علی ربیعی و تک خوانی هایش!

یادداشت روز

ربیعی، بازجو و شکنجه گر سابق و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی حال حاضر در جدید ترین اظهار نظر خود گفته است：” برای ۹ میلیون دهه ی شصتی، کاری نکردیم.” !

یعنی انگار در دهه ی شصت فقط ۹ میلیون نفر  در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی به دنیا آمده اند که در سال ۹۶ به سن کار رسیده اند که برای این تعداد ، کار ایجاد نشده است!

به نظر می رسد که وزیر کارفرمایان، با نگاه و فرهنگ مردسالارانه اش، روی سخنش بیشتر مردها هستند. چون او به عنوان یکی از کاربدستان جمهوری ضد کارگری، خود از برپا کنندگان و حامیان تبعیض در جامعه است. تبعیض جنسیتی و تبعیض در اشتغال یکی از اشکال تبعیضی است که حاکمیت اش روا داشته است.

ربیعی عمدا در مورد دهه ی هفتادی ها سکوت می کند و نمی گوید که اساسا حکومت مورد تایید و علاقه ی او، کار و تولید را به چرخه  تعطیلی و افلاس کشانده است. چون که اولا او و دوستانش در دولت های یازده گانه ی تاکنونی قصد و اراده ای برای اشتغال و تولید ندارند . ثانیا چپاول گران حاکم در جمهوری فقر و فلاکت اسلامی، بیشتر به واردات و سودهای سرشار بازرگانی دل بسته اند تا به تولید و صادرات. چرا که در این صورت است که  کمتر با مسایل کارگری و اعتراضات آن ها روبرو خواهند بود.

ربیعی نمی گوید  که برای دهه ی پنجاهی ها و پیشتر از آن که در دوران پس از انقلاب هنوز نیمی از سنوات کاری شان باقی مانده و همین چند سال پیش بازنشسته شده اند، چه کرده اند؟ جز تحمیل روزافزون فقر و کوچک کردن هر روزه ی سفره های شان واقعا چه کرده اند؟ مگر نه این که بارها به صندوق بازنشستگان دستبرد زده اند و روز روشن و با پاسپورت قانونی از کشور گریخته اند؟!

مگر جز این است که بازنشستگان هر روز برای دفاع از زندگی شان باید مقابل ادارات کار و مجلس و صنایع و معادن تحصن و تجمع کنند؟

ربیعی جنایتکار نمی گوید که به کارگرانی که هنوز در کارخانه های دولتی و بخش خصوصی( خصولتی!) کار می کنند، با این سیاست اقتصاد مقاومتی! و ریاضت کشانه از یک طرف، و این قانون فریز شده ی افزایش دستمزد و مهم تر از آن؛ با تحمیل  دستمزد ۵ برابر زیر خط فقر، چه جهنمی را برای کارگران و خانواده های کارگری  برپا کرده اند!

ربیعی در گرماگرم خیزش اعتراضی- انقلابی سراسری مردم و در آستانه ی ماه تعیین حداقل دستمزد، تک خوانی های فریبنده ای می کند تا فضای تصمیمگیری های مستبدانه ی منجر به فقر فزاینده به کارگران را کمی چالشی و منتقدانه نشان بدهد.

ربیعی و مخالف خوان هایی امثال او در دولت و مجلس باید بدانند که با جنبش عظیم گرسنگان طرفند. و این جنبش جاروکننده، مدتی است که به راه افتاده است و زمین سست زیرپای جمهوری اسلامی در زلزله ی اجتماعی مردم ایران می لرزد. کارگران و مردم دیگر به حرف های مفت و چرندیات او و دوستانش وقعی نمی گذارند.

19 بهمن 1396 – 8 فوریه 2018