بیانیه‌ی شوراهای صنفی سراسر کشور: در محکومیت 《سناریوسازی‌های اخیر علیه شوراهای صنفی》و بازداشت گسترده دانشجویان و فعالان صنفی》

مراجعه ای اجمالی به موضع گیری‌ها و فعالیت های دادخواهانه سال‌های اخیر شوراهای صنفی کشور، به روشنی این نکته را عیان میسازد که شورای صنفی در مسیر فعالیت‌های خود، همواره بر ماهیت «صنفی» فعالیت‌هایش تأکید داشته است. مسائل صنفی مشخصاً مسائلی هستند که دانشجویان در زیست روزمره‌ی خود در دانشگاه با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند. مصادیق چنین مسائلی بر همه‌ی دانشجویان روشن است: کیفیت خوابگاه‌ها، تأمین وعده‌های غذایی مناسب، بهداشت محیط دانشگاه، دسترس‌پذیری فضاهای عمومی دانشگاه برای دانشجویان، سنوات تحصیلی و…. نکته‌ای که در همه‌ی این مصادیق واضح است، تأثیرپذیری آن‌ها از سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و اجتماعی است. کیفیت آموزشی و زیستی دانشگاه‌ها با میزان بودجه‌ی تخصیص‌یافته به دانشگاه‌ها و نوع نگاه به مسائل دانشگاه در برنامه‌های توسعه پیوند تنگاتنگی دارد.

شوراهای صنفی همواره به صراحت اعلام کرده‌اند که نه درگیر بازی جناح‌های سیاسی داخلی هستند و نه هیچ‌گونه ارتباطی با جریان‌ها و گروه‌های سیاسیِ خارج از کشور دارند و مدعیان نیز تاکنون چیزی جز لفاظی‌های بی‌معنا و بولتن‌سازی‌های دروغین ارائه نکرده‌اند. علاوه بر این‌ها، به واسطه‌ی درهم‌تنیدگی و پیچیدگی روابط اجتماعی و فراروی اثر سیاست‌گذاری‌های کلان از سطح دانشگاه، طبیعتاً مطالبات صنفی-معیشتی دانشجویان با مطالبات صنفی معلمان، پرستاران، کارگران و سایر اقشار زحمتکش و فرودست جامعه پیوند می‌خورد و این بخشی بدیهی از کنش نقادانه و فعالانه نمایندگانی است که مطالبات بدنه دانشجویی خود را به صورت علمی در سطوح کلان اقتصادی ـ سیاسی بررسی و تشریح می‌کنند. واگذاری بنگاه‌های اقتصادی، گران‌سازی و خصوصي‌سازي خدمات عمومي، تضعيف قدرت چانه‌زني نيروي كار و تشدید سازوکارهای کنترلی بر مبنای انواع و اقسام تبعیض‌های اجتماعی و نظارت‌های امنیتی از جمله سياست‌هاي كلان حاكم بر كشور است كه حيات دانشجويان و آينده آنان را همچون ديگر نيروهاي مزدبگير نشانه گرفته است.
پس از بازداشت جمعی از دانشجویان در هفته‌ی گذشته، فعالان صنفی پیگیری حقوقی لازم را برای مطالبه‌ آزادی دانشجویان در بند، آغاز کردند. دیدار فعالان دانشگاه‌های تهران و علامه طباطبایی با رؤسای دانشگاه‌هایشان اولین گام برای این هدف بود. اما نیروهای حراستی و امنیتی نشان دادند که ادعای گفت و گو پذیری و نقدشنوی ایشان، ادعایی پوچ و دروغین است: هم دانشجویان دانشگاه تهران و هم دانشجویان علامه طباطبایی، به محض خروج از جلسه، بازداشت شدند! پس از بازداشت این عده، موجی از دستگیری‌های غیرقانونی، احضارها و تهدیدها آغاز شد. دبیر و نایب دبیر شورای صنفی مرکزی دانشگاه تهران – یکی در منزل خود و دیگری هنگام صرف نهار! – بازداشت شدند. ده‌ها فعال صنفی کنونی و سابق نیز نه در خیابان که در خانه‌هایشان دستگیر شدند. دلیل ارائه شده برای این بازداشت‌های غیرقانونی خود بخش مهمی از فاجعه‌ای است که هر روز در حال رخ دادن است: پیشگیری فراقانونی از اتهاماتی که هرگز نمی توانند اثباتشان کنند. از شهرستان‌ها نیز، مشخصاً احضار و تهدید فعالان صنفی به وفور گزارش شده است. در حالی که فعالان صنفی از راه‌های متعارف و رایزنی سعی در آزادی دانشجویان داشتند، با مشت آهنین و گسترده تر شدن بازداشت‌ها، پاسخ گرفتند.

از طرفی دیگر تشکل‌های قدرت ساخته در دانشگاه‌ها که همواره دست در دست جناح‌های قدرت، بخشی از پروژه تعرض به فعالیت مستقل و حق طلبانه فعالان و شوراهای صنفی را به پیش بردند؛ امروز نیز، در وانفسای برخوردهای ستمگرانه نهادهای امنیتی با دانشجویان، دست از انتشار مصاحبه‌ها و سناریوهای فریب‌کارانه و فرصت‌طلبانه خود برنداشتند. معنی این موضع‌گیری‌ها برای ما واضح و مبرهن است: خاموش کردن هر صدای دادخواهانه و هر انتقاد بنیادین و حقیقی از جانب بازوی کنشگر دانشجویان مستقل.
ما، اعضای شوراهای صنفی سراسر کشور، ضمن محکوم‌کردن این رفتارهای غیرقانونی و توجیه ناپذیر با تمام توان خود، آزادی بی‌قیدوشرط یکایک دانشجویان و فعالان صنفی را مطالبه می‌کنیم. این بدین معناست که قرار کفالت و قید وثیقه نیز که در واقع حاکی از تشکیل پرونده‌‌هایی مبنی بر اتهامات واهی برای دانشجویان در بند است، برای ما پذیرفتنی نیست. هرچند روند غیرقانونی بازداشت‌های اخیر ما را از حسن نیت و همراهی وزارت علوم و مسئولان دانشگاه ها ناامید کرده است، ناگزیریم خطاب به آنان اعلام کنیم:

《اگر از تلاش برای آزادی تمام و کمال دانشجویان ناتوانید، تامین موجبات و قید و شرط (وثیقه، کفالت و غیره) آزادی آنها مستقیما برعهده شماست.》

همچنین سم‌پاشی بدون سند و مدرک تشکل‌های معلوم‌الحال ‌باید با واکنش مسئولانه نهادهای مربوطه متوقف و پیگیری شود.

شوراهای صنفی دانشجویان سراسر کشور، قاطعانه دربرابر هرگونه تعرض و دست درازی به نقش و کنش فعال و اثرگذار ساحت شورا به نفع فرودستان و محذوفین اجتماعی خواهد ایستاد و تمام قد از حقانیت جایگاه مستقل صنفی خود دفاع خواهد کرد. ما اعلام مي‌كنيم، دربرابر هجوم جناح‌ها و تشكل‌هاي وابسته به نهاد شوراي صنفي ايستادگي مي‌كنيم و فعاليت‌هاي صنفي خود را كه برخاسته از تجربه زيسته، وضعيت معيشتي و سياست‌هاي اقتصادي كلان حاكم بر كشور است، با جديتي بيش از پيش پيگيري خواهيم كرد.
دانشگاه های امضا کننده بیانیه شوراهای صنفی کشور:

1_شورای صنفی دانشگاه تربیت مدرس

2_شورای صنفی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

3_شورای صنفی دانشگاه مراغه

4_شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی تبریز

5_شورای صنفی دانشگاه رازی

6_شورای صنفی دانشگاه تبریز

7_شورای صنفی دانشگاه حکیم سبزواری

8_شورای صنفی دانشگاه صنعتی شریف

9_شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت

10_شورای صنفی دانشگاه نیشابور

11_شورای صنفی مجتمع آموزش عالی فنی و مهندسی اسفراین

12_شورای صنفی دانشکده فنی دانشگاه تهران

13_شورای صنفی دانشگاه مازندران

14_فعالین صنفی دانشگاه علامه

15_شورای صنفی دانشکده ادبیات دانشگاه علامه

16_شورای صنفی دانشگاه منابع طبیعی گرگان

17_شورای صنفی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران

18_شورای صنفی دانشگاه صنعتی همدان

19_شورای صنفی دانشگاه صنعت نفت

20_شورای صنفی دانشگاه فرهنگیان

21_شورای صنفی دانشگاه صنعتی کرمانشاه

22_شورای صنفی دانشگاه سیستان و بلوچستان

23_شورای صنفی دانشگاه بیرجند

24_شورای صنفی دانشگاه زنجان

25_فعالین صنفی دانشگاه صنعتی اصفهان

26_شورای صنفی دانشگاه بناب

27_شورای صنفی دانشگاه تحصیلات تکمیلی و فناوری پیشرفته کرمان

28_شورای صنفی دانشگاه کاشان

29_شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

30_شورای صنفی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین

31_شورای صنفی دانشگاه بجنورد

32_شورای صنفی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

33_شورای صنفی خوابگاه های سطح شهر و کوی دانشگاه تهران

34_شورای صنفی خوابگاه چمران دانشگاه تهران

35_شورای صنفی دانشگاه امیر کبیر

36_شورای صنفی دانشگاه گرمسار