روزنه rowzane خبری – تحلیلی
کارگر کمونیست ۸۷۸
کارگر کارگاهی- حمید دائمی
استقبال از سال جدید، با وجود جیب های خالی و سفره‌های بی رونق و زندگی بدون عیش و لذت؛ برای ما کارگران صورت دیگری داشت. مزدبگیران در این ایام تنها تغییری که شاهدش بودند، عمیق تر شدن فاصله طبقاتی و محرومیت و فقر روز افزون به واسطه سقوط سهمگین ارزش ریال و صعود فضایی قیمت دلار و به تبع آن قیمت کالاهای اساسی بود.
با این همه جامعه خسته و متنفر از این همه تباهی و ظلم، یکپارچه و با شور و هیجان، آنچه که در توان داشت برای گذشتن از سد تحجر و دیکتاتوری حاکم به کار گرفت و در روزهای مهمی همچون 8 مارس، چهارشنبه سوری و مراسم استقبال از نوروز، با برپایی جشن و سرور و پایکوبی، انتقام خود را از نکبت حاکم گرفت. مردم در این روزها با دستان خالی و تنها با شور و شوق کنار هم بودن، بدون نیاز به سور و سات، نفرت خویش را از کل حاکمیت به نمایش گذاشتند.
مردم در آستانه سال نو، یکپارچه و متحدانه – بدون قرار قبلی-، همه همت و هنرشان را برای زیر پا گذاشتن تمامی مرزها و مقدسات رژیم کریه ارتجاعی به کار بستند و چنان وحشتی در کاخ حکام ذلیل و مزدوران ریز و درشتش افکندند که پژواک این وحشت و کابوس، هنوز به چشم می خورد.
اظهار نظرهای زیادی را در مورد بهم ریختگی، ناترازی و بحران ها و سایر عبارات که اسم ابداعی حاکمیت و جریانات راست برای سقوط و فروپاشی تمام عیار اقتصادی و البته سیاسی و اجتماعی است، شاهد هستیم. اما صراحت لهجه این سیاستمداران و نزدیکان حاکمیت و مضمون نظرات این کارشناسان از آنچه که با استقبال نوروزی کلید خورد؛ یعنی شورش قریب الوقوع حکایت می کند. همه منتقدان به سیاست های حاکمیت نه بخاطر دردها و مشکلات مردم و نه حتی برای تغییر اوضاع یکی از جناح ها؛ بلکه از اینروست که جریان و سرعت سقوط از رگ گردن به نظام و تمامی وابستگانش نزدیکتر شده است. نمود عینی این توفان از تعرضات مستقیم جامعه و شکستن و ازسر گذراندن سدها و موانع قانونی و شرعی حاکمیت، از جمله در بی اعتبار کردن حجاب، رسمیت بخشیدن به مراسم 8 مارس، جشن و شادی همگانی و زیر پا گذاشتن قواعد و مراسم مذهبی و ساختارهای آپارتاید جنسی حاکم و مهم تر از همه فلج کردن نیروی های اطلاعاتی و امنیتی و سرکوب در روزهای منتهی به آغاز سال نو بود.
در این میان اظهارات محمد رئیسی، نماینده قم در مجلس دزدان اسلامی روز 9 فروردین در مصاحبه ای تلویزیونی شنیدنی است که صراحتا عنوان کرد: اگر دولت تدبیر نکنه و سیاست اقتصادیش رو اصلاح نکنه، ممکنه کف خیابون ها شلوغ بشه، امیدوارم که این اتفاق نیافته …”. حکمت آنچه که حضرات را وادار به موضع گیری و اظهار فضل می کند، توفان خشم توده هاست که پیش درآمدش را تقریبا در تمام نقاط ایران، توده ها در 8 مارس، چهارشنبه سوری و جشن استقبال نوروز به نمایش گذاشتند.
البته ایشان توصیه می کنند که این راه-یعنی “خیابان”- را امتحان نکنید، چرا که هزینه آن به پای خود مردم نوشته می شود. انگار که تاکنون حاکمیت ازجیب و منافع خودش هزینه ریخت و پاش و دزدی ها را داده است.
آنچه که در مضمون گفته ها مشترک است، اعتراف به لاعلاجی سیستم فاسد و دزدسالار حاکم است. اشاره به “تدبیر” و “اصلاح”، در واقع آرزویی است که ناممکنی آن را خودشان بیشتر از بقیه مطلع اند. منظورشان از اصلاح، نه اصلاحات اقتصادی و اجتماعی و آزادی های مدنی که یکی از خواست های دیرینه و اصلی جامعه بوده است، بلکه به زبان بی زبانی از تغییر در سیاست خارجی و گشودن درهای رابطه اقتصادی به روی سرمایه جهانی-به دور از چین و روسیه و اقمارشان- است تا مگر به کمک آنان بتوانند چند صباحی دیگر نفس بکشند. این بخودی خود نشان از تنگناهای کل سیستم دارد که به واسطه حضور هر روزه و گسترده جنبش های مطالباتی راه تنفس و رگ حیات شان را می فشارد. توسل به قدرت ها و دول سرمایه جهانی، برای ابقاء بر سر قدرت و بقول آیت الله میلیاردر آملی، از ترس به دریا ریختن شان توسط مردم است.
یکی دیگر از مضامین این اظهارات، اشاره به قطبی شدن جامعه کارگری و مزدبگیران و جامعه علی العموم؛ بر سر مسئله معیشت، آنهم نه با معیارهای دزدادن حاکم؛ از نوع “معیشت و منزلت انسانی است”. این موضوع تعیین کننده روندی است که جامعه، لااقل با شروع انقلاب مهسا در دستور گذاشته است و آن خلاصی و پایان دادن به همه تبعض و فقر و فلاکت و دزدی و اختلاص و فسادی است که ریشه در وجود کریه رژیم کثافات اسلامی دارد. این حضرات کاملا دریافته اند که با جامعه ای اینچنینی و با جنبش و پیشروان قدرتمندش دیگر نمی توان با دروغ و دوز و کلک مواجه شد.
از طرفی کمترین روزنه ای برای اصلاح امور و پاسخ به این همه مطالبه انباشته جامعه ندارند. در نتیجه تنها به آخرین ابزارشان که سرکوب و بگیر و ببند است دلخوش کرده اند. جالب اینکه از مدتهاست که این ستون حاکمیت- یعنی نیروی سرکوب- لرزان که نه؛ در حال فروریختن و مضمحل شدن است. یکی از اهداف اظهارات این حضرات، جلب رضایت و همراهی بخش باقی مانده نیروی سرکوب است که هر روز در حال تحلیل رفتن و رویگردانی از نظام هستند. جالب اینکه آنچنان “آش شور شد” و جامعه بحدی در بحث بی اعتبار کردن حجاب پیش رفته و قدرتمند شده که مجبور به جمع کردن جور و پلاس فاطی کوماندوهای حامی “حجاب” از جلوی طویله مجلس دزدان شدند.
یکی از نکات مهم توفان پیش رو و قریب الوقوع، سمت و سو و حد و مرز آن است. مهم ترین خصلت همه این عرضه اندام های توده ای، سر خط و در مسیر انقلاب زن زندگی آزادی بودن آنهاست. با گذشت بیش از دو سال از آغاز جنبش انقلابی مهسا، علی رغم تبلیغات و پروپاگاندای حاکمیت و جریانات راست و آرزوی اینکه “انشاالله گربه ست” و شعار و امید به اصلاح امور را می دهند؛ توده ها هر بار محکم تر از همیشه، حتی یک قدم از خواست سرنگونی و بثمر رساندن انقلاب عقب ننشسته و در هر فرصتی با پرچم مطالبات و آرمان های این انقلاب انسانی به صحنه وارد می شوند. یکی از اتفاقات جالب و حیرت انگیز اقدام کشاورزان اصفهانی برای مقابله با سیاست های دولتی در توزیع حقابه و رانت خواری و دزدی های مسئولین منطقه بود که جریان آب و تأسیسات آن را تغییر داده و به این وسیله اعتراض و ضرب شصت خود را نشان دادند.
این به معنی آنست که جامعه به اندازه ای بر سر خواست های خود قطبی شده است که دشمنان انقلاب هم آن را پذیرفته و به آن معترفند. انقلاب مزدبگیران و زحمتکشان از کف خیابان عبور خواهد کرد و خواست”رفاه و معیشت و منزلت انسانی، حق مسلم همه ماست” و آزادی های بی قید و شرط و برابری و لغو هر گونه تبعیض بر پرچم انقلاب ما نقش بسته است.
عوامل رژیم ، بویژه آنها که خطر را بیشتر از بقیه احساس کرده اند، با عجز و زبونی این پیام کارگران را لابلای گفته های شان صحه می گذارند، “بدون ما کار شما تمام است” و سیگنال اتمام کار ارسال می کنند. اکنون با قدرتی که جامعه به نمایش گذاشته، نوبت آن رسیده است تا با نزدیکی بیشتر تشکل ها و شوراهای انقلاب که با شروع انقلاب زن زندگی آزادی متعدد و گسترده تر شده اند، را تدارک ببینیم. و با اتحاد و هماهنگی بیشتر برای سازمان دادن اعتراضات و اعتصابات سراسری دست به کار شویم. تا کار رژیمی را یکسره کنیم. علائم و نشانه های درون و بیرون حاکی از نفس های آخر حاکمیت دزدان جنایتکار است و تحرکات اخیر جامعه نشان دهنده قدرت و گستردگی نیروی ماست. به پیش برای سرنگونی رژیم جنایتکاران و دزدان سرمایه اسلامی و به ثمر رساندن انقلاب انسانی. زن زندگی آزادی.
معیشت، منزلت انسانی، حق مسلم ماست. زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی
