بازگرداندن زندگی به رحیم یوسفی بودند. رحیم متهم به قتل بود. ولی گفته می شود قتلی که رحیم مرتکب شده بود حتی عمدی نبوده است. یک حادثه و اتفاق بسیار ناگوار غیر عمدی بوده است. این به نوبه خود اعدام رحیم یوسفی را دردناک تر می کند. اما حتی اگر اینطور هم نمی بود رحیم نمی بایست اعدام می شد. قتل را با قتل جواب نمی دهند. شما نمی توانید مدعی شوید که برای جلوگیری از قتل به یک قتل دیگر اینبار از جانب دولت و بطور سازمان یافته و برنامه ریزی شده دست بزنید. جمهوری اسلامی این کار را می کند. ما نام این را جنایت می گذاریم. جنایتی که دولت مرتکب می شود. و همه می دانیم که جمهوری اسلامی این جنایات را برای چه منظوری مرتکب می شود. به خاطر اینکه در جامعه ایجاد ترس و وحشت کند. اما مسئله به اینجا ختم نمی شود. جمهوری اسلامی با قوانین ضد انسانی قصاصش خانواده مقتول هم شریک جنایت خود می کند. از احساسات و غم و ناراحتی خانواده مقتول سوء استفاده می کند. چه کسی صندلی را از زیر پای اعدامی می کشد؟ این قاضی جنایتکار نیست که حکم اعدام داده است. این کار را خانواده مقتول می کند. کل این تصویر وحشتناک است. ما همیشه از خانواده های مقتولین خواسته ایم که به قوانین وحشیانه قصاص جمهوری اسلامی پشت کنند و احکام اعدام را به مورد اجرا نگذارند و رای به زندگی بدهند. در موارد قابل توجه ای خانواده ها به این درخواست مخالفین اعدام گوش می دهند و با حمایت گرم مردم در آغوش گرفته می شوند. ولی در مواردی متاسفانه این کار را نمی کنند. مورد رحیم یوسفی چنین بود. اما خشم ما متوجه خانواده مقتول نیست اگر چه از آنها انتظار دیگری داشتیم. خشم ما متوجه رژیمی است که رکورددار اعدام در جهان است و در قوانینش اعدام و قصاص را دارد و خانواده ها را شریک جرم و جنایت خودش می کند. این رژیم را باید هدف قرار داد. جان رحیم یوسفی را نتوانستیم نجات دهیم. ولی هیچوقت از تلاش برای نجات جان و زندگی خسته نمی شویم. انقدر می جنگیم و مبارزه می کنیم که بساط اعدام و قوانین قرون وسطایی قصاص نماند. و ما دیگر لازم نباشد شبی دیگر را در مقابل زندان و یا در مقابل خانواده مقتول با تشویش و دلهره بگذرانیم. درود بر مردمی که برای نجات رحیم یوسفی تلاش کردند. مبارزه ما ادامه خواهد داشت.
ننگ و نفرت بر جمهوری اعدام و جنایت اسلامی.
کمیته بین المللی علیه اعدام
۲۱ خرداد ۱۳۹۹- ۱۰ ژوپن ۲۰۲۰
