اعتراضات معلمان هیچ ارتباطی به گروه‌های اپوزیسیون خارجی ندارد.

به دلیل مسئولیت‌های مختلفی که داشته و دارم تمامی این معضلات و مشکلات را همواره به صورت جدی پیگیری می‌کنم و اتفاقا در رابطه با مسئله بازداشت معلمان نیز ما در کمیسیون آموزش بیانیه‌ای را هم داشتیم. در رابطه با مسئله معیشتی فرهنگیان هم ما نگرانی‌های بسیاری داریم، زیرا شرایط اقتصادی، تورم، گرانی و … باعث شده شرایط معلمان روز به روز بدتر شود. معلمان سال گذشته اعتراض‌هایی را داشتند که ما به مراتب این اعتراض‌ها را اعلام و به گوش سایر مسئولین نیز رساندیم.

مدتی قبل وزیر آموزش و پرورش، مسئولین سازمان برنامه و بودجه و سایر نهاد‌های ذی ربط را به کمیسیون آموزش دعوت کردیم و در این رابطه بحث و گفت‌وگو‌های بسیار زیادی هم صورت گرفت. به هر حال معلمان از این شرایط ناراحت هستند که متاسفانه این نگرانی‌ها اکنون تشدید شده است. باید بگویم شرایط سیاسی کشور اکنون شرایط خاصی است و ما به صورت مدام میزان اعتبارات تصویب شده برای فرهنگیان را رصد می‌کنیم.

من خودم هم یک معلم هستم. اگر شرایط اقتصادی کشور هم حل و فصل شود مهمترین نگرانی و دغدغه معلمین بحث «تبعیض» است. فردی با مدرک لیسانس و فوق لیسانس که در مجموعه آموزش و پرورش مشغول به کار است، نسبت به فردی با همین میزان تحصیلات که در نهاد‌های دیگری مانند وزارتخانه‌ها، شرکت نفت، بانک‌ها و… مشغول به کار هستند از جانب مزایا و دریافتی و رسیدگی کاملا در تبعیض هستند و این تفاوت‌ها کاملا محسوس است. مسئله دیگر این است که ما معتقدیم شغل معلمی را نمی‌توان با هیج شغل دیگری مقایسه کرد. تدریس واداره کردن کلاس و ارائه مطالب علمی کاری بس دشوار است.

ما اعتراض‌های معلمان را قبول داریم، اما با نوع اعتراض آن‌ها مشکل داریم. حضور در جلوی مجلس یا وزارتخانه مانعی ندارد، اما اینکه این اعتراض‌ها چگونه باشد و چه شعاری داده شود، مهم است. ما باید به این مسائل کاملا صنفی نگاه کنیم و محدوده آن‌ها را مشخص کنیم. اگر به این موضوع نگاه صنفی داشته باشیم دیگر نمی‌توان آن را با مسائل سیاسی درگیر کرد. خواسته‌ها و درخواست‌ها باید در حوزه صنفی مطرح شود.

چندی قبل از همه تشکل‌‎های صنفی معلمین در استان‌ها دعوت کردیم تا به مجلس بیاییند و طی چندین جلسه‌ای که با آن‌ها داشتیم، خواسته‌های آن‌ها را سریعا به وزارت آموزش و پرورش و شخص وزیر ارجاع دادیم. اما بازهم مشکل اصلیی که وجود دارد شرایط اقتصادی و سیاسی نگران کننده‌ای است که ایجاد شده و ما نمی‌توانیم گام چندان روبه جلویی داشته باشیم.

درباره معلمان حق التدریسی هم باید بگویم که آموزش و پرورش همواره حق التدریسی داشته است و همانطور که می‌دانید با این معلمان قراردادی به صورت موقت بسته می‌شود و وزارتخانه نیز هیچ الزامی برای استخدام آن‌ها ندارد. اکنون آیین نامه‌ای در حال تدوین است که بر اساس آن برخی از معلمان حق التدریس استخدام شوند.

اصلا و ابدا چنین چیزی وجود ندارد و خواسته معلمان کاملا به حق است. اما زمانی که معلمان به خیابان‌ها می‌آیند و دست به اعتراض می‌زنند ممکن است در میان آن‌ها عده‌ای حضور داشته باشند که معلم نیستند و صرفا بخواهند جو را متشنج کنند. اما نمی‌توانیم این را به عنوان یک اصل بپذیریم و به همه معلمان تعمیم دهیم، در ضمن ما هیج شواهدی نداریم که این معلمان با بیگانگان در ارتباط باشند.

البته سعی کردیم تا تشکل‌های صنفی معلمین را به ثبت برسانیم. همچنین به دنبال این هستیم تا خواسته معلمان را به صورت قانونی و از نهاد‌های مسئول پیگیری کنیم.

به لحاظ جامعه شناختی باید بگویم چنین مشکلاتی در جامعه هیچ‌گاه به صفر نمی‌رسد و همواره وجود دارد. می‌توان چنین مشکلاتی را کم کرد، اما اینکه بگوییم این مشکلات را به صفر رسانده‌ایم قطعا یک شعار است. خانواده، جامعه، دوستان و … را نمی‌توان به صورت تک بعدی و یک طرفه مسبب اصلی این مشکلات دانست.

به صورت کلی در مسائل و آسیب‌های اجتماعی در هر بعدی که باشد باید تلاش کنیم تا آن را در یک سطحی متوقف کنیم و اجازه گسترش آن را ندهیم. هر مسئول و نهادی بگوید ما چنین مشکلاتی را در جامعه و در مدارس نداریم یک دروغ بسیار بزرگ را گفته است. ما در آموزش و پرورش و سایر دستگاه‌های آموزشی چنین آسیب‌هایی را داریم و اتفاقا این آسیب‌ها بسیار هم جدی است و خانواده، جامعه، فقر، نوع آموزش‌ها و… همه و همه در ایجاد چنین آسیب‌هایی دخیل هستند.

وزارت آموزش و پرورش سندی تحت عنوان سند تحول بنیادین را در دستور کار خود دارد. این مانیفست وزارتخانه است که باید صراحتا از روی آن کار‌های خود را پیش ببرد. ما به صورت مدام در مجلس از وزارت آموزش و پرورش پیگیر این مسئله هستیم که چگونه و در چه ابعادی این سند را اجرایی کرده‌اید؟ وزیر هر ماه که به مجلس می‌آید یکی از سوال‌های ما نمایندگان نیز در همین رابطه است. اما برخلاف خود وزارتخانه، ما معتقدیم که این سند با جدیت لازم پیگیری نمی‌شود. در اینجا باید بگویم بازهم به مسئله اصلی بودجه برمی‌گردیم، طبیعتا برای مبارزه با این آسیب‌ها نیاز به بودجه بیش از پیش نمایان می‎شود. با همه این‌ها، اما معلمان بازهم تمام تلاش خود را برای آموزش دانش آموزان انجام می‌دهند.

*خب با توجه به بودجه موجود، شما کدام یک از آسیب‌ها را جدی می‌دانید که بخواهید برای آن بودجه را هزینه کنید؟ از منظر برخی شعر خواندن دانش آموزان در مدارس مهم‌تر از مسئله اعتیاد است. مردم فکر می‌کنند سیاستگذاران مسائل فرهنگی و اجتماعی، آسیب‌های واقعی را تشخیص نمی‌دهند و بخاطر پخش شعر یک خواننده در مدارس پای وزیر را هم به موضوع باز کردند.

من معتقدم همه اعتبارات باید به سمت آموزش و پرورش برود. ما اگر به مدارس، کلاس درس و محیط‌های آموزشی بپردازیم از بسیاری از آسیب‌ها جلوگیری کرده‌ایم، زیرا ما فرهنگ‌سازی کرده و آسیب‌ها را به کودکان و نوجوانان آموزش داده‌ایم. در کمیسیون آموزش هم بحث زیادی بر سر اینکه اعتبار در کدام بخش هزینه شود را داریم، زیرا اعتقاد داریم بسیاری از بحران‌ها در مدارس به خوبی حل و فصل می‌شود. این حوزه باید تقویت شود و نهاد‌های موازی در این رابطه نیز به جای رقابت برای اعتبارات و … در راستای آموزش صحیح و بیشتر به آموزش و پرورش کمک کنند.

نکته دیگری که باید بگویم این است که متاسفانه سند تحول بنیادین مورد غفلت بسیار زیادی قرار گرفته و توجه چندانی به آن نمی‌شود. این سند صراحتا به شادی دانش آموزان در مدارس اشاره می‌کند، چرا با شادی دانش آموزان باید مخالفت شود یا برخورد شود؟ به طور مثال بحث پخش شدن سرود مطرح بود که خب اگر بخواهیم موضوع شادی دانش آموزان را در قالب این سند بررسی کنیم، نمی‌توان ایرادی به آن وارد کرد. ارزیابی‌های ما نشان می‌دهد دانش آموزان ما شاد نیستند که باید ریشه و عوامل آن را بررسی و آن‌ها را برطرف کرد، اگر این عوامل ریشه یابی شود طبیعتا می‌توانیم پاسخ مناسب‌تری را برای مشکلاتی که امروزه با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنیم، بدهیم.