گزارشی از تشدید فشارها بر زندانیان سیاسی واحد ۴، بند۲۰و سالن ۳ زندان قزلحصار

قاسم صحرایی، افسر جانشین زندان قزلحصار: کسی به رهبر من توهین کند، به خانواده‌اش فحش می‌دهم در ادامه موج فشارهای سازمان‌یافته بر زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنانشامل تهدید، توهین، پرونده‌سازی و استفاده از سلول انفرادی برای ایجاد فضای رعب و خفقان

روز چهارشنبه اول امرداد ۱۴۰۴، قاسم صحرایی، افسر جانشین زندان قزلحصار، وارد سالن ۳ واحد ۴ بند ۲۰ زندان شد و اعلام کرد که زرتشت احمدی راغب، به دلیل اعتصاب غذا، باید به سلول انفرادی منتقل شود. این دستور با مخالفت صریح احمدی راغب روبرو شد. در واکنش، چند نفر از هم‌بندی‌ها از اتاق‌های خود خارج شدند. رضا محمدحسینی با اعتراض شدید و فریاد، از قاسم صحرایی خواست سالن را ترک کند. این واکنش ناشی از سابقه رفتارهای توهین‌آمیز و غیرانسانی صحرایی با زندانیان بود. مشاجره بالا گرفت و در جریان آن، صحرایی مچ دست محمدحسینی را گرفت و تهدید کرد که او نیز باید به انفرادی برود. محمدحسینی پاسخ داد: «تو به خانواده‌ام، و به پدرم در بهمن‌ماه سال گذشته—وقتی به همراه آرشام رضایی و زرتشت احمدی راغب در انفرادی بودیم و علیه دیکتاتور فریاد زدیم—توهین کردی.» صحرایی در پاسخ گفت: «کار خوبی کردم؛ کسی به رهبر من توهین کند، به خانواده‌اش فحش می‌دهم.» او پس از این برخورد، با موج اعتراض سایر زندانیان روبرو شد و ناچار به ترک سالن شد. ساعتی بعد، احمدی راغب به همراه چند هم‌بندی برای مذاکره به دفتر مدیر داخلی رفتند. بر اساس گفت‌وگوی دوستانه با مسئولان زندان، تصمیم بر آن شد که احمدی راغب اعتصاب غذای خود را برای چند روز تعلیق کند تا مدیران زندان فرصت پیگیری مطالبات او را بیابند. با این حال، ساعتی بعد، در حین تماس تلفنی رضا محمدحسینی، تماس او شنود و بلافاصله قطع شد. این اقدام، نقض آشکار حقوق زندانیان و سانسور ارتباطات محسوب می‌شود. در پی این اقدام غیرقانونی، محمدحسینی با فریاد نسبت به سانسور و سرکوب اعتراض کرد و پس از پیگیری‌های مکرر برای وصل مجدد تماس، که بی‌نتیجه ماند، تصمیم به تحصن اعتراضی گرفت. این تحصن با همراهی کامل زرتشت احمدی راغب در کریدور اصلی واحد ۴ آغاز شد و تا ساعت ۷:۳۰ صبح پنج‌شنبه دوم امرداد ادامه داشت. با اطمینان از وصل شدن مجدد تلفن، هر دو زندانی به تحصن خود پایان داده و به سالن بازگشتند. این سلسله اقدامات، از جمله تهدید به انفرادی، قطع تماس‌ها، و برخوردهای تحقیرآمیز، در شرایطی صورت می‌گیرد که حکومت با بحرانی بی‌سابقه در مشروعیت، ناکارآمدی اقتصادی و نارضایتی اجتماعی روبرو است. تشدید فشار بر زندانیان سیاسی بخشی از سیاست سرکوب‌گرایانه‌ای است که هدف آن، درهم شکستن اراده‌ی معترضان و ایجاد فضای وحشت در زندان و جامعه است. لازم به ذکر است روز گذشته زرتشت احمدی‌راغب، از امضاکنندگان بیانیه ۱۴، در اعتراض به تحت‌فشار قراردادن خانواده‌اش و احضار فرزند ۱۶ ساله‌اش، دست به اعتصاب غذای زده بود. ـ درباره قاسم صحرایی، بارها نوشته‌ایم، کسی که در زندان رجایی شهر هم زندانیان را آزار می‌داد و از این آزار لذت می‌برد! و حالا در قزلحصار هم همان روش را ادامه می‌دهد. عکس این شکنجه‌گر برای اولین بار دو سال پیش توسط توانا منتشر شد