گلزار خاوران با درهای بسته – پریسا پوینده

نشریه ژورنال شماره ۱۰۲۳ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

روز جمعه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به گلزار خاوران رفتند، اما مأموران امنیتی همچون یک سال قبل با بستن درهای خاوران مانع ورود خانواده‌ها و حضور آنان بر مزار عزیزان خود شدند.

این اولین‌بار نیست که رژیم آدم‌کش و قاتلِ مردم، از سر استیصال و وحشت مانع ورود خانواده‌های دادخواه به خاوران می‌شود. عزیزان ما را به خاک کشیدند و امروز حتی پس از چهار دهه به ما اجازه سوگواری نمی‌دهند. به‌راستی چرا؟ کجای دنیا شاهد چنین قساوت و جنایتی می‌توان بود؟ به یاد دارم سوگواری عزیزانمان را در دهه شصت با سکوت زیر فشارهای امنیتی در خانه‌های سردمان اما با سری برافراشته برگزار کردیم. از همان ایام می‌دانستیم که ما فقط عزادار عزیزان جان‌باخته خود نیستیم. ما به یاد آنها پرچم نبرد با جمهوری اسلامی و سرنگونی این رژیم را از گذشته تا به امروز برافراشته نگهداشتیم. وحشت حکومت از اینجا است.

جمهوری اسلامی چهل و شش سال سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام می‌کند. خانواده‌ها را تهدید به بازداشت و زندان می‌کند. اما سیاست تهدید یا بازداشت دیگر بی‌اثر شده است. امروز خانواده‌ها بر سر مزار عزیزانشان به مناسبت‌های مختلف مراسم می‌گیرند و سرود می‌خوانند و با هم در یک همبستگی قدرتمند برای عزیزانشان سوگواری می‌کنند. رژیم خوب می‌داند در پی این‌همه سرکوب و جنایت طوفان درو کرده است.

جنبش دادخواهی با شمع وجود جان‌باختگانمان و به یُمن جنبش سرنگونی علیه جمهوری اسلامی، امروز به ستاره‌ای درخشان تبدیل شده است. جنبش دادخواهی امروز با چهره‌های درخشان خود از دهه شصت چون راحله راحمی‌پور، لیلا مهدوی، مادر سیاوش محمودی و ماشالا کرمی پدر محمدمهدی کرمی و ده‌ها چهره سرشناس دیگر از انقلاب “زن، زندگی، آزادی” با دادخواهی خانواده‌های زندانیان سیاسی درهم‌تنیده و به موج خروشانی تبدیل شده است که نه‌تنها سر ایستادن ندارد، بلکه از مطالبه سرنگونی‌طلبی کوتاه نمی‌آید.

جمهوری اسلامی می‌بیند که خانواده‌های دادخواه با عهدی گسست‌ناپذیر فریاد بر می‌آورند: “قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان” و اعلام کرده‌اند: “نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم”. هر انسان شریف و سرنگونی‌طلب در ایران می‌تواند و باید در کنار خانواده‌های جان‌باخته باشد. خانواده‌های جان‌باختگان خاوران چشم‌وچراغ انقلاب زن زندگی آزادی هستند. صدای قدرتمندتر آنها باشیم.