گزارش عفو بین‌الملل؛ شجاعت معترضان در ایران به‌رغم سرکوب

سازمان عفو بین‌الملل گزارش سالانه خود را منتشر کرد. خیزش مردمی در ایران و تلاش‌های حکومت جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن معترضان از طریق سرکوب و اعدام از موضوعات محوری این گزارش است.در بخش مربوط به ایران در این گزارش آمده است:عفو بین‌الملل در گزارش سالانه خود از افزایش اعتراضات در ایران علیرغم سرکوب سخن می‌گوید؛ اعتراضاتی که در پی مرگ خشونت‌بار مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد به جریان افتاد و علیرغم گذشت ماه‌ها همچنان فرو ننشسته است.

کاتیا مولر فاهلبوش (Katja Müller-Fahlbusch) کارشناس خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل (شاخه آلمان) با نگاه به رویدادهای سال گذشته میلادی می‌گوید: «آنچه به اعدام‌ها، بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه مربوط می‌شود، باید گفت که اوضاع در سال ۲۰۲۲ وخیم‌تر شده است.»

او می‌افزاید: «ما در عین حال شاهد خیزشی منحصر به فرد [در ایران] بوده‌ایم. شجاعتی که زنان و مردان ایران با تکیه بر آن در راه آزادی و حقوق بشری خود مبارزه می‌کنند، آن هم علیرغم تمامی خشونت‌ها و سرکوب‌ها از سوی حکومت و پس از گذشته شش ماه، درخور توجه و ستودنی است.»

به گفته کاتیا مولر فاهلبوش، “حکمرانان در ایران از بازداشت، شکنجه و تجاوز به کودکان و نوجوانان واهمه‌ای ندارند و این کار را با برنامه و نظام‌مند انجام می‌دهند تا از این طریق خانواده‌ها و بستگان آن‌ها را مرعوب کنند و مانع از آمدن آنها به خیابان‌ها شوند”.

او می‌افزاید که حکومت جمهوری اسلامی از صدور احکام اعدام و اجرای اعدام‌ها در ملا‌ء عام نیز به عنوان یک استراتژی در راستای مرعوب کردن معترضان استفاده می‌کند.

این کارشناس حقوق بشر تصریح می‌کند: «روند بازداشت‌ها، محاکمه‌های نمایشی، اعلام حکم اعدام و اجرای حکم تا کنون در چهار مورد بسیار پرشتاب بوده و تنها چند هفته بیش طول نکشیده است. [در ایران] هیچگونه استانداردی در ارتباط با قانونمندی و روندی قضایی مشخص وجود ندارد، بلکه هدف فقط و فقط این است که رعب و وحشت ایجاد شود.»

بنا بر اظهارات او گزارش عفو بین‌الملل در سال جاری میلادی نیز حاوی اعتراضات و محکوم کردن موارد متعدد نقض حقوق بشر در ایران خواهد بود، چرا که “مقامات حکومتی [در ایران] در واقع تنها یک وسیله می‌شناسند: خشونت و نقض سیستماتیک حقوق بشر”.

به باور کاتیا مولر فاهلبوش اعترضات مردمی در ایران ادامه خواهد یافت و از این رو نیاز به پشتیبانی جامعه بین‌الملل است.

او در این رابطه تصریح می‌کند: «در مورد ایران باید گفت که فشار عمومی حفاظت‌بخش است. دیپلماسی پشت پرده، برای نمونه در مورد شهروندان دوتابعیتی بازداشتی کمکی نمی‌کند. آنچه یاری‌بخش است، فشاری است که از سوی اذهان و افکار عمومی وارد می‌شود، چرا که این فشارها جنایات مسئولان سیاسی را نمایان می‌‌سازد و بهایی را که جمهوری اسلامی باید بپردازد، سنگین‌تر می‌کند.» از دویچه وله