سینا پدرام
مدیرکل آموزشوپرورش سیستان و بلوچستان، اعلام کرد که در ۱۲ سال گذشته بیش از ۸۰ هزار دانشآموز در سیستان و بلوچستان ترک تحصیل کردهاند. عوامل اصلی این معضل شامل کمبود فضاهای آموزشی، مشکلات فرهنگی، ازدواج زودهنگام دختران و فقر است.
در سطح کل کشور، گزارشها نشان میدهند که حدود ۹۳۰ هزار کودک در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ ترک تحصیل کردهاند.
مجید فولادیان، جامعهشناس پیشازاین به ایسنا گفته بود که “با گذاشتن آمار بازماندگان از تحصیل در کنار حدود ۱۰ میلیون نفر افراد بیسواد کشور متوجه میشویم که ما چه وضعیت وخیمی را در حوزه بازماندگی از تحصیل شاهد هستیم.”
علاوه بر این، کمبود معلم در کلانشهرها به دلیل دستمزد پایین و هزینههای مسکن بر وضعیت آموزش عمومی تأثیر منفی گذاشته است. آمار و ارقام بالا واقعاً و بهاندازه کافی گویای وضعیت اسفبار آموزشوپرورش کودکان در ایران است.
فقر، فقری ناشی از ۴۶ سال چپاول دست رنج مردم و کارگران، منشأ اصلی این جور و اجحاف سیستماتیک بر علیه کودکان است. فقری که حق داشتن سواد را مانند اژدها میبلعد تا از کودک به عنوان نیروی کار ارزان برای سیستم سرمایه دارای ایران سود بجوید.
بودجه امسال بطور قطع نشان میدهد که معضل این دولت مانند دولتهای پیشین رژیم اسلامی فقط و فقط در اختیار گذاشتن بودجههای هنگفت به نیروهای نظامی و سرکوبگر، مراکز و موسسات خرافه پراکنی مذهبی و صدا و سیما قرار گرفته است و سهم آموزش و پرورش فقط در حدود ۸ درصد بودجه میباشد.
باید قبول کرد که سازمان دادن اعتراضات بر علیه نبود سیستم آموزشی مدرن، مطالبه گری سازمان یافته برای گرفتن امکانات هرچه بیشتر برای مدارس در سطوح مختلف تنها راهی است که میتوان در مقابل این “بیسواد سازی” سیستماتیک ایستاد و آن را متوقف کرد.
بی شک معلمان مبارز با شبکههای اجتماعی که در دست دارند باید خانواده محصلین را برای همراهی در این اعتراض فرابخوانند و نشان دهند که اعتراض به وضعیت معاش و معیشت و رفاهی معلمان و کادر آموزشی و وضعیت بسیار دهشتناک مراکز آموزشی، تنها راهی است که منجر به ارتقا سطح آموزش کودکان آنان خواهد شد.
مندرج در ژورنال شماره ۹۸۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)