دزدیهای چند میلیارد دلاری در پتروشیمی ها و وضعیت دستمزد های کارگران

رسانه های حکومتی اخیرا گزارش دادند که بیش از ٢ میلیارد دلار پول حاصل از صادرات پتروشیمی ها به “سامانه نیما”،واریز نشده است.این موضوع جر وبحث و دعواهایی در بین باندهای دزدان وقاچاقچیان حکومتی در پتروشیمی ها؛ دولت،بانک مرکزی و مجلس موجب شده است. جالب این است در جریان همه این دعواهای دزدان حکومتی، همه از شفاف نبودن پروسه نقل و انتقال ارز صحبت کرده و آن دیگری را مسئول “گم و گور” شدن میلیاردها دلار پول متهم کرده اند. آنچه مسلم است یک دزدی و غارت بسیار بزرگ و در ابعاد چند میلیاردی توسط همه باندهای حکومتی در صنعت پتروشیمی ها در جریان می باشد. مافیای دزدان و قاچاقچیان ارزی حکومتی با سند و مدرک درست کردن، برای مثال “سامانه نیما” رسما و علنا از این دزدیها دفاع کرده و آن را “حق خود” می دانند.

قاچاق ارز؛ دزدی و غارت در سراسر پتروشیمی ها به عنوان یک بخش مهم صنعت حکومت ابعاد نجومی به خود گرفته است.میلیاردها دلار پول را صاف و ساده بالا می کشند. در این میان سفره کارگران، قدرت خرید و معیشت این بخش از کارگران روز به روز به چندین برابر زیر خط فقر سقوط می کند. روی دیگر سکه دزدیهای حکومتی تحمیل فقر و گرانی و فلاکت بر کارگران است.به عبارتی این دو رابطه مستقیم با هم دارند. سیاستهای ضد کارگری حکومت راباید در کنار این دزدیها گذاشت تا ابعد فاجعه ای که حکومت سرمایه داران دزد وقاچاقچی بر کارگران تحمیل کرده اند، روشنتر شود.اما وضعیت دستمزدها و معیشت دهها هزار کارگر شاغل در صنایع پتروشیمی از چه قرار است؟قبل از این که به  این دوسوال بپردازم به یکی دو خبر در این مورد دقت کنید.

*تابناک: پتروشیمی‌ها “سامانه نیما” را دور زدند؛ ٢ میلیارد دلار از ارز صادراتی پتروشیمی کجاست؟

*رحیم زارع عضو کمیسیون اقتصادی مجلس: چند نفر به دلیل نقص “سامانه نیما” در چند ماه گذشته به میزان کل یارانه نقدی دو سال کشور سود برده اند.

* بحرینی رئیس کمیته پولی و بانکی مجلس پیرامون سیاستهای جدید ارزی بعد از ایجاد بازار ارز ثانویه گفته است: اگر پتروشیمی ها ارز حاصل از صادراتشان را به قیمت آزاد بفروشند ما به التفاوت ٨٠ هزار میلیارد تومانی ایجاد می شود که در حقیقت آن را به وارد کنندگان داده ایم.

*پتروشیمی ها حدود ١٧ میلیارد دلار ارز خود را در خارج از کشورنگه داشته اند. اکنون با ارز ٤ هزار و ٢٠٠ تومانی کالا وارد کشور می شود اما وارد کننده همان کالا را به کشورهای همسایه صادر و ارز ٧ هزار تومانی می گیرد.

* احمد مهدوی دبیرکل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پتروشیمی:در دو ماهه گذشته تاکنون بالغ بر یک میلیارد و ٥٠٠ میلیون دلار ارز صادراتی پتروشیمی ‌ها از مسیر “سامانه نیما” وارد بازار ارز داخلی شده است.حالا آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که پتروشیمی ها در سه ماهه نخست سال جاری، حدود ٣.٥ میلیارد دلار صادرات داشته اند.

یک توضیح :”سامانه نیما” ( نظام یکپارچه معاملات ارزی)  می باشد که دولت وبانک مرکزی برای هدایت و کنترل بازار ارزهای خارجی ایجاد کرده اند. بخوان برای قاچاق ارز و گرانفروشی ارز و درآمدهای هزاران میلیارد تومانی.

اینها چند خبر از ابعاد دزدی و غارت حکومت وباندهایش در صنعت پترو شیمی ها می باشد. اما وضعیت کارگران شاغل در پتروشیمی ها و دستمزدهایشان از چه قرار است؟

دهها هزار کارگر در صنعت پتروشیمی با حداقل دستمزد رسمی حکومت مشغول به کارند. دستمزدی که بنابر اعتراف خود باندهای حکومتی چندین برابر خط فقر اعلام شده از طرف حکومت می باشد. کارگران در بدترین شرایط آب و هوایی، در گرما و گرد و غبار، بدون ابتدایی ترین امکانات ایمنی کار، اکثرا با قراردادهای موقت،روزانه بیش از ١٠ ساعت برای چند غاز دستمزد کار می کنند. دستمردهای این کارگران ماهها با تاخیر پرداخت میشود. مرخصی های با حقوق و مزایا شامل حالشان نمیشود. به ناچار کارگران مجبور به اقامت و زندگی در خوابگاههای موقت با کم ترین امکانات زیستی میشوند. فقط به این امید که کارشان را از دست ندهند. کار در پتروشیمی ها؛ برده داری مدرن است که حکومت اسلامی سرمایه داران و دزان بر کارگران تحمیل کرده است.

مبارزه برای نقد کردن دستمزدها یک جنگ روزانه دهها هزار کارگر با دولت سرمایه داران در بخش صنعت پتروشیمی ادامه دارد.کارگران ماهها باید اعتراض و مبارزه بکنند تا چندغاز دستمزد بخورو نمیرشان را از حلقوم سرمایه داران و دولت دزدان بیرون بکشند.

دولت و کارفرمایان بی شرمانه ادعا می کنند که پول ندارند، که به دلیل تحریمها صادرات کم شده، که پول های حاصل از فروش محصولات پتروشیمی در بانک های خارجی بلوکه شده، نقدینگی موجودی پتروشیمی ها کم شده و فقط همانقدر می باشد که هزینه تامین مواد اولیه پتروشیمی ها پرداخت شود. کارگران باید صبر بکنند. و از این خزعبلات همیشگی! طبیعی است کارگران به این خزعبلات کارفرمایان و دولت گوش نداده و دست به اعتراضات گسترده ای زده و می زنند.

در جریان این اعتراضات کارگران تهدید به اخراج میشوند، بیمه های درمانی و سایر خدماتشان از طرف تامین اجتماعی و دولت به بهانه “غیر فعال بودن کارگران” در جریان اعتراضات کارگران وبه این بهانه پرداخت نمیشود. دهها وشاید صدها کارگر به خاطر شرکت در این مبارزات از کار اخراج  میشوند. زندگی و معیشت اکثر کارگران شاغل در پتروشیمی ها  بویژه در مناطق جنوب کشور، در عسلویه، پارس و کنگان و ماهشهر و… یک فاجعه است. این وضعیت دهها هزار کارگر شاغل در پتروشیمی ها می باشد.

در همین وضعیتی که سرمایه داران به کارگران تحمیل کرده اند، دزدیهای افسانه ای به اعتراف باندهای حکومتی که بالا به آنها اشاره شد، کاملا ساده و با سند و طبعا”شرعی” سازمان داده میشود. آن دومیلیارد دلاری که به “سامانه نیما” واریز نشده ، صاف و ساده در بین دزدان حکومتی تقسیم شده است. اصلا “سامانه نیما” برای این کار ایجاد شده است. این دو میلیارد فقط رقم چند ماهه اخیر است. ابعاد دزدی و غارت و چپاوول بسیار بیشتراز اینها می باشد. آنوقت دولت و سرمایه داران بی شرمانه ادعا می کنند که پول ندارند حقوق کارگران را بپردازند.فقط این رقم دزدی های اعلام شده حکومت برای پرداخت سالها حقوق و مزایا و .. به کارگران در این بخش کفاف می کند.

قاچاق ارز، واریز نکردن پول به “سامانه نیما”، فروش ارز حاصل از درآمدهای محصولات پتروشیمی در بازار آزاد ارز، یک سیاست رسمی پولی حکومت  می باشد. دولت، بانک مرکزی و باندهای حکومتی همه و همه در چاپیدن، دزدی و غارت سازمانیافته این میلیاردها دلار پول سهیم می باشند. علاوه بر این دزدی های آشکار، با تحمیل گرنی های سرسام آور، بالا بردن هر روزه قیمت کالاهای اساسی مورد نیاز کارگران، درآمدهای نجومی نیز از قبل این سیاست به جیب میزند. از هر طرف که نگاه بکنی مافیای دزدان وقاچاقچیان سرمایه داران دولتی با همه باندهای نظام، مثل حلقه های یک زنجیر به هم وصل می باشند.

کارگران پتروشیمی ها در برابر این دزدی وغارت حکومت نباید ساکت بنشینند.افزایش دستمزدها متناسب با هزینه های یک زندگی استاندارد با همه امکانات زیستن یک مطالبه بر حق کارگران می باشد. باید به این دزدی و چپاوول اعتراض کرد. باید به حکومت و مافیای دزدانش در پتروشیمی ها حالی کرد که برخورداری از معیشت و زندگی خوب حق مسلم شان است. نباید اجازه داد دزدان و قاچاقچیان ارزی حکومت در این بخش زندگی کارگران  و هست و نیستشان را به تاراج ببرند. گسترش مبارزات سراسری این بخش مهم صنعت، تشکل یابی شان و طرح خواستهای برحق برخورداری از یک زندگی بهتر با دستمزدهای متناسب با هزینه های زندگی امروزی، آن افق و دورنمایی است که باید در برابر کارگران و مبارزاتشان برعلیه این وضعیت قرار داد. فضا و جو جامعه بشدت اعتراضی و ضدررژیمی است. همین الان در شهرهای مختلف اعتراضات کارگران و مرد م برعلیه فقر؛ گرانی وبیکاری در جریان می باشد. مردم در خیابانها شعار سرنگونی حکومت دزدان و قاچاقچیان آدمشکان اسلامی را هر روزه سر می دهند و کارگران پتروشیمی که خود در نتیجه سیاستهای ضد کارگری حکومت و کارفرمایانش، با فقر و فلاکت  دست و پنجه نرم می کنند، باید دست از کار کشیده و با برپایی اعتصابات سراسری و طرح خواستهای روشن، به صف مبارزه برای به زیر کشیدن کل بساط جمهوری اسلامی بپیوندند. یک راه بیشتر برای رهایی از این وضعیت وجود ندارد و آن تقویت جنبش سرنگونی خواهی و مبارزه برای بر انداختن کل حکومت قاچاقچیان و دزدان و آدمکشان اسلامی سرمایه می باشد.

محمد شکوهی

کارگر کمونیست شماره 534

٥ اوت ٢٠١٨