سیل و بیکاری هزاران کارگر, باید فورا بیمه بیکاری به کارگران بیکار شده پرداخت شود!

بعد از گذشت بیش از سه هفته از فاجعه سیل در کشور، در روزهای اخیر مقامات حکومت برآوردهای اولیه خسارات سیل به واحدهای صنعتی وآمار بیکاری کارگران این واحدها را اعلام کردند. در تازه ترین خبرها در این مورد، وزارت صنعت و معدن و وزارت کار، آمار و ارقام  زیر را از بیکاری کارگران و صدمات وارد به واحدهای صنعتی اعلام کرده اند.

* وزارت صنعت، معدن و تجارت، طبق برآوردهای اولیه تاکنون به ۳۸۲ واحد صنعتی و ۱۷ هزار و ۹۰۰ نفر قالیباف در سیل اخیر خسارت برآورد شده است.

در استان گلستان ۱۰۰ واحد و ۱۰ هزار نفر، استان مازندران ۳۰ واحد و هزار نفر، استان ایلام ۸۰ واحد و ۲۰۰ نفر، استان لرستان ۱۲۵ واحد و ۶ هزار و ۲۰۰ نفر، استان کرمانشاه ۳۰ واحد و ۵۰۰ نفر و چهار محال و بختیاری ۱۷ واحد در قالیبافی خسارت دیده اند.

* کریم یاوری مقام وزارت کار حکومت گفته است: بر اساس آمار و اطلاعات اولیه که به صورت برآوردی و تقریبی جمع آوری شده است، در استان‌های سیل‌زده، حدود ۱۰ هزار شاغل  “تحت تأثیر سیل” قرار گرفته‌اند. این جناب ادعا کرده که این تعداد به سازمان تامین اجتماعی معرفی شده اند. آنچه مسلم است رسما ۱۰ هزار کارگر بیکار شده اند.

مقامات نامبرده در این گزارشات تاکید کرده اند که دراین آمار هنوز خسارات و ابعاد بیکاری کارگران در استان خوزستان را به دلیل ادامه سیل برآورد نشده است.

۱۷ هزار کارگر قالیباف بیکار شده اند. ۱۰ هزار کارگر شاغل در واحدهای صنعتی هم همینطور. یعنی ۲۷ هزار کارگر در یک ماه گذشته  و در جریان سیل بیکار شده اند.

بدون شک آمار و ارقامی که حکومت و این دو نهاد حکومتی اعلام کرده اند قابل اعتماد نیستند. ابعاد خسارت وارده به واحدهای صنعتی و متعاقب آن بیکارسازی کارگران به بهانه سیل، بسیار بیشتر از این آمارهای حکومتی می باشد.

آنچه مسلم است در کنار دهها مشکل و معضلی که سیل و سیاستهای حکومت در این مورد به مردم تحمیل کرده اند، معضل بیکار شدن کارگران در مناطق سیلزده، افزون بر همه می باشد. حکومت و دولت تا کنون فقط وعده داده است. هر مقام ریز و درشت حکومت هر روز وعده ای میدهد. در این میان هزاران کارگر حتی معلوم نیست حقوق فروردین ماه را گرفته اند یا نه، چه برسد به برنامه ریزی دولت و کارفرمایان  در این مورد که هیچ خبری ازش نیست.

در این میان یک نکته در لابلای اظهار نظرهای مقامات وزارت کار و دولت روحانی مدام تکرار میشود و آن موضوع سابقه کار و چگونگی تحت پوشش قرار دادن کارگران بیکار در بیمه های سازمان تامین اجتماعی می باشد. وزارت کار و دولت  بطورعموم اعلام کرده اند که کارگران بیکارشده خودشان را به اداره جات کار و سازمان تامین اجتماعی معرفی بکنند. همین و بس.

بیکارسازی کارگران این بار به بهانه سیل و توجیهات معمول حکومت زندگی دهها هزار کارگر را تهدید می کند. فاجعه سیل و اثرات و تبعات آن بر کارگران بسیار فراتر و ادامه دار تر خواهد بود. سوال این است که کارگران چه باید بکنند؟ خواستها و مطالبات کارگران چه باید باشد؟

در این شکی نیست که دولت و کارفرمایان موظف هستند به همه کارگران بیکار شده حقوق های معوقه و بیمه بیکاری باید بپردازند. در کنار آن  خسارات وارد شده به واحدهای مسکونی شان را باید بپردازند. برخورداری از بیمه های درمانی و تمدید دفترچه های درمانی، بویژه در این شرایط بسیار مهم است. طبیعی است که دولت و وزارت کار و کارفرمایان براحتی زیر بار این مطالبات نخواهند رفت. در نتیجه کارگران بیکار شده باید دست به ایجاد تشکل های کارگران بیکارو طرح مطالبات و خواستهایشان شوند. باید جنبش قدرتمند اعتراض و مبارزه کارگران بیکار برای تحمیل خواستها و مطالبات کارگران به میدان بیاید. حکومت به بهانه سیل و خرابی ها و خسارات وارده به صنعت و به بهانه امکان عدم راه اندازی واحدهای تولیدی صدمه دیده و بهانه هایی از این قبیل طول داده و کارگران را سر خواهد دواند. ازهمین حالا برخی مقامات حکومت خواستار “صبر و تحمل” کارگران شده و وعده های سرخرمن می دهند.

در نتیجه مطالبه بازگشت به کارکارگران بیکار شده و پرداخت بیمه بیکاری مکفی تا زمان بازگشت به کار در کنار سایر خواستهای کارگران در این اوضاع و احوال بحرانی یک خواست برحق کارگران می باشد. دولت و کارفرمایان مشغول تهیه لیست خسارات وارده و درخواست کمک های دولتی برای واحدهای صنعتی شده و این بار هم به بهانه سیل و بازسازی و راه اندازی واحدهای تولیدی، میلیاردها تومان پول دریافت کرده و صرف لفت و لیس و دزدی هایشان به بهانه سیل وبازسازی خواهند کرد. دولت روحانی و مجلس هم وعده هایی به صاحبان صنایع داده است و کمیسیونهای برای بررسی این موضوع تشکیل داده است. در این میان خبری و اثری از برنامه دولت برای حل مشکلات هزاران کارگر بیکار شده در میان نیست فقط کلی حرف زده و رفته اند.

کارگران میدانند که نباید ساکت بنشینند. باید هر چه زودتر رئوس مطالبات شان را تهیه و در مجامع عمومی تصویب و به دولت و کارفرمایان اعلام نمایند. و نه فقط این، بلکه باید به فکر راه انداختن جنبش مطالباتی  برای کارگران بیکار شده و خواستهایشان در فاجعه سیل دست زد. بدون شک قدرت اعتراض و تشکل کارگران قادر خواهد بود مطالبات و خواستهای برحق کارگران بیکار شده در مناطق سیلزده رابه دولت و کارفرمایان تحمیل بکند. راه دیگری به غیر از این نیست. باید در کنار مباررزه و مقاومت هر روزه در برابر سیل و صدمات و لطمات آن بر مردم، مبارزه برای متحقق کردن مطالبات کارگران را نیز پیش برد. یک وجه بسیار مهم این مبارزه فراخوان تجمع و اعتراض کارگران در مقابل نهادهای حکومتی از اداره جات کار گرفته تا مراکز دولتی می باشد. باید به مبارزه ای اجتماعی و قدرتمند برای نقد مطالبات و خواستهای بیکار شده در اثر سیل دست زد. دولت و کارفرمایان را زیر ضرب اعتراض گرفت و مجبورشان کرد حقوق کارگران بیکار شده را بپردازند.

کارگر کمونیست ۵۶۸

۱۶ آوریل ۲۰۱۹